Περνάω συχνά, από ένα σημείο της πόλης, όπου μέσα από μια χαράμαδα δραπέτευα. Υπάρχουν πολλές τέτοιες (χαραμάδες) από τις οποίες μπορείς να δραπετεύσεις όποια στιγμή θελήσεις, σαν μια άλλη αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, αρκεί να ξέρεις από που φεύγεις και που πηγαίνεις. Και γιατί!
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Saturday, July 08, 2023
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
σαν να περιμένω τη σειρά μου
Συχνά τα τελευταία χρόνια συμβαίνει κάποιο γεγονός ''μοιραίο'' που με κάνει να σκεφτώ πόσο πρόσκαιροι είμαστε, πόσο τη μ...

Aπό τις χαραμάδες μπαίνει και φως για τους φυλακισμένους, Ψαροματάκι μου. Καλή Κυριακή!! Πολλά φιλιά!!
ReplyDeleteΜαρία το σχόλιο σου αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Σε φιλώ
DeleteΕυτυχώς που υπάρχουν και αυτές και αφήνουν να περάσει το λιγοστό φως της ελπίδας Στέλλα μου γι αυτό τις χρειαζόμαστε. φιλιααα!
ReplyDelete