Τρελαίνομαι να ξυπνάω το πρωί και να ασχολούμαι με τον εαυτό μου. Πλένομαι με τα σαπούνια μου, αλείφομαι με κρέμες, ψεκάζομαι με αρώματα. Χαιδεύω τα φυτά μου, ποτίζω τα λουλούδια μου, κόβω άνθη και γεμίζω μ' αυτά το βάζο μου. Έπειτα φτιάχνω καφέ και ονειρεύομαι ότι είμαι μια κιτρινόλευκη πεταλούδα που χοροπηδάει ευτυχισμένη στη λιακάδα.
έι ....πεταλουδίτσα! Μια τέτοια κατάσταση σίγουρα αξίζει να διατηρηθεί μιας και η ευτυχία προέρχεται από έναν απλό τρόπο ζωής!
ReplyDeleteΦιλιά Στέλλα μου! Καλό βράδυ!
Πεταλουδίτσα εδώ :)
DeleteΣάββατο σήμερα κι έχει έναν ήλιο που ελπίζω να κρατήσει αν και ήδη παίζει με τα σύννεφα.
Για αυτό λέμε ότι ο χειμώνας είναι δύσκολος αν και χουχουλιάρικος αλλά πόσο πια να χουχουλέψει κανείς;
Λατρεύω ωστόσο τις χειμωνιάτικες λιακάδες που έχουν κάτι από τις παλιές, καλές, αλκυονίδες μέρες.
Καλό σ/κ Αννίκα μου
φιλάκια :)
Τρελλαίνομαι όταν επανέρχομαι στη μπλογκόσφαιρα μετά από τόοσο καιρό και το πρώτο που διαβάζω είναι ένα τόσο όμορφο πρωινό τελετουργικό!!! Και πόσο απαραίτητη αυτή η αυτοφροντίδα, η καθόλου ναρκισιστική, κάτι που όλες θα έπρεπε να κάνουμε πριν φροντίσουμε οποιονδήποτε άλλον :) .
ReplyDeleteΠάντα τέτοια όμορφη πεταλουδίτσα!!
Αν ήμουν παλιότερα τόσο ''νάρκισσος'' όσο είμαι σήμερα ίσως τα πράγματα να λειτουργούσαν πιο υπέρ μου Μaqpie μου. Αυτοφροντίδα, ακόμη κι αν μια φωνή μέσα μου, μπορεί μερικές φορές να μου φωνάζει ''παραιτήσου''. Συνήθως βαριέμαι, αλλά το παλεύω.
DeleteΚι εγώ δεν φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι όταν βλέπω νέες αναρτήσεις σε παλιά blogs. Και όταν μου σκάτε τόσο χαριτωμένα μυτούλα στο blog μου με τα σχόλια σας.
Φιλιά πολλά αγαπημένο κορίτσι
καλό σ/κ
:)
Ετσι να κάνεις τα πρωινά σου Στέλλα μου να αγαπάς και να ομορφαίνεις τον εαυτό σου! Σαν πεταλούδα! φιλιαααα!
ReplyDelete