Μερικές φορές, έχω την αίσθηση πως με ακουμπάς με τις μεγάλες, εξεταστικές κεραίες σου. Με σκανάρεις από πάνω ως κάτω, βγάζεις την ακτινογραφία μου. Την κρατάς στα χέρια σου κι αρχίζεις να μου λες τί βλέπεις. Το πόρισμα είναι μπόλικη ειρωνεία, του τύπου ''πώς είναι έτσι το παιδί'' αλλά μετά σκέφτομαι, γιατί να μπαίνει ένας άνθρωπος σε μια τέτοια διαδικασία; Εκτός κι αν όλο αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι απλά αυτοκριτική.. ακόμη όμως κι αυτό καταθλιπτικό μοιάζει..
No comments:
Post a Comment