Η Κάρι μας

 

Η απειρία της την έκανε να  αφήνει ελεύθερη την φαντασία της,  που οργίαζε πάντα,  ζωγραφίζοντας κάθε ευκαιρία σαν το χρυσό αγκίστρι που θά 'πιανε το θησαυρό της ζωής,

σελ. 274

Η Κάρι μας

Theodore Dreiser

τίτλος πρωτοτύπου : Sister Carrie (1900)

μια γάτα

 

Τα λευκά ρούχα μυρίζουν ακόμη καλοκαίρι,  ένα καλοκαίρι δραματικά ζεστό αλλά τώρα πια κοιτώντας πίσω,  γεμάτο με όμορφες αναμνήσεις σε σημείο να το νοσταλγώ.  Σε ένα κοινό χώρο,  μαγιώ που δεν χρησιμοποιήθηκαν,  μπάλα θαλάσσης φουσκωμένη,  πορτοκαλί,  σαγιονάρες και πέδιλα ανακατεμένα με ένα βουνό πανάκια για ονειρεμένα πάτσγουορκ  που έμειναν στα όνειρα,  ρούχα παλιά που ''κρίμα να τα πετάξω τόσα και τόσα ζήσαμε μαζί'',  ένα χάος ανοργανωσιάς που θα ήταν άνετα το βασίλειο και οι κρυψώνες μιας γάτας,  αν είχα γάτα. 

παράθυρα

 

Όσο πιο πολλά παράθυρα,  τόσο πολλές ιστορίες!  Και πίσω από κάθε παράθυρο,  υπάρχει ένας άνθρωπος που βιώνει την δική του μοναδική ύπαρξη,  την μοναδική δική του αντίληψη της πραγματικότητας του.  Κάθε δωμάτιο είναι ένας ολόκληρος κόσμος για κάποιον.   

Ν.Υ. Άνταμς

Πού χωράει λοιπόν η σύγκριση;  Πού χωράει η ''ζήλεια'';  Προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με θυμό και κακία.  Ψεύτικη υπερηφάνεια.  Κοίτα,  ο κύκλος μου δεν είναι μικρός.  Ή,  είναι μεγαλύτερος από τον δικό σου.  Ή,  μου συνέβει αυτό το τρομερό γεγονός αλλά δεν φέρω καμμία ευθύνη εγώ.  Ή,  όλοι το ίδιο @κ@τ@ είναι.  Πόση μιζέρια!

Θα θέλαμε ελεύθερα να πούμε,  ο κύκλος μου είναι μικρός και δεν μου αρέσει αυτό.  Σε προσκαλώ μέσα.  Θα σου φτιάξω φαγητό να φας.  Θα ανάψω το τζάκι.  Θα στολίσω με χριστουγεννιάτικα στολίδια και μουσική.  Θα έχω στρώσει τα χαλιά.  Θα σ ακούω να μιλάς όσο το έχεις ανάγκη,  αρκεί  να με ρωτήσεις πώς είναι η ζωή μου,  πώς νιώθω και αν πέρασα καλά.  Να είσαι τρυφερή και καθόλου επικριτική.  Μου φτάνει με την παρουσία σου να ζεστάνεις τον χώρο μου.

Ή μήπως τελικά κάθε προσπάθεια επικοινωνίας είναι ουτοπία;

ένα ''γειά''

 

 Κανείς δεν αγάπησε τον άλλον περισσότερο από τον εαυτό του,  κι ένα ''γειά''  μετά από ένα χωρισμό,  ενδόμυχα θέλει να αναιρέσει το ΤέΛος και όσα μαζί του αντιληφθήκαμε.  Ήταν ένα είδος εθισμού,  ναρκωτικού,  ντοπαμίνης και αυτό είναι που νοσταλγούμε.  Όχι τον άλλον,  αλλά τον εαυτό μας υπό το πρίσμα εκείνου του παραμυθιού.

 

perfect day

 

Επιστρέφεις στο σπίτι,  από έναν αποχαιρετισμό στο αεροδρόμιο,  από μια βόλτα,  από μια εκδρομή.  Γέλια,  φιλικότητα,  υποστήριξη.  Σπουδαία έννοια η ''υποστήριξη''.  Αφορά ότι κι αν έρχεται στη ζωή σου.  Να ξέρεις από που να το πιάσεις.  Να ξέρεις πώς να το αγαπήσεις.  Μια ασυνεπής (με την ευρεία έννοια) συμπεριφορά μπορεί να διώξει από δίπλα σου τα καλύτερα.  Ηρεμία,  αγάπη και αυτογνωσία.  Γιατί όταν αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου με ειλικρίνεια μπορείς και να τον αλλάξεις ρυθμίζοντας τους τόνους.  Όχι για να χωρέσεις εκεί που δεν χωράς αλλά για να ζεστάνεις τον τόπο όπου μετά χαράς χωράς.  Επιστρέφεις κι είναι σκοτάδι,  ανάβεις το ηλεκτρικό κι ανεβάζεις τη θερμοκρασία του θερμοστάτη.  Κουβαλάς στα ρούχα σου το κρύο από το πιο όμορφο ορεινό χωριό του τόπου σου αλλά και την καλύτερη συντροφιά μέσα στην καρδιά σου.  

*Η απόλυτη ομορφιά της ζωής είναι να μπορείς να αισθανθείς,  ακόμη κι αν αυτό πρόκειται για το τί θα ''χαλάσει'' τον άλλον.  Για αυτό μιλάμε για ομορφιά και όχι για κάτι άλλο..

*Υπάρχουν και οι μέρες που είναι πραγματικά υ π έ ρ ο χ ε ς

οπωσδήποτε χιόνι

 

Είχε μέσα του το χιόνι,  δεν εξηγιόταν αλλιώς,  τόσο που ένιωθε πως χρειαζόταν τους άλλους,  οποιουσδήποτε άλλους, που σε κάποια από τις αμέτρητες φάσεις τις ζωής του άκουσε εξαιτίας τους ένα κρακ κι έπειτα οπςςς το ''δέσιμο'',  ό,τι είδους ''δέσιμο'' κι αν ήταν αυτό,  δημιουργούσε συγκοινωνούντα δοχεία θερμότητας,   με αποτέλεσμα να μην μπορεί στο νου του να χωρέσει κανενός είδους απώλεια στα πλαίσια της απομάκρυνσης,  όσο φυσιολογικά κι αν απομακρύνονται μια μέρα οι άνθρωποι.  Από το σώμα του ξεκολλούσαν κομμάτια ψυχής,  αυτές ήταν οι σκέψεις του,  οι μέρες του,  η ζωή του.  

ρόδια

 

Ψ'ύχρα,  συννεφιά κι ερωτηματικά!  Πάντα ερωτηματικά και ποτέ απόλυτα και όρια στενά.  Όσες φορές είπα ''εγώ ξέρω''  τίποτα δεν ήξερα.  Κι όσες φορές εξερεύνησα,  πήγα μπροστά.  Μ' αρέσουν οι ερωτήσεις,  όπως και το να μαθαίνω.  Το οτιδήποτε καινούργιο,  κέρδος είναι όπως έλεγε κι ο πατέρας μου.  Και το ραντεβού με έναν άνθρωπο μπορεί να έχει ενδιαφέρον.  Όχι πάντα.  Πολλές φορές μπορεί να γίνεται από συνήθειο,  ας πούμε πως κάποτε η ζωή μας έφερε μαζί,  ας το επαναλάβουμε. Όμως μπορεί να γίνεται κι από διάθεση να γνωρίσεις τον άλλον καλύτερα γιατί σου δείχνει σημεία επαφής.  Σιγά σιγά όπως έλεγε και το αστερόπαιδο στην αλεπού.  Σιγά σιγά κάνεις κάποιον άλλον άνθρωπο σου κι αυτό όχι απόλυτα όπως ακούγεται,  αλλά σε διαβεβαιώ είναι πολύ καλύτερο από εκείνη την ανάγκη των επαναληπτικών συναντήσεων για να διαπιστώσεις για άλλη μια φορά το χάος και την απόσταση.  Τα δέντρα ρίχνουν τα φύλλα τους κι ο κόσμος μου έχει γεμίσει φθινοπωρινά χρώματα.  Ο καιρός ψυχραίνει και από εδώ και πέρα το κρύο θα γίνεται όλο και πιο πολύ.  Είναι καιρός για να ανάψουν τα καλοριφέρ καθώς νυχτώνει και για να στρωθεί στο κρεββάτι πάπλωμα.  Καιρός για όχι μόνο για πλάνα αλλά για δράση.  Αντικείμενα όμορφα που σε ψηλώνουν 3-5 πόντους όταν σκέφτεσαι ότι τα έφτιαξες εσύ.  Ρόδια,  η γυναίκα με τα ψάρια,  λάδι και πηλός,  όνειρο.

Μπορείς να δεις εδώ τα ρόδια,  έτσι για το καλό.

Και για τη χαρά όπως λέει ένας διαδικτυακός φίλος μου.

https://www.instagram.com/p/DB_Hap6IYSJ/