του Σαββάτου

 

Οι σχέσεις κτίζονται,  δεν απαιτούνται,  δεν κλέβονται,  έρχεται ένας κάποιος ή ένα κάτι στη ζωή σου,  αφήνεσαι,  αφουγκράζεσαι τις ανάγκες σου,  μαθαίνεις να αναγνωρίζεις τις ανάγκες του και προχωράς χωρίς αυτό να είναι δεδομένο.  Στις ζωές των ανθρώπων πολλές φορές υπάρχουν σημεία όπυ συναντιούνται δυό και τρεις δρόμοι κι εκεί είναι πολλές φορές που χάνονται.  Δεν μπορούμε να τους έχουμε όλους όσους θα θέλαμε στη ζωή μας,  δεν μπορούν να μας έχουν όλοι όσοι θα ήθελαν και τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.

Όταν έρχεται ένα ζωάκι στη ζωή σου,  ακόμη δεν ξέρεις τίποτα.  Νομίζεις πως θα μπορούσε να ζήσει σε ένα κουτί από pumpers κι όμως θέλει το κρεββάτι του,  θέλει το πιάτο του,  τη βόλτα του.  Κάθε φορά που το χαιδεύεις σου γυρνάει την κοιλίτσα του,  θέλει ντάντεμα,  γιατρό,  baute,  τα πάντα όλα!

Πάντα υπάρχει μια κόκκινη γραμμή!  Που θα χωρίζει το πριν από το μετά.  Τις καλές στιγμές από τις κακές.  Την αρρωστημένη σχέση από την υγιή.  Την αρρώστεια από την υγεία.  Το ζωάκι σου έχει χάσει πολλά κιλά,  κάνει εμετούς,  δεν σου κουνάει πια την ουρά,  έχει χάσει την όραση του κι όλα αυτά τα ''υπέροχα'' κι όμως αληθινά.

Τίποτα δεν είναι για πάντα όσο κι αν αυτό σε πληγώνει,  όσο κι αν σου σκίζεται η καρδιά.  Σε όλες τις σχέσεις θα υπάρξει ένα τέλος κι αν δεν το κατασκευάσουμε εμείς,  θα είναι το φυσικό.  Αυτός ο κάποιος ή αυτό το κάτι που ήρθε μια μέρα στη ζωή μας ίσως δεν ήρθε για πάντα.  Και ίσως αυτό το ''για πάντα''  να είναι η πιο ανόητη λέξη που λένε μεταξύ τους οι άνθρωποι.  

Η υπομονή είναι μεγάλη και πάντα ψυχοφθόρα.

Όμως δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς!

υ.γ. 1 στην φωτογραφία η ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ά έντονη πρσωπικότητα της γάτας βγάζει ένα χιούμορ που το έχω μεγάλη ανάγκη