Θα μπορούσαν να ζουν στο τρίτο σπίτι δεξιά, μπαίνοντας στο χωριό. Θα αγαπούσαν όλες τις εποχές, πλην του καλοκαιριού. Την ζέστη δεν θα ήξεραν πώς πραγματικά να τη διαχειριστούν, μα όταν τα φθινοπωρινά κλαδιά θα απλώνονταν από πάνω τους σαν χέρια προστατευτικά, κι όταν θα έριχναν τα φύλλα τους στις παλάμες τους, καθώς στα καθημερινά τους περπατήματα θα έβρισκαν καταφύγιο στην αγκαλιά του δάσους, εκείνη ακριβώς τη στιγμή θα μετρούσαν τον χρόνο με χρώματα. Κόκκινο, λαδί, πορτοκαλί, έτσι θα περνούσαν οι μέρες, οι ώρες, τα χρόνια, απλά και διάφανα, απλά και ήσυχα, απλά και γήινα! Απλά και απαλά!
με το φεγγάρι αγκαλιά ❤
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Monday, September 15, 2025
Sunday, September 14, 2025
ζήλειες
Αν έχω ζηλέψει κάτι στη ζωή μου είναι τους χαρακτήρες που διαχειρίζονται τις υποθέσεις τους με ηρεμία και τα άτομα που είναι υπερδραστήρια, που ασχολούνται με πολλές δραστηριότητες.
Παλιότερα ζήλευα και τους χαρακτήρες που έδειχναν να μην έχουν κάποια ιδιαίτερη ανάγκη για επιβεβαίωση και αμέσως αμέσως σε τοποθετούσαν στο σωστό κουτάκι των σκέψεων τους.
Όμως τώρα πια το διαθέτω κι εγώ αυτό το ταλέντο, σε τοποθετώ στο κουτάκι που σου ανήκει και σε παρατηρώ.
Και ομολογώ ότι αυτή την παρατήρηση την διασκεδάζω αρκετά.
Friday, September 12, 2025
της Παρασκευής
Επειδή η ζωή είναι σαν τα κόμικς. Σκιτσάρεις και βάζεις τις ζωγραφιές σου να παίξουν την παράσταση που θέλεις. Αμ δε! Η ζωή είναι απρόβλεπτη και τα νέα έρχονται χωρίς σταματημό, το ένα πίσω από το άλλο. Ευτυχώς όλα τα νέα είναι ευχάριστα.
Ζαλισμένη είμαι ακόμη από την χθεσινή μέθη στα πλαίσια μια εξέτασης για προληπτικούς λόγους. Η φίλη μου η Ρία, λίγο πριν φύγει από τη ζωή μου είπε. Στελίτσα να εξετάζεστε!!! Και είχε τόσο δίκιο το γλυκό μου το κορίτσι, η αγαπημένη μου συμμαθήτρια από το δημοτικό και φίλη.
Να εξεταζόμαστε λοιπόν όσο κι αν μας φαίνονται βουνό κάποιες εξετάσεις. Η πρόληψη σώζει. Και τελικά το βουνό δεν είναι καν βουνό, ένα μικρό λοφάκι θα το έλεγα.
Σήμερα τρώω κανονικά και νιώθω χαρούμενη που πέρασα την πίστα. Όχι ότι εχθές δεν έφαγα με το που επέστρεψα στο σπίτι, μια ολόκληρη μπουγάτσα με κρέμα και μπόλικη άχνη, απωθημένο την είχα :)
Σήμερα επίσης περίμενα βροχή. Κάτι σαν να είδα χθες στο μετεωρολογικό, έριξε και κάτι απειροελάχιστες ψιχάλες στο μπαλκόνι μου, κάθε μέρα η έρμη περιμένω βροχή, αλλά ούτε που θυμάμαι πιά πόσο καιρό έχει να βρέξει όμορφα και ατμοσφαιρικά, να δροσίσει απλά και να ποτίσει χωρίς να ρημάξει το σύμπαν.
Παρασκευή σήμερα, καφεδάκι ακόμη δεν ήπια, πάω να φτιάξω έναν διπλό ελληνικό γιατί κλείνουν τα μάτια μου :)
Monday, September 08, 2025
ξεδιψαστικό
Οι άνθρωποι που μας περιτριγυρίζουν είναι σχολείο, άλλος απόλυτος, άλλος διεκδικητικός, άλλος υπερφίαλος, άλλος χρωματιστός κι άλλος σκοτεινός, άλλος δασκαλίστικος, άλλος φιλικός ωστόσο προς όλους αξίζει να δοκιμάσουμε έστω μια σταγόνα από το περιεχόμενο τους, το θεωρώ εξίσου χρειαζούμενο όσο και ξεδιψαστικό. Η ανάγκη για κοινωνικότητα είναι μεγάλη και δεν χωράει πια το ''ξέρεις ρε ποιά είμαι εγώ'';
Βεβαίως και χωράει η κάθε τεκμηριωμένη άποψη αρκεί να είναι άποψη και όχι ανταγωνισμός.
Thursday, September 04, 2025
μαντεψιές
Τις επιθυμίες σου, πρώτα πρώτα πρέπει να τις αναγνωρίζεις εσύ ο ίδιος και μετά, να βρεις ένα τρόπο να τις επικοινωνήσεις. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τί είναι αυτό που χρειάζεσαι την κάθε στιγμή. Ακόμη κι ένα ποτήρι νερό, πρέπει να το ζητήσεις : σε παρακαλώ θα μπορούσες να μου φέρεις ένα ποτήρι νερό; Ποιός μπορεί να μαντέψει ότι διψάς; Και όχι, ούτε η αγάπη υπολογίζεται με μαντεψιές. Αν μ αγαπάει γιατί δεν το κάνει; Μα γιατί δεν το ζήτησες. Δεν θέλω να ζητάω, θέλω να με καταλαβαίνει από μόνος του. Χμμ...
Sunday, August 31, 2025
φάκελος
Σου έγραψα για τα χελιδόνια που φεύγουν και τη βουβαμάρα στον ουρανό, για το χειμώνα που έρχεται ποιός ξέρει με πόσα χιόνια, για τις συννεφιές και το αεράκι, τη θάλασσα που έχω δυό ολόκληρα χρόνια να τη δω, το πατουσάκι που έρχεται, το σπίτι που θέλει προσπάθεια να φορέσει τα καλά του, τα αποτυπωμένα λουλούδια, αχ τα λατρεύω τα λουλούδια, σου έγραψα πως πλημμυρίζω από χαρά σε ένα μεγάλο χαρτί, το δίπλωσα και το χώρεσα σε ένα μικρό φάκελο, αγόρασα πινέλα και χρώματα και του ζωγράφισα μια μικρή καρδούλα, έτσι για να σου στείλω κάτι λίγο από τη χαρά μου. Το πήρες;
ΘΑ
Θα μπορούσαν να ζουν στο τρίτο σπίτι δεξιά, μπαίνοντας στο χωριό. Θα αγαπούσαν όλες τις εποχές, πλην του καλοκαιριού. Την ζέστη δεν θα...
