Friday, October 13, 2006

το λατρευτικο της βλεμμα...


...ποση ζωη εχω χασει,αναρωτηθηκε,γιατι δεν κοιταζα γυρω μου?
..η γιατι κοιτουσα και δεν εβλεπα.
..την προηγουμενη μερα ειχε κανει εναν μοναχικο περιπατο στο Μουρανο.Σε μια ολοκληρη ωρα τιποτα δεν ειχε δει,τιποτα δεν ειχε καταγραψει.Ο αμφιβληστροειδης δεν ειχε μεταφερει καμια εικονα στο φλοιο του εγκεφαλου του.
..η σκεψη της Βερθας ειχε απορροφησει ολοκληρη την προσοχη του: το σαγηνευτικο της χαμογελο,το λατρευτικο της βλεμμα,η αισθηση του ζεστου αφημενου κορμιου της και η γρηγορη αναπνοη της,οταν την εξεταζε η της εκανε μαλαξεις.
..τετοιες εικονες ειχαν μεγαλη δυναμη,ειχαν δικη τους ζωη.Καθε φορα που χαλαρωνε,εισεβαλλαν στο μυαλο του και απομυζουσαν τη φαντασια του.
..αυτη θα ειναι αραγε η μοιρα μου για παντα?..αναρωτηθηκε..
..αυτος ειναι αραγε ο προορισμος μου,να ειμαι το θεατρο,οπου οι αναμνησεις της Βερθας θα στηνουν συνεχως την παρασταση τους??......


irvin d. yalom οταν εκλαψε ο νιτσε

7 comments:

  1. πόσοι από εμάς λειτούργησαν ως 'θέατρο'
    στα όνειρα και στις αναμνήσεις κάποιων,
    για να μπορούν να στήνουν παραστάσεις ανέξοδα...

    το ζητούμενο είναι να μην μένουμε
    είτε θεατές είτε απλά σκηνή,
    αλλά να παίρνουμε θέση ως πρωταγωνιστές...

    για την σκηνοθεσία,
    ας αφήσουμε τη ζωή να δημιουργήσει...

    ReplyDelete
  2. ..γιωργο και παλι θα συμφωνησω μαζι σου..
    ..βεβαια εχει πολλες προεκτασεις το θεμα..

    ReplyDelete
  3. Σε τέτοιου είδους θέατρα διαθέτω ... εισητήριο διαρκείας!

    ReplyDelete
  4. @ασκαρδαμυκτι ευχομαι να το διασκεδαζεις..

    ReplyDelete
  5. Γιατί να χάνει κανείς κομμάτι της ζωής επειδή δεν κοιτάζει γύρω του;
    Πόση κερδίζει κοιτάζοντας μέσα του;
    Ποιος να αποτιμήσει τη διαφορά;


    Καλησπέρα

    ReplyDelete
  6. Θα συμφωνήσω στο 100% με τον Μάρκο.

    Ποιος να αποτιμήσει τη διαφορά;

    ο χρόνος.

    ReplyDelete
  7. ..@marko χανεις οταν δινεις το 100ο/ο της σκεψης σε ενα και μονο αντικειμενο
    ..@sigmataf συμφωνω για το χρονο

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...