κομμάτια

 

Φεύγει μια φίλη για το μεγάλο ταξείδι  και μέσα στη λύπη σου νιώθεις ότι έχουν χαθεί όλα.  Όμως είναι μέσα σου.  Οι αναμνήσεις,  οι στιγμές,  οι μικρές ηλικίες,  το παλιό δημοτικό,  η αυστηρή δασκάλα,  οι διακοπές όλοι μαζί,  η διαφορετικότητα,  οι προσωπικότητες.  Οι βόλτες,  ο πρώτος κινηματογράφος,  τα δωράκια από το πανηγύρι της εκκλησίας της γειτονιάς.  Τα κάλαντα που λέγατε μαζί.  Μέσα σου είναι κι η αγάπη και τώρα φαντάζει μεγαλύτερη από ποτέ!  Τόσο πολύ την αγαπούσα;  σκέφτεσαι.  Κι αυτό σκάβει πληγές,  πονάει.  Δεν την χόρτασα σκέφτεσαι.  Θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά περισσότερα μαζί.  Και δικαιολογείσαι με τις συνθήκες,  τη ζωή,  τις δουλειές.  Και τώρα έφυγε,  δεν υπάρχει πιο απόλυτο,  πιο ψυχρό ταξείδι.  Και νιώθω κομμάτια.  Μια βδομάδα τώρα,  νιώθω κομμάτια.  

Η  ζωγραφιά στη φωτογραφία της ανάρτησης με κάνει να ονειρεύομαι.  Έχει μια τόσο γλυκιά ηρεμία!