Το να συναντήσω ξαφνικά την Α. είναι σαν μια καλοκαιρινή μέρα μέσα στο καταχείμωνο, σαν κάτι μαγικό να συντελέστηκε, σαν να κατέβηκε από το πουθενά ή Μαίρη Πόππινς, σαν ένα έλατο στο δάσος να στολίστηκε γιορτινά, σαν όλα τα αστέρια του ουρανού να απέκτησαν μια έξτρα λάμψη. Το να συναντήσω την Α. είναι έτσι κι αλλιώς δώρο από μόνο του. Είναι η γέφυρα ανάμεσα στο 2013 και στο 2023. Δέκα ολόκληρα χρόνια. Ο απαρηγόρητος συμβιβασμός του τότε δεν ήταν παρά η πάλη με την τρικυμία, ώστε να απολαμβάνω με χαρά τα γαλήνια νερά του σήμερα. Η ζωή είναι εξαιρετικά ωραία και έχει μια ροή φυσική. Ακολουθούμε το ρεύμα ακόμη κι όταν νομίζουμε ότι τα πάντα ελέγχονται.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Thursday, November 30, 2023
Α.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
No comments:
Post a Comment