Κοροιδεύοντας και γελώντας, πχ με μια γυναίκα η οποία φορώντας ποδιά θα τηγάνιζε Για Εμάς κεφτεδάκια σε ένα κάλεσμα ή μια γιορτή, νομίζαμε πως κάναμε την επανάσταση μας, πως δημιουργούσαμε ρωγμές στο κατεστημένο, το συμβατικό έτσι ώστε μέσα από αυτές να αναγεννηθεί ένας άλλος κόσμος, μοντέρνος, διαφορετικός και με άποψη. Δεν μας περνούσε από το μυαλό η αξία του να σε περιποιείται ένας άλλος άνθρωπος, ένας ξένος που δεν ζητάει τίποτα από σένα. Αξία που 43 ολόκληρα χρόνια μετά, δεν μας την χάρισε πέρα από την μάνα μας, με απλοχεριά κανείς.
1980, στο σπίτι ενός συναδέλφου!
No comments:
Post a Comment