«Είχα σβήσει με μπλάνκο το όνομά σου από την ατζέντα μου. Δεν περίμενα να ξαναπάρεις τηλέφωνο ύστερα από τόσον καιρό. Και όμως πήρες. Ρώτησες αν ενοχλείς. Ήσουν ευγενική. Το μέταλλο της φωνής σου, πολύτιμο όπως πάντα. Ρώτησες αν γράφω. Δεν ήθελες να με διακόψεις. Εκτιμούσες πάντα την δουλειά μου. Ρωτάς τι κάνω. “Όλα καλά”, σου λέω. Τί να σου πω; Με γάμησες, Περίπατο έκανες στη ζωή μου και τη διάλυσες».
Π. Κοροβέσης
Ε, μα πραγματικά, τί ήθελε και ξαναπήρε τηλέφωνο;.. Οι ανασφάλειές μας, ακόμα κι ο ίδιος μας ο εγωισμός, είναι πολλές φορές μαχαιριά στην καρδιά τού άλλου.. Με το καλό να πορευτούμε προς την ανάσταση, Στέλλα μου! 🐇🌼
ReplyDeleteΜου αρέσει αυτό το ποίημα, πιάνει τον παλμό μου Πέτρα. Μέσα από την απλότητα του τα λέει όλα. Σίγουρα είναι ανασφάλεια κι εγωισμός μια κίνηση για να μάθεις τα νέα του άλλου μπορεί όμως να είναι καθαρό ενδιαφέρον. Κι από την άλλη, η άλλη πλευρά, καλά είμαι, τί να σου έλεγα, με πάτησες, μου διέλυσες το σύμπαν; Δεν λέγονται αυτά. Έτσι κι αλλιώς κανείς εκεί έξω δεν θα σε σώσει παρά μόνο ο εαυτός σου.
DeleteΚαλό πάσχα να έχεις
σε φιλώ!