Ως μετέπειτα στάδιο, η απόδοση των ευθυνών, είναι πιο δύσκολη ακόμη κι από το ατυχές, καταστροφικό συμβάν. Αυτό το ότι δεν μεριμνήσαμε, για μια σωστή υποδομή έτσι ώστε να δημιουργήσουμε ένα έδαφος ασφαλές όπου θα πατούσαμε σήμερα κι εμείς και τα παιδιά μας. Εθνική τραγωδία σήμερα, βιβλική καταστροφή χθες, συγκλονιστικά συμβάντα δείχνουν συνεχώς τις ελλείψεις κι η πυξίδα έχει κολλήσει σε ένα προσανατολισμό με το όνομα -μηδέν- πιστεύαμε πως μας λείπει η ποιότητα ζωής, μα είναι κάτι πολύ παραπάνω. Πολύ λυπάμαι αλλά κι αυτό τί νόημα έχει;
*Ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο κανείς δεν είναι ελεύθερος,
στον οποίο σχεδόν κανείς δεν είναι ασφαλής,
στον οποίο είναι σχεδόν αδύνατο να είσαι ειλικρινής
και να παραμείνεις ζωντανός.
~Τζωρτζ Όργουελ~
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΠΟΒΑΘΡΑ ΤΟΥ ΓΟΥΙΓΚΑΝ
Κονταρομαχίες κατόπιν εορτής. Ποιος θα απαντήσει σ' αυτές τις σιωπηρές κραυγές των παιδιών που βγήκαν στους δρόμους; Είναι καιρός συλλογικής ευθύνης.
ReplyDeleteΜουντή και σκοτεινή η μέρα σήμερα, όπως και η ψυχή μας!
Οφείλουν να επανορθώσουν με έργα. Για να μη θρηνήσουμε κι άλλα θύματα, δυστυχώς όσοι χάθηκαν δεν έρχονται πίσω. Ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι αλλά ντρέπομαι μπροστά στους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους. Θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας!
DeleteΈχεις απόλυτο δίκιο. Μάς λείπει κάτι πολύ παραπάνω από μια ποιότητα ζωής. Καλησπέρα Στέλλα μου.
ReplyDeleteΝαι Γιάννη, καλησπέρα!!!
ReplyDeleteΘλίψη και μετά οργή και πάντα αβεβαιότητα. Έχουμε, σαν είδος, ξεστρατίσει.
ReplyDeleteΔεν σταματούν να συμβαίνουν ολοένα και πιο τραγικά γεγονότα aeipote.
DeleteΔυστυχώς!!!