Να πατούσαμε ένα κουμπάκι και να βρισκόμασταν όπου θέλουμε, σε μέρη φθινοπωρινά και δροσερά όπου θα καθάριζαν οι σκέψεις και το μυαλό.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Αυτό το κουμπάκι ανάρπαστο θα ήταν χαχαχα και εγώ μαζί του !!!!
ReplyDeleteΕίμαι περίεργη, αν τελικά θα μέναμε σε ένα μέρος ή όλο θα πατούσαμε το κουμπί να πάμε κάπου αλλού.
Καλή συνέχεια :)