Ίσα που προλαβαίνω απόψε να ζεσταθώ με ένα ρόφημα γλυκιάς σοκολάτας, όντας πολύ εκνευρισμένη. Πραγματικά, γιατί για κάποιους ανθρώπους που ''μισούμε'' δεν υπάρχει ένα ειδικό κουμπάκι ώστε να διαγράφονται μια για πάντα από τη ζωή μας, αλλά και από τις ζωές των αγαπημένων μας έτσι ώστε να μην τους βρίσκουμε μπροστά μας; Γιατί αυτοί που ''μισούμε'' μπορεί να είναι πολύ αγαπημένοι με τους ανθρώπους μας; Και πόσο μπορούμε να επέμβουμε σ'αυτές τις σχέσεις μια που οι ζωές, οι επιλογές και οι αποφάσεις ανήκουν σε άλλους που όμως δεν καταλαβαίνουν ότι με τον τρόπο τους τους χειρίζονται; Ή με τον τρόπο τους τους απομυζούν;
Ξέρω ότι δεν είναι παρηγορητικό, αλλά να ξέρεις ότι κατανοώ απόλυτα όσα λες, γιατί τα έχω βιώσει στο πετσί μου.. Η ζωή θα βρει οπωσδήποτε τρόπο, να σκάσει κάποιους ανθρώπους, την ώρα που οι..μισητοί περνούν υπέροχα λίγο πιο πέρα..
ReplyDeleteΜα ναι! Μεταξύ αστείου και σοβαρού, σοβαρολογώ. Δεν υπάρχει πιο εκνευριστικό από το να βλέπεις ''συνδέσεις'' που κατά τη γνώμη σου δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.
DeleteΜετά, τί μπορείς να κάνεις; Το καταπίνεις αμάσητο και τους αφήνεις να ζήσουν τις επιλογές τους. Γυρνάς την πλάτη και ζεις κι εσύ τις δικές σου επιλογές. Και όλα καλά.
φιλιά Πέτρα μου