Εκεί όπου ξέρεις ότι θα βρεις τη χαρά. Αυτούς τους δρόμους να επιλέγεις. Την αληθινή χαρά που αξίζει στην δικιά σου ιδιοσυγκρασία κι αξιοπρέπεια. Εκεί όπου υπάρχει το φως και τα χρώματα. Και η δράση. Και η ευχάριστη παρέα. Τα γέλια και οι κουβέντες που κάνουν τη στιγμή να μοιάζει τεράστια, μεγάλη. Κλικ, σαν να την φωτογραφίζεις, σαν να την παγώνεις στον χρόνο ενώ όλα κινούνται με παλμό, με χάρη.
Τι όμορφα που θα ήταν Στέλλα μου! Μια αχτίδα ελπίδας για μια αμόλυντη σχέση με τον έξω κόσμο. Εύχομαι οι δρόμοι που βαδίζεις να είναι πάντα φωτεινοί και χαρούμενοι!
ReplyDeleteΦιλιά! Καλό απόγευμα!
καλημέρα Αννίκα μου, χρόνια πολλά :)
Delete