προσφορά

 

Από τα πιο όμορφα συναισθήματα,  είναι όταν προσφέρεις κάτι σε έναν άνθρωπο..  ένα γεύμα,  ένα δώρο,  λίγο ενδιαφέρον.

Το πιο άσχημο συναίσθημα είναι όταν αυτή η προσφορά δεν περιλαμβάνει εσένα,  αλλά ένα άλλο άτομο..

πίστωση χρόνου

 

Το πρωί πήγα για υπέρηχο.  Έκανα τις κλασσικές ετήσιες εξετάσεις αίματος και κάποιες τιμές ήταν ανεβασμένες.  Πήγα με πολύ αγωνία,  βασικά μέσα σε 3 μέρες (μέχρι να έρθει η ώρα του ραντεβού και να γίνει ο υπέρηχος) έκλαψα,  φιλοσόφησα,  είπα σας αγαπώ,  δεν με πειράζει αν πεθάνω,  να προσέχετε τα παιδιά μου και κάτι τέτοια που λέμε όταν φοβόμαστε πολύ για την υγεία μας.  Βουβάθηκα απέναντι στα παιδιά,  δεν ήθελα να ξέρουν την αγωνία μου κι αυτό με στρεσάρισε ακόμη πιο πολύ,  που ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει το πιο πολύ.  Τέτοιο στρές ούτε προσευχές ούτε διαλογισμοί δεν το σταματούν,  για να είμαι ειλικρινής δεν είχα καν την υπομονή να δοκιμάσω.   Σκέφτηκα,  κάποιοι άνθρωποι παίρνουν φάρμακα για να ηρεμήσουν,  αλλά εγώ είμαι ορκισμένη ενάντια στα φάρμακα πόσο μάλλον στα ηρεμιστικά.  Ουφφφ..  οπότε το μόνο που με σώζει αν μπορώ να πω ότι υπάρχουν στιγμές άγχους που να μπορώ να σωθώ είναι οι αναπνοές.  Βαθιές αναπνοές,  μετράω ως το 5,  κρατώ την αναπνοή μου μετρώντας πάλι ως το 5 και εκπνέω από το στόμα.  

Τελικά όλα πήγαν καλά,  καθαρό το ένα,  πεντακάθαρο το άλλο,  τζάμι το παράλλο,  της λέω της ακτινοδιαγνώστριας,  ξέρεις..  φοβήθηκα,  κι απάντηση ήταν ''σωστά φοβήθηκες''.  

Σκέφτομαι,  πόσο ωραία είναι όταν στις ιατρικές εξετάσεις όλα πάνε καλά!  Πόσο ωραία είναι τα ''καλά νέα''.  

Σκέφτομαι και πόσο επανεκτίμησα την ζωή μου αυτές τις μέρες,  τα θέλω μου,  τις επιθυμίες μου,  τις αγάπες μου,  τις στιγμές μου.  Πόσο σημαντικά είναι τα δευτερόλεπτα  μου ώστε να τα ξοδεύω εκεί που θέλω εγώ,  μέσα στον χρόνο ο οποίος το μόνο που κάνει είναι να φεύγει με τρελή ταχύτητα. 

 

αλάτι

 

Οι άνθρωποι,  εκεί που σε κερνάνε ζάχαρη,  εκεί βρίσκουν ένα τρόπο να τους ξεφύγει το αλάτι,  άλλοτε λίγο κι άλλοτε πολύ,  σήμερα ωστόσο μιλάμε για μια ολόκληρη χούφτα μπαμ καταπρόσωπο.  Είναι ακατέργαστοι και ακαλλιέργητοι,  ακτινοβολούν ελαττώματα.  Πονάνε και πληγώνουν,  πονάνε και πληγώνουν πολύ..

όπως έρθουν

 

Δεν μπορώ να αλλάξω τα πράγματα,  μπορώ μόνο να λυπάμαι ή να χαίρομαι για αυτά!!!

ασύμβατα

 

Έρχονται  πολλές στιγμές που βλέπω ότι πρέπει να αναθεωρήσω.  Που νομίζω ότι εγώ φταίω κι αν εγώ το κάνω διαφορετικά,  τότε κι η ζωή θα μου τα φέρει ανάλογα.  Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό.  Ξέρω ότι  οριοθετώντας  δικές μου συμπεριφορές,  οριοθετώ και τις αλληλεπιδράσεις μου.  Με λίγα λόγια,  ό,τι δίνω παίρνω κι αν δίνω φόβο,  παίρνω φόβο.  Αν δίνω ανασφάλεια,  παίρνω ανασφάλεια.  

Εγώ θέλω,  όταν δίνω φόβο κι ανασφάλεια,  κάποιον να μου κρατήσει το χέρι και να μου πει -κοίτα να δεις τα πράγματα δεν είναι έτσι,  αν δώσεις αγάπη θα πάρεις αγάπη,  αν δώσεις νοιάξιμο θα πάρεις νοιάξιμο κι αν ανοίξεις τα χέρια σου να αγκαλιάσεις κάποιον θα σε αγκαλιάσει κι αυτός-

Δεν συμβαδίζει ο φόβος και η ανασφάλεια με την αγάπη,  το νοιάξιμο και το αγκάλιασμα.

του Δεκέμβρη

 

Εκτός από το να ανακαλύψεις ένα καλό βιβλιοπωλείο,  τον Δεκέμβρη,  σπουδαίο είναι να ανακαλύψεις κι ένα πολύ ωραίο ζαχαροπλαστείο.  Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο,  σε συνδιασμό με τον πιο αφράτο κουραμπιέ και το πιο γλυκομελωμένο μελομακάρονο.  Δεν υπάρχει ωραιότερη στιγμή..  Ever !

όνειρο

 

Σήμερα,  μετά από πολλές μέρες μουντές και συννεφιασμένες μας χαμογέλασε ο ήλιος.  Ο κόσμος γύρω μου λέει πως δεν είναι καλά.  Με τόση κακοκαιρία το θεωρώ φυσικό.  Παλιότερα πίστευα πως μόνο εγώ είμαι δυσλειτουργική,  τώρα το νιώθω πως δυσλειτουργικοί είναι όλοι δεν περισσεύει κανένας.  Η Ι. που μας βλέπει σαν χρηματικό ποσό και χαμογελάει με το ζόρι,  η Β. που παίζει το βρώμικο παιχνίδι της και μας κερνάει ελιές,  ξέρεις,  είναι δύσκολο να σκέφτεσαι πως τίποτα δεν είναι όπως δείχνει.  Σαν το όνειρο που είδα χθες βράδυ και ευτυχώς πρόλαβα να σου το πω για να το θυμάμαι το πρωί.  Χτυπούσε δυνατά η πόρτα.  Κοίταξα από το ''μάτι''  και είδα έναν παπαγάλο.  Ναι,  είδα έναν μπλε παπαγάλο να κάθεται σαν κορνιζαρισμένος,  δεν είχα ορατότητα πίσω του.  Κι εκεί που ζύγισα αν ήταν καλό να ανοίξω την εξώπορτα,  ένα χέρι πιέζει από έξω προς τα μέσα και μια πολύ κακή φωνή με προκαλούσε να ανοίξω.  Άνοιξε την πόρτα,  άνοιξε την πόρτα.  Ανοίγει η πόρτα πέντε εκατοστά,  προλαβαίνω,  την φέρνω βόλτα να κλείσει,  βάζω το σύρτη και νιώθω ασφαλής μετά από πολύ προσπάθεια.  Δεν παλεύουμε με το κακό,  με την τρέλα του καθενός παλεύουμε.  Κι έρχονται χριστούγεννα γμτ..