Το μακρινό 2006, όταν ήρθα στον μαγικό κόσμο των blogs, ουάουυ ήταν σαν ξαφνικά να είχε γεμίσει ο ουρανός μου με πυροτεχνήματα, μικρές και μεγάλες λάμψεις που έδιναν φως στην ρουτίνα μου, νόημα στην καθημερινότητα μου αλλά κι ένα τσικ αθανασίας.
Οι άνθρωποι πίσω από αυτές τις σελίδες που αιωρούνταν στο διαδίκτυο δεν ήταν τρωτοί, δεν ήταν καθημερινοί, είχαν κάτι το άυλο και το ζωντανό συγχρόνως, όμως δεν ήταν ανθρώπινα άνθρωποι, ήταν ανθρώπινα ξωτικά, ανθρώπινες νεράιδες, ανθρώπινοι ήρωες των βιβλίων, της λογοτεχνίας, των ποιημάτων.
Οι bloggers είχαν εξωπραγματικές ιδιότητες, είχαν έντονα συναισθήματα, ήταν πλάσματα με ενσυναίσθηση και με ειλικρίνεια και αλήθεια και το κυριότερο, δεν θα πέθαιναν ποτέ.
Μετά άλλαξαν οι συνθήκες, έκλεισαν τα περισσότερα blogs, γίναμε φίλοι στο facebook και στο instagram, εντελώς ανθρώπινοι άνθρωποι πλέον. Και δεν είμαστε αθάνατοι εδώ και πολλά χρόνια.
Να που κρατάμε τα δικτυακά μας σπιτικά, τα μπλογκς μας, Στέλλα μου. Και συνεχίζουμε, σε πείσμα των καιρών, τη δημιουργία και την ελεύθερη έκφραση.
ReplyDeleteΝα ευχηθώ καλή χρονιά σε σένα και στην οικογένειά σου με ένα μπουκέτο ευχές.
καλή χρονιά Γιάννη με χαρά υγεία κ ευτυχία στο σπιτικό σου
DeleteΔεν είμαι σε θέση να κρίνω, αλλά κάπως έτσι ξεκινήσαμε Στέλλα μου! Με ερωτηματικά και απορίες, με ενθουσιασμό για ένα καινούργιο είδος επικοινωνίας (τουλάχιστον όσον αφορά την αφεντιά μου), με χιούμορ ή και φιλοσοφική διάθεση, με προτάσεις, ιδέες, με….με. Μέσα από όλα αυτά γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους, αξιόλογους χαρακτήρες, επώνυμους ή ανώνυμους, δημιουργήσαμε μια ¨σχέση φιλίας¨ και μετά ήρθαν οι απογοητεύσεις, οι απουσίες που όλο και μεγάλωναν (ακούσια ή εκούσια) κλπ…κλπ. Λέω λοιπόν! Έχει σημασία αν γράφουμε για λίγους και καλούς, για γνωστούς ή άγνωστους; Σημασία έχει πως ζώντας αυτή τη μοναδική εμπειρία βρίσκουν διέξοδο οι σκέψεις μας με την προσδοκία να αγγίζουν κάποιους. Κι αν όχι….ε, δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου δεν μπορεί να περιορίζεται στις απόψεις ενός μπλογκ.
ReplyDeleteΚαλή αυριανή και μεθαυριανή...φώτιση!
Φιλιά!
Όπως τα λες Αννίκα μου.. αυτός ήταν ένας μαγικός κόσμος, προσωπικά είχα τον ενθουσισμό παιδιού που του έφερε ένα αναπάντεχο δώρο ο άι βασίλης. Εμπειρία ζωής
Deleteφιλιά
Δύο χρόνια μετά εγώ, το 2008 και ναι, ήταν ακριβώς όπως τα περιγράφεις. Όσοι απομείνατε μου δίνετε ακόμη αυτό το τσικ. Είναι ένα δυνατό συναίσθημα αυτός ο χώρος. Καλή χρονιά αγαπημένη, με υγεία κι αγάπη πάντοτε κι ολούθε!
ReplyDeleteΑκριβώς για αυτό το Τσικ μιλάω κι εγώ.
DeleteΚαλή χρονιά καναρινένια μου
Με λυπεί απεριόριστα το γεγονός ότι πάρα πολλοί φίλοι bloggers εγκατέλειψαν -για διάφορους λόγους- τα blogs τους, γιατί εγώ τα θεωρώ σπιτικά μας! Ανοίγουμε τις πόρτες τής ψυχής μας, αυτό νιώθω.. Και κόντρα στους καιρούς, θέλω να μείνω "εδώ", όσο περισσότερο χρόνο μπορώ.. Και χαίρομαι που εσύ είσαι άλλη μια φίλη που αγαπάς τόσο πολύ το δικό σου blog! Καλή μας χρονιά κι από εδώ, Στέλλα μου! 🌟💚🌟
ReplyDeleteΚι εμένα με λυπεί αυτό Πέτρα. Όμως σκέφτομαι πως δεν ήταν για όλους τα μπλογκς ό,τι ήταν πχ για μένα και για σένα. Επίσης προχώρησαν σε άλλες πλατφόρμες όπου βρήκαν ενδιαφέρον. Όσοι είναι εν ζωή φυσικά.
DeleteΚαλό βράδυ Πέτρα μου
Εγώ θα ευχηθώ, να είμαστε εδώ για πολλά πολλά χρόνια ακόμα να τα λέμε. Με υγεία, ειρήνη και κάθε καλό.
ReplyDeleteΚαλή χρονιά Στέλλα μου!!
Με υγεία Μαρίνα μου
Deleteφιλιά πολλά
καλή χρονιά
Τα ίδια συναισθήματα είχα και εγώ Στέλλα μου όταν το πάλαι ποτέ 2011 μου άνοιξε το μπλοκ ο εγγονός μου και από τότε αδιάληπτα, κάθε εβδομάδα ανοίγω πόρτες και παράθυρα να αεριστεί το μπλοκοσπιτάκι μου, γιατί έτσι το νιώθω. Δεν έχω κανένα άλλο μέσο επικοινωνίας.
ReplyDeleteΘυμάμαι παλιά αγαπημένες φίλες που έχουμε κρατήσει μέχρι σήμερα τις επαφές μας στο τηλέφωνο και αυτό είναι ένα μεγάλο συν στην ζωή μου! Είμαι ευγνώμων, γιατί έμαθα πολλά μέσα από αυτό το μπλοκ και "γνώρισα " από κοντά και από μακριά πολύ αξιόλογους ανθρώπους!
Εύχομαι να έχεις μια όμορφη χρονιά, με υγεία, αγάπη και όλα τα καλά θα έρθουν! Καλή χρονιά! Στέλλα μου!🎁
Καλή μας φώτιση!
Υ.Γ. κάνε μια βόλτα από την ανάρτηση σου δεύτερη μέρα! 😉