Thursday, October 30, 2025

συμβουλή της γιαγιάς


 
 
Πέντε φορές την ημέρα
ψήνω τσάι
αγαπώ την ζεστασιά του στα χέρια μου
και τη γεύση του μελιού στη γλώσσα μου
νιώθω ζωντανή
κι αλλιώτικη από χθες
Αλλάζω συνεχώς
εξασκούμαι  στο φως, 
Είμαι ασφαλής, 
μεγαλώνω,
εξασκούμαι στη χαρά 
και στις ευχάριστες ειδήσεις. 
 Ένα λεμονάκι
σε σχήμα μισοφέγγαρου,
ίσως και το ίδιο το φεγγάρι,
αρωματίζει το τσάι μου. 
 
 
 

Sunday, October 26, 2025

συνάντηση με παλιούς φίλους


  

Οι παλιές φιλίες,  που ξαναβρίσκονται μετά από καιρό, μοιάζουν με σπίτια που έμειναν στη σιωπή για χρόνια.  Κανείς δεν πήρε την ευθύνη να σπάσει την σιωπή τους.  Ωστόσο το νοικοκυριό αποδεικνύεται πλήρες,  κι ο κήπος παρ' όλη την έλλειψη φροντίδας,  ανθίζει ακόμη.  


Saturday, October 25, 2025

πράγματα που ειπώθηκαν


 

 

 Ζήλευα αυτή την αίσθηση της σκέψης που πετάει σαν πουλί από το κέντρο της καρδιάς και πάει και αφήνεται σε ένα χαρτί με μορφή μικρών ψηφίων τυπωμένα σαν σποράκια και τη βρήκα σε τούτο εδώ το τετράδιο,  που το κουβαλάω για τουλάχιστον 19 χρόνια στην τσέπη της τσάντας μου.  Δεν χρησιμοποιώ τις σελίδες τυχαία,  αλλά με τη σειρά,  γεγονότα ειπωμένα με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε όταν και αν κάποια στιγμή τα διαβάσω ξανά,  θα μου επιτραπεί να επιστρέψω σε μια σειρά εμπειριών κι αισθήσεων που γράφτηκαν σιωπηλά αλλά με αγάπη,  εκτίμηση και σεβασμό  στο χαρτί.  

Ο Οκτώβρης είναι ο γενέθλιος  μήνας του blog/τετραδίου μου!

 

Friday, October 24, 2025

τυχαίες συναντήσεις


 

Ζωγράφιζα τη θάλασσα σε ένα χαρτί, ένα καράβι στο βάθος είχε ανοιχτά τα πανιά, κάπου σε ένα κόσμο διαφορετικό, ένας φοιτητής σκεφτόταν το κορίτσι που αγαπά, μια ταξιθέτρια στέγνωνε και σιδέρωνε τη στολή της, μια έγκυος έχανε το φως της, ένας νέος άντρας εργαζόταν υπερωρίες, ένας μετανάστης είχε τη νύχτα εφιάλτες από τον πόλεμο που έζησε, ένα παιδί μικρό παρακαλούσε για λίγο φαγητό, ένας γέρος καρδιοχτυπούσε από φόβο για το θάνατο, μια γυναίκα ετοίμαζε τη βαλίτσα της, ένα κορίτσι νύσταζε από την κούραση και δεν έβλεπε την ώρα να πάει στο σπίτι και να κοιμηθεί κι εμένα μου έλειπε η ορμή της κι ο τρόπος που τους προηγούμενους μήνες κολυμπούσα μέσα στα νερά της. Ενώ ζωγράφιζα, τυχαία πέρασες από εκεί, απλώθηκες πλάι στο κύμα προσεκτικά για να μη βραχείς κι εγώ άκουγα κι άκουγα την κοσμοθεωρία σου κι ένιωσα πως δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής, καθώς ακουμπούσες με το δείκτη του δεξιού σου χεριού, το βαμμένο άψογα βλέφαρο σου ενώ μιλούσες, παρατηρούσα τον τρόπο που άνοιγες κι έκλεινες το στόμα σου, τα κατακόκκινα σου χείλη κι όπως ήμουν έτσι ήδη λαμπερή εξαιτίας της παρουσίας σου, δίπλωσα τη ζωγραφιά δυό φορές στη μέση, έβαλα το πινέλο σε ένα ποτήρι νερό, κι έτσι όπως έγινε η θάλασσα ένα τετράγωνο μικρή, την τσαλάκωσα και σε έκρυψα στην ζεστή μου τσέπη, σαν από πάντα να (μην) μ ενδιέφερες.

 

Wednesday, October 22, 2025

καθρέφτισμα

 

 

Πόσο σημαντικό υπήρξε για μένα,  να είσαι εσύ όνειρα από σύννεφα κι εγώ να γεμίζω σαν ποτάμι με νερό,  για να καθρεφτίζεσαι!


Tuesday, October 21, 2025

μια θάλασσα πλατειά

 
 
 
 Ξεκινούσε το αυτοκίνητο
πηγαίναμε εκδρομή
Βρισκόμασταν στο 1980 
η κασέτα έπαιζε
ένα πολύ μελωδικό τραγούδι
''μια θάλασσα πλατειά''
σιγοτραγουδούσες κι εσύ.
Φανταζόμουν τότε
τη ζωή μας  
μια απέραντη θάλασσα
στο πιο γλυκό μπλε της γης.
''Αυτός που τραγουδάει,  
είναι ο Σαββόπουλος'' μου είπες
και κάπως έτσι 
άρχισα να τον εκτιμώ
κι εγώ 
μαζί με σένα 
μέχρι σήμερα
και όσο ακόμη θα ζω 
θα επιστρέφω σε εκείνο το μπλε 
και στον ανεκτίμητο αοιδό μας 
 
.

Monday, October 20, 2025

μια όαση με ναι

 
 
 
 Εκείνη την εποχή,  αυτό που θέλαμε θα μπορούσε να συμβεί κάνοντας απλά μια προσευχή.  Με το νου μας φέρναμε το φως στο σπίτι,  τίποτα δεν μπορούσε να μείνει ακίνητο,  ανασυντάσσονταν  η ύπαρξη,  γινόταν ορατή η αύρα,  φούσκωναν σαν πανιά οι αναπνοές.  Ήταν μυστήριο το πώς έρχονταν έτσι στρωτά τα πράγματα,  πως ίσιωναν οι γραμμές,  και πώς οι λέξεις έπαιρναν την πρωτοβουλία να τοποθετούνται με ρυθμό στη σωστή αράδα. 
 
Τότε ακριβώς ήταν που φτιάχτηκε μια όαση με ναι, χαραγμένη στον χάρτη της ερήμου με τα όχι. 
  
Κι όλοι γνωρίζαμε πως το τέλος του πριν,  και η αρχή του μετά,  δεν θα έμοιαζε με τίποτα παλιό.
 

συμβουλή της γιαγιάς

    Πέντε φορές την ημέρα ψήνω τσάι αγαπώ την ζεστασιά του στα χέρια μου και τη γεύση του μελιού στη γλώσσα μου νιώθω ζωντανή κι αλλιώτικη α...