Φτιάχνω έναν κόσμο σαν δώρο για σένα, σου στρώνω σεντόνια που μυρίζουν πράσινο σαπούνι, και χνουδωτές κουβέρτες της γιαγιάς. Βάζω στο τραπεζάκι, μια κούπα με ζεστό κακάο, δυό μπισκότα ψιχουλιαστά, κι ένα κουταλάκι που ακουμπάει στο πιατάκι σαν μικρή προσευχή. Στο παράθυρο αφήνω βιβλία με διπλωμένες σελίδες, ώστε να βρίσκεις εύκολα μικρές οδηγίες ζωής. Μολύβια καλοξυσμένα και χαρτάκια με σημειώσεις ''αν συμβεί αυτό, θα κάνεις εκείνο''. Στο άλμπουμ των φωτογραφιών, είμαι εγώ το κορίτσι με το σκισμένο γόνατο. Το σκυλί που τεντώνεται στον ήλιο δεν υπάρχει πια. Θα ήταν σπουδαίο να το είχες γνωρίσει. Η πόρτα είναι ορθάνοιχτη, μπες ελεύθερα μέσα. Στο πάτωμα, άσε τα κουρασμένα σου παπούτσια από τον ερχομό. Άσε και την τσάντα στην καρέκλα, θέλω να ξέρεις πως μπορείς να με εμπιστευθείς. Και μετά, έρχεται η νύχτα και φέρνει μαξιλάρια ζεστά, μισοσβησμένα φώτα κι ένα λεπτό αεράκι που κουνάει τις κουρτίνες του μπαλκονιού. Παίρνω λίγη ησυχία και μ' ένα βαμβακάκι σου την αλοίφω στο μέτωπο, κι εσύ κοιμάσαι γλυκά.
No comments:
Post a Comment