παραμονή

 

Την ζωή την ακολουθούμε,  δεν μας ακολουθεί!  Πιστεύω όμως βαθιά,  πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας,  θα πραγματοποιηθεί..  

 

Twas The Night Before Christmas

 

Οι άνθρωποι θέλουν διπλωματικές απαντήσεις κι εμένα δεν μ αρέσει καθόλου να είμαι ευέλικτος,  είπε ο λαγός.  Έτσι κι αλλιώς είχε συνηθίσει μόνος του.  Ανέβηκε στη σοφίτα,  πίσω από ένα μεγάλο ιστό μια παχουλής αράχνης,  ήταν ένα ξύλινο σεντούκι.  Παραμέρισε τον ιστό,  άνοιξε το σεντούκι και βρήκε τα φυλλάδια με τα παλιά παραμύθια.  Δίπλα,  ήταν το παλιό ξύλινο αλογάκι,  το κατέβασε στο σαλόνι,  το έβαλε πλάι στο τζάκι.  Άραξε στην άνετη πολυθρόνα,  είχε ένα σωρό βιβλία τριγύρω του,  διάλεξε ένα.  Έβαλε ανάμεσα στις σελίδες του το χαρτί με το παραμύθι.  Όλα τα βόλευε μέσα στο μυαλό του,  εκεί τα ανακάτευε όλα,  εκεί τα ανέλυε,  τα ξεδιάλυνε, τα σκεφτόταν,  αποφάσιζε. Κανένας δεν θα μπορούσε να το υποστηρίξει όλο αυτό παρά μόνο ο ίδιος για τον εαυτό του.  Αν μοιραζόταν κάτι δικός το αισθανόταν ευθύς αμέσως υποτιμημένο.  Είχε ωραία ζεστασιά σ αυτό το σπίτι,  όπου τα ξύλα στη φωτιά τσιρτσίριζαν όλη μέρα κι όλη νύχτα.  Οι φλόγες των κεριών που αβίαστα έκαιγαν γύρω του του θύμιζαν ιστορίες παλιές και καινούργιες,  ιστορίες που ήταν ολόδικές του και που κανένας αν τις άκουγε δεν θα ένιωθε όπως αυτός αλλά καθόλου δεν τον απασχολούσε αυτό.  Απλά επειδή δεν μπορούσε να τις μοιραστεί,  ελλείψει καλού ακροατηρίου,  δεν είχε την δυνατότητα σ αυτόν τον τομέα να εκτονωθεί.  

*Έπιασε ξανά στα χέρια του το χαρτί με το παραμύθι κι άρχισε να διαβάζει αυτό

'Twas the night before Christmas, 

when all through the house 

Not a creature was stirring, 

not even a mouse; 

The stockings were hung by the chimney with care, 

In hopes that St. Nicholas soon would be there; 

The children were nestled all snug in their beds, 

While visions of sugar-plums danced in their heads; 

And mamma in her 'kerchief, and I in my cap, 

Had just settled down for a long winter's nap, 

When out on the lawn there arose such a clatter, 

I sprang from the bed to see what was the matter. 

Away to the window I flew like a flash, 

Tore open the shutters and threw up the sash. 

 The moon on the breast of the new-fallen snow 

Gave the lustre of mid-day to objects below, 

When, what to my wondering eyes should appear, 

But a miniature sleigh, and eight tiny reindeer, 

With a little old driver, so lively and quick, 

I knew in a moment it must be St. Nick. 

More rapid than eagles his coursers they came, 

And he whistled, and shouted, and called them by name; 

 "Now, DASHER! now, DANCER! now, 

PRANCER and VIXEN! On, COMET! 

on CUPID! on, DONNER and BLITZEN! 

To the top of the porch! to the top of the wall! 

Now dash away! dash away! dash away all!" 

As dry leaves that before the wild hurricane fly, 

When they meet with an obstacle, mount to the sky, 

So up to the house-top the coursers they flew, 

With the sleigh full of toys, and St. Nicholas too. 

And then, in a twinkling, I heard on the roof 

The prancing and pawing of each little hoof. 

As I drew in my head, and was turning around, 

Down the chimney St. Nicholas came with a bound. 

He was dressed all in fur, from his head to his foot, 

And his clothes were all tarnished with ashes and soot; 

A bundle of toys he had flung on his back, 

And he looked like a peddler just opening his pack. 

His eyes -- how they twinkled! his dimples how merry! 

His cheeks were like roses, his nose like a cherry! 

His droll little mouth was drawn up like a bow, 

And the beard of his chin was as white as the snow; 

The stump of a pipe he held tight in his teeth, 

And the smoke it encircled his head like a wreath; 

He had a broad face and a little round belly, 

That shook, when he laughed like a bowlful of jelly. 

He was chubby and plump, a right jolly old elf, 

And I laughed when I saw him, in spite of myself; 

A wink of his eye and a twist of his head,

 Soon gave me to know I had nothing to dread; 

He spoke not a word, but went straight to his work, 

And filled all the stockings; then turned with a jerk, 

And laying his finger aside of his nose, 

And giving a nod, up the chimney he rose; 

He sprang to his sleigh, to his team gave a whistle, 

And away they all flew like the down of a thistle. 

But I heard him exclaim, ere he drove out of sight, 

HAPPY CHRISTMAS TO ALL, 

AND TO ALL A GOOD-NIGHT!

μονοπάτια

 

"Το να ζεις μόνο για κάποιο μελλοντικό στόχο είναι πολύ φτηνό. Είναι οι πλαγιές του βουνού που έχουν ζωή, όχι η κορυφή." 

~Robert M. Pirsig, 

Αμερικανός συγγραφέας

*Για αυτό φρόντισε οι πλαγιές του βουνού να είναι ισάξιες σου θα συμπληρώσω εγώ.  Γιατί δεν είναι όλα για άλλους κι επειδή καμιά φορά προσπαθώντας να διορθώσεις πράγματα που πάνε λάθος στη ζωή σου  τα διορθώνεις με λάθος τρόπο.  Να διαλέγουμε τα σωστά μονοπάτια για μας,  αυτά που μας εξελίσσουν κι όχι αυτά που δείχνουν όμορφα,  εύκολα,  ωστόσο μας τραβούν προς τα πίσω..

αγαπησιάρικα χριστούγεννα

 

Παλιότερα δεν μου άρεσε καθόλου ο χειμώνας, αυτή η απουσία του δυνατού ήλιου, οι μεγάλες νύχτες, με σκότωναν. Τώρα ο χειμώνας μου φαίνεται χουχουλιαστός και το μακρύ σκοτάδι μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση. Αγαπώ τα χριστούγεννα. Αγαπώ την περίοδο των γιορτών, στο μυαλό μου ξεκινούσαν πάντα με το τέλος του καλοκαιριού, πολλές φορές και κατακαλόκαιρο. Είναι όλα τόσο διαφορετικά, δέντρα, στολίδια, λαμπάκια. Είναι σαν η ρουτίνα της καθημερινότητας να φοράει ένα άλλο ρούχο πιο λαμπερό. Είναι σαν οι σκέψεις μου να αποκτούν μια επίστρωση από στρας. Ωστόσο παραμένω πολύ σκεπτική, πολύ αναλυτική, πολύ συναισθηματική, δεν αλλάζουν τα πολύ μου. Πολλές φορές δυσκολεύομαι να πάρω μια απόφαση, να σηκωθώ από τον καναπέ, να κάνω αυτό ή εκείνο, ειδικά οι δουλειές μέσα στο σπίτι με ψυχοπλακώνουν, σκέφτομαι όμως το δώρο που πήρα στην κόρη μου και στην γυναίκα του γιού μου, στα δυό κορίτσια μου και χαίρομαι με την χαρά που θα τους δώσω. Οπωσδήποτε θα δώσω και κάτι στον γιό μου και τον φίλο της κόρης μου, τα αγόρια μου. Έχω πολύ αγάπη μέσα μου, αυτό νιώθω. Ευτυχώς, στο στενό μου οικογενειακό περιβάλλον έχουμε αμοιβαία συναισθήματα ο ένας για τον άλλον. Με τους παραέξω έχω πάντα ένα θέμα. Τραύμα το λέει η ψυχολόγος μου. Θέλω τόσο πολύ να το αλλάξω αλλά πολύ φοβάμαι πως θα το πάρω προίκα μαζί μου. Μπορεί όμως κι αυτό να έχει ένα λόγο που υπάρχει, ένας λόγος προς την εξέλιξη. Ποιός ξέρει; Μας εύχομαι όλους ζεστά, τρυφερά, αγαπησιάρικα χριστούγεννα να έχουμε, ό,τι για τον καθένα μας σημαίνει αυτό! 

 

 

προσφορά

 

Από τα πιο όμορφα συναισθήματα,  είναι όταν προσφέρεις κάτι σε έναν άνθρωπο..  ένα γεύμα,  ένα δώρο,  λίγο ενδιαφέρον.

Το πιο άσχημο συναίσθημα είναι όταν αυτή η προσφορά δεν περιλαμβάνει εσένα,  αλλά ένα άλλο άτομο..

πίστωση χρόνου

 

Το πρωί πήγα για υπέρηχο.  Έκανα τις κλασσικές ετήσιες εξετάσεις αίματος και κάποιες τιμές ήταν ανεβασμένες.  Πήγα με πολύ αγωνία,  βασικά μέσα σε 3 μέρες (μέχρι να έρθει η ώρα του ραντεβού και να γίνει ο υπέρηχος) έκλαψα,  φιλοσόφησα,  είπα σας αγαπώ,  δεν με πειράζει αν πεθάνω,  να προσέχετε τα παιδιά μου και κάτι τέτοια που λέμε όταν φοβόμαστε πολύ για την υγεία μας.  Βουβάθηκα απέναντι στα παιδιά,  δεν ήθελα να ξέρουν την αγωνία μου κι αυτό με στρεσάρισε ακόμη πιο πολύ,  που ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει το πιο πολύ.  Τέτοιο στρές ούτε προσευχές ούτε διαλογισμοί δεν το σταματούν,  για να είμαι ειλικρινής δεν είχα καν την υπομονή να δοκιμάσω.   Σκέφτηκα,  κάποιοι άνθρωποι παίρνουν φάρμακα για να ηρεμήσουν,  αλλά εγώ είμαι ορκισμένη ενάντια στα φάρμακα πόσο μάλλον στα ηρεμιστικά.  Ουφφφ..  οπότε το μόνο που με σώζει αν μπορώ να πω ότι υπάρχουν στιγμές άγχους που να μπορώ να σωθώ είναι οι αναπνοές.  Βαθιές αναπνοές,  μετράω ως το 5,  κρατώ την αναπνοή μου μετρώντας πάλι ως το 5 και εκπνέω από το στόμα.  

Τελικά όλα πήγαν καλά,  καθαρό το ένα,  πεντακάθαρο το άλλο,  τζάμι το παράλλο,  της λέω της ακτινοδιαγνώστριας,  ξέρεις..  φοβήθηκα,  κι απάντηση ήταν ''σωστά φοβήθηκες''.  

Σκέφτομαι,  πόσο ωραία είναι όταν στις ιατρικές εξετάσεις όλα πάνε καλά!  Πόσο ωραία είναι τα ''καλά νέα''.  

Σκέφτομαι και πόσο επανεκτίμησα την ζωή μου αυτές τις μέρες,  τα θέλω μου,  τις επιθυμίες μου,  τις αγάπες μου,  τις στιγμές μου.  Πόσο σημαντικά είναι τα δευτερόλεπτα  μου ώστε να τα ξοδεύω εκεί που θέλω εγώ,  μέσα στον χρόνο ο οποίος το μόνο που κάνει είναι να φεύγει με τρελή ταχύτητα. 

 

αλάτι

 

Οι άνθρωποι,  εκεί που σε κερνάνε ζάχαρη,  εκεί βρίσκουν ένα τρόπο να τους ξεφύγει το αλάτι,  άλλοτε λίγο κι άλλοτε πολύ,  σήμερα ωστόσο μιλάμε για μια ολόκληρη χούφτα μπαμ καταπρόσωπο.  Είναι ακατέργαστοι και ακαλλιέργητοι,  ακτινοβολούν ελαττώματα.  Πονάνε και πληγώνουν,  πονάνε και πληγώνουν πολύ..