όνειρο

 

Σήμερα,  μετά από πολλές μέρες μουντές και συννεφιασμένες μας χαμογέλασε ο ήλιος.  Ο κόσμος γύρω μου λέει πως δεν είναι καλά.  Με τόση κακοκαιρία το θεωρώ φυσικό.  Παλιότερα πίστευα πως μόνο εγώ είμαι δυσλειτουργική,  τώρα το νιώθω πως δυσλειτουργικοί είναι όλοι δεν περισσεύει κανένας.  Η Ι. που μας βλέπει σαν χρηματικό ποσό και χαμογελάει με το ζόρι,  η Β. που παίζει το βρώμικο παιχνίδι της και μας κερνάει ελιές,  ξέρεις,  είναι δύσκολο να σκέφτεσαι πως τίποτα δεν είναι όπως δείχνει.  Σαν το όνειρο που είδα χθες βράδυ και ευτυχώς πρόλαβα να σου το πω για να το θυμάμαι το πρωί.  Χτυπούσε δυνατά η πόρτα.  Κοίταξα από το ''μάτι''  και είδα έναν παπαγάλο.  Ναι,  είδα έναν μπλε παπαγάλο να κάθεται σαν κορνιζαρισμένος,  δεν είχα ορατότητα πίσω του.  Κι εκεί που ζύγισα αν ήταν καλό να ανοίξω την εξώπορτα,  ένα χέρι πιέζει από έξω προς τα μέσα και μια πολύ κακή φωνή με προκαλούσε να ανοίξω.  Άνοιξε την πόρτα,  άνοιξε την πόρτα.  Ανοίγει η πόρτα πέντε εκατοστά,  προλαβαίνω,  την φέρνω βόλτα να κλείσει,  βάζω το σύρτη και νιώθω ασφαλής μετά από πολύ προσπάθεια.  Δεν παλεύουμε με το κακό,  με την τρέλα του καθενός παλεύουμε.  Κι έρχονται χριστούγεννα γμτ..