τετραχρονη........

..η μαμα απο βορεια ελλαδα..
ο μπαμπας απο κρητη..νησιωτης..
πρεπει να γνωριστηκαν γυρω στο '58...'59...
λογικα..παντρευτηκαν κατα το '60..το '61 γεννηθηκα εγω..
εμειναν θεσσαλονικη..καπου στην κασσανδρου το πρωτο σπιτι..νοικι..
μηνας εμπαινε μηνας εβγαινε..ο μισθος του μπαμπα δεν εφτανε..αν ειχε δουλεια..
εγω ημουν μωρο..ειχα αναγκες..
τα χρηματα λιγα..η πιεση μεγαλη..το δακρυ κυλουσε στο γυναικειο μαγουλο..

εκεινα τα χρονια η μεταναστευση επαιρνε κι εδινε..
αντρες γυναικες εμπαιναν στο τραινο..με προορισμο τη χωρα που θα τους εδινε δουλεια..
ισως δυσκολευτηκαν να παρουν την αποφαση..
μα δεν πηγαινε αλλο..
ο πατερας μου ηρθε με την προσκληση στα χερια..
εφυγε.. μηνες ηταν μακρια μας..στο οκταμηνο επανω θα πηγαιναμε κι εμεις..
εν τω μεταξυ..εγω κι η μαμα μου βρεθηκαμε φιλοξενουμενες..στους παπουδες..
στο πατρικο του πατερα μου στην κρητη..
οι γονεις μου εστελναν ο ενας στον αλλο ατελειωτα γραμματα..

στις φωτογραφιες που αφιερωνω με αγαπη στο μπαμπα μου..
πρεπει να ειμαι εναμιση χρονων περιπου..

εχω ακομη την αισθηση του τραινου και την ψυχροτητα της φυγης..
δεν ξερω ομως αν αυτη η αισθηση ειναι απο οταν πηγαιναμε..
η απο οταν επιστρεφαμε..

θυμαμαι..τα παντα..με το τετραχρονο πενταχρονο μυαλο μου..
θυμαμαι ενα μεγαλο σπιτι με πολλα δωματια..καθε οικογενεια
απο ενα δωματιο το μπανιο κοινο..
ενα αλλο σπιτι..οπου στο περισσευουμενο δωματιο δεν επιτρεποταν να μπω..
αφου δεν ηταν στο συμφωνημενο νοικι..
το εργοστασιο που δουλευε ο πατερας μου..καλτσοποιια(ειχα βοηθησει μια φορα σε μια μου επισκεψη)
τη σοκολατοποιια που δουλευε η μητερα μου..
με αφηναν σε ενα παιδικο σταθμο..με κατι παχουλες, ψηλες,γερμανιδες αδερφες..
με εντυπωσιακα λευκα καπελα με φτερα αριστερα και δεξια..
σαν πουλια..βλοσυρα πουλια..
ακομη εχω την αισθηση της διψας και της δυσκολιας να εκφρασεις τα θελω σου
λογω αγνοιας της γλωσσας,λογω ηλικιας..αλλα και λογω εθνικοτητας πιστευω τωρα πια..
θυμαμαι τον πατερα μου να φευγει για δουλεια ξημερωματα..
και εγω να πρεπει να περιμενω κανενα μισαωρο εως να επιστρεψει η μανα απο τη
δικη της..
κι εκει να δεις που ο παραμικρος θορυβος μετατρεποταν σε τρομερο δρακο..
κι εκει να δεις κλαμα..μεσα στη μοναξια της νυχτας..

θυμαμαι τους Γερμανους φιλους των γονιων μου..με πολυ αγαπη..
ενα ζευγαρι που δεν ειχε παιδια..και μου ειχαν πολυ αδυναμια..
οταν ελειπε ο αντρας κοιμομουν τα βραδια με την αγαπημενη μου..
τα χριστουγεννα μαζι τους..τα δωρα τους..τις συμβουλες τους..
ενα αλλο ζευγαρι γερμανων..με κορη στην ηλικια μου..
ποσο πολυ παιζαμε..αργοτερα την ξαναβρηκα κι ανταλλασαμε γραμματα..
αλλα κι ενα χρονο αφου φυγαμε ηρθαν και μας επισκεφτηκαν καλοκαιρι στην ελλαδα..

τα παιδικα μου ματια εβλεπαν παντου αγαπη..
και παιχνιδια..απο αυτα τα ωραια παιχνιδια που στην ελλαδα ηρθαν 10-15
χρονια μετα..
δανεικο το ποδηλατο..και το πατινι..
οι τσουληθρες με τα ελκυθρα στη χιονισμενη κατηφορα..
το χιονι..που ξεπερνουσε το μποι μου..
δικο μου το μαγαζακι με την αληθινη ταμειακη..το ξυλινο κρεββατι της κουκλας..
οι κουκλες..τα πορσελανινα μινι σερβιτσια..τα κουζινικα..
ονειρεμενο το ψευτικο ραδιοφωνακι της γερμανιδας φιλης μου..που ομως
επαιζε μουσικη..

και το ηθος των γερμανων αγαπησα..και την απολυτη καθαριοτητα τους..
τα πανεμορφα σπιτια(μονοκατοικιες)με το φρεσκοκομμενο γκαζον γυρω γυρω..
τις περιεργες εκκλησιες..τα περιποιημενα παρκα..
τα νοστιμα φαγητα τους..το γκουλας..τις κρεπες..
ισως εφταιγε το μικρο της ηλικιας μου..αλλα ποτε δε σκεφτηκα πως εδω μπορει να μη μας θελουν..
πως ειμαστε ξενοι..
ακομη και τη μερα που γυρισα στο σπιτι κλαιγοντας..
γιατι σε μια μοναχικη μου βολτα..περνωντας απο ενα παρκο..
οπου επαιζαν γερμανακια..αρχισαν να με πειραζουν..να με σπρωχνουν..
μου γεμισαν με ξυλαρακια την πλατη..και δεν εφτανε ολο αυτο..
προσπαθωντας να ξεφυγω..επεσα με τις παλαμες στο χωμα..προφανως επανω σε καποια μελισσα..γιατι βρεθηκα με ενα κεντρι χωμενο στο χερι..
ακομη και τοτε δε μου περασε απο το παιδικο μυαλο πως καποιοι μπορει να μη μας αγαπουσαν..

μ αυτα και μ αυτα περνουσαν οι μερες..μεγαλωνα..
ωσπου μια μερα ακουσα πως φευγουμε..
επρεπε να παω σχολειο..ηδη εχανα μια χρονια..παρ ολο που ηξερα να διαβαζω απο τα ιδιωτικα μαθηματα που μου παρεδιδε ο πατερας μου..
(αργοτερα..πολλα χρονια μετα..εμαθα πως η επιστροφη ειχε να κανει με την μελαγχολια
που ειχε αρρωστησει τη μητερα μου..η διαγνωση των γιατρων ελεγε..
"νοσταλγια για την πατριδα")
εγω ομως δεν νοσταλγουσα καμμια πατριδα..
μηπως την ηξερα??μηπως μια χαρα δεν μεγαλωνα..??

η αισθηση του τραινου και η ψυχροτητα της φυγης ξανα..
και τα πρεπει της δυσκολης επαναπροσαρμογης..
ημουν πολυ θλιμμενη..ορκιστηκα πως μια μερα θα ξαναγυρισω πισω..να δω ολους αυτους που μου εδωσαν την αγαπη τους..
ποτε δεν το εκανα..μονο τα γραμματα με την γερμανιδουλα..

η διαθεση για προσαρμογη αναγκαια αλλα και δυσκολη..
αλλη χωρα η ελλαδα..αλλοι ανθρωποι οι ελληνες..
μπηκα στην πρωτη δημοτικου..γνωρισα παιδια..ελληνακια τα φωναζα..
αλλα αισθανομουν παντα 'διαφορετικη'..
οι γονεις μου μου προτειναν να συνεχισω σε ενα φροντιστηριο ξενων γλωσσων
τα αρκετα καλα γερμανικα που ηξερα..
δε το δεχτηκα με τιποτα..
για μενα ηταν ενα κομματι της ζωης μου που τελειωσε..και δεν ηθελα να μου το θυμιζει τιποτα..οχι γιατι ηταν κακο..απεναντιας επειδη ηταν πολυ ομορφο..

πολλες φορες τα τελευταια χρονια..οταν βλεπω τους ξενους στη χωρα μας ..θυμαμαι..
μα και..λυπαμαι..
λεω..ετσι μας εβλεπαν κι εμας τοτε..

ζω μαζι τους ..τους μιλαω..συνεργαζομαστε..
μερικους τους εχω αγαπησει..
αλλα στο βαθος βαθος της καρδιας μου..
την ελλαδα την θελω με ελληνες..
κι οταν καποτε στα παιδια των παιδιων μας θα κυλαει αιμα ξενο..
δε λεω πως δε θα με πειραζει..


τα ομορφοτερα χρονια της παιδικης μου ηλικιας..ηταν αυτα..
να ηταν επειδη δεν καταλαβαινα??