ευφορία

 

Συνεχώς μου επαναλαμβάνεται,  πως η ιδανική κατάσταση ευφορίας,  μόνο ως όνειρο ύπνου μπορεί να υφίσταται.

 

απόλυτο

 

Τίποτα πιο βέβαιο,  από το ξαφνικό κι από το αναπάντεχο..

 

άργησες να έρθεις

 

Το σπίτι ήταν στην άκρη του χωριού,  από εκεί και πέρα απλωνόταν το δάσος.  Η πόρτα κλειδωμένη.  Δεν είχα το κλειδί.  Η παρέα μου είχε πάρει το μονοπάτι προς το λεωφορείο.  Περπατούσα πίσω τους μαζί με την Ευγενία,  της λέω,  αν δεν ήταν η Β.  εγώ δεν θα ήμουν τώρα εδώ μαζί σας. '' Άργησες να έρθεις'' μου απάντησε και προχώρησε μπροστά με τις άλλες.  Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήμουν χωρίς την τσάντα μου,  χωρίς χρήματα και πορτοφόλι.  Γύρισα στο σπίτι,  η πόρτα όπως προείπα ήταν κλειδωμένη.  Εμφανίστηκε η Ν.  την παρακάλεσα να μπει από το πλαινό παράθυρο και να μου ανοίξει.  Ξύπνησα με το γνωστό συναίσθημα ενός πολύ ζωντανού,  πρωινού ονείρου.

 

με θλίψη

 

Πού πάνε όταν πεθαίνουν οι bloggers;

@nina kouletaki

ο επόμενος

 

Κάθε σπιτικό,  κρύβει πίσω του τα όνειρα και τις επιθυμίες των ενοίκων του.  Μια αέναη πάλη του θέλω και του μπορώ κάτι το οποίο χάνεται όταν οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν από τη ζωή.  Ποτέ δεν ξέρεις ποιός θα κληρονομήσει τα τούβλα,  τους τοίχους,  ποιός θα είναι ο επόμενος κάτοικος ή ο επόμενος ιδιοκτήτης.  Τίποτα από όλα όσα έχουμε δεν είναι δικά μας.  Μόνο ο μόχθος, για της εκάστοτε στιγμής το καλύτερο.  Αυτό το φυλάμε σαν πολύτιμο μας και φεύγοντας το παίρνουμε μαζί μας.  Τίποτα άλλο.

 

κλικ

 

Εκεί όπου ξέρεις ότι θα βρεις τη χαρά. Αυτούς τους δρόμους να επιλέγεις. Την αληθινή χαρά που αξίζει στην δικιά σου ιδιοσυγκρασία κι αξιοπρέπεια. Εκεί όπου υπάρχει το φως και τα χρώματα. Και η δράση. Και η ευχάριστη παρέα. Τα γέλια και οι κουβέντες που κάνουν τη στιγμή να μοιάζει τεράστια, μεγάλη. Κλικ, σαν να την φωτογραφίζεις, σαν να την παγώνεις στον χρόνο ενώ όλα κινούνται με παλμό, με χάρη. 

 

σ/κ

 

 Κάνε τα σαββατοκύριακα σου τέτοια,  που να τα ζηλεύουν οι καθημερινές.