το τραγουδι της βροχης..με πηρε απο το χερι..
και με ταξιδεψε σε τοπους νοσταλγικους..
η νοτισμενη γη..
τα γλυκυτατα καλοκαιρινα χρωματα..
στα φυλλα που πεφτουν..
φθινοπωρο..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
Από το απόγευμα και μετά, δεν με χωράει ο τόπος, ιδιαίτερα τώρα που μικραίνουν οι μέρες. Πριν λίγο, στη θάλασσα, ό,τι έβλεπα ήτα... -
Αυτά που αποτέλεσαν ιδανικά στη ζωή μας ολοένα κι απουσιάζουν. Κάπου εκεί ψηλά, ίσως ό,τι έφτιαξε τον δικό μας κόσμο, ίσως να λάμπ... -
Aπογοητεύτηκα.. Πρώτα απ' όλα επειδή μου έχετε στερήσει τα σχόλια σας.. να υποθέσω πως δε σας έκανε εντύπωση κάτι; ούτε ένα ...
No comments:
Post a Comment