Στο όνομα του εγωισμού, έχουν γίνει εγκλήματα, τα οποία καθόλου δεν βοήθησαν στην εξέλιξη μας. Βγάζαμε τα ματάκια μας με τα χεράκια μας! Τα μικρά παλιά τραύματα, καθώς μεγαλώνουμε φαντάζουν βουνό. Ευτυχώς κάποιοι το καταλαβαίνουμε ότι με τις κατάλληλες κινήσεις δεν είναι απροσπέλαστο.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Thursday, June 27, 2024
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
γιατί οι άνθρωποι είναι κάπως έτσι
"Με αγαπάς;" ρώτησε η Αλίκη. «Όχι, δεν σε αγαπώ» απάντησε το Λευκό Κουνέλι. Η Αλίκη συνοφρυώθηκε και ένωσε τα χέρια της, όπ...

Πόσο δίκιο έχεις, αγαπητή φίλη. Το "εγώ" γεννά πολλές φορές τέρατα γεμάτα σκοτάδι.
ReplyDeleteΚαλό καλοκαίρι να έχεις, Στέλλα μου, με όμορφες στιγμές.
Έτσι είναι Στέλλα μου! Θα έλεγα, τα μικρά παλιά τραύματα μας φαίνονται αστεία σε σύγκριση με τα προβλήματα που προκύπτουν καθημερινά. Έχεις δίκιο! Μας σώζει η επίγνωση και η εμπειρία της ζωής. Να είσαι καλά! Να περάσεις ένα όμορφο (υποφερτό) καλοκαίρι!
ReplyDeleteΣε φιλώ!