Tuesday, January 02, 2007

σιωπη

επρεπε να παρει μια αποφαση..συντομα..εβρεξε το λαιμο της με μια γουλια ουισκυ..αλλα δε βοηθησε..μονο λιγο τη ζαλισε..ειχε και μια δυσπνοια..ενα σφιξιμο στο λαιμο..

το φως του φεγγαριου..νυχτερινος επισκεπτης.. σπασμενες φετες αναμεσα στις γριλιες..κι ο ουρανος στο μπλε των παραμυθιων..

εβγαλε το φορεμα της..φορεσε πυτζαμες..βουρτσισε τα δοντια της κι επεσε στο κρεββατι..
με ματια καρφωμενα στην οροφη..με καρδια..φτηνο χαλι ραμμενο απο μικρα κομματακια τυχαιων στιγμων..στερημενη ψυχης και δυναμης..

με τον ηχο της ανασας της..με τον ηχο της ανασας του..
το γυρισμα του κορμιου του..το γυρισμα του κορμιου της..
διπλο κρεββατι..το κενο αναμεσα να φωναζει..
κατι αγκαλιαζε το λαιμο της κι εσφιγγε δυνατα..με πιεση..
την ελουσε κρυος ιδρωτας..

μια τελειωτικη αποφαση..μα πως..πως να αποφασισει τον χωρισμο με τα αγαπημενα της προσωπα..γιατι ετσι ειναι..ετσι θα γινοταν..ηξερε..το διαισθανοταν..
αν αποφασιζε να ζησει με τον Παυλο..ποιος θα την ακολουθουσε
σ αυτο το σταυροδρομι της ζωης της..
ποιος την αγαπουσε τοσο..
μα για ποια αγαπη μιλουσε..το μισος τους θα γευοταν..
και θα ηταν πικρη η γευση του..

τα ματια της τωρα βυθιστηκαν στις φετες του φεγγαριου..
εσταζαν σιωπη..και δακρυα μαζι..
μικρη..τοτε που κρατουσε βιολεττες στην αγκαλια ..η χειροτερη σκεψη ..μετα τα μαλωματα των γονιων της..
απλα καθημερινα μαλωματα..η χειροτερη, η σκεψη του χωρισμου τους..
ενοιωθε μετεωρη..στο συλλογισμο ενος ξενου ατομου στο πλαι του ενος απο τους δυο γονεις της..κατι που δεν εγινε ποτε..

και τωρα να δωσει αυτη τη γευση στους ιδιους τους δικους της ανθρωπους..

απο την αλλη πως θα μπορουσε να κρατησει τη σιωπη της αλλα τοσα χρονια..!!
να ζησει ετσι..να ψαχνει την ομορφια σε μια ζωη χωρις ζωη..
να κτυπιεται σα θαλασσα ανοιχτη
συμβιβασμενη με ενα προωρο θανατο..
καταδικασμενη σε μια αιωνια θλιψη..σε ενα συνεχομενο και μη εξελισσομενο
κυκεωνα συναισθηματων..σε ενα καθημερινο ταξιδι στη μυρωδια του οξειδωμενου χαλκου..

τα ματια της εσταζαν το φεγγαρι..ακουσε την ανασα της να ρουφαει τη στιγμη..
πηρε την αποφαση της..



ηταν...

31 comments:

  1. Καλησπέρα

    Πήρε την απόφαση να ζήσει
    με το φεγγάρι αγκαλιά

    Καλή και ευτυχισμένη Χρονιά

    Καλό σου βράδυ
    φιλιά και αγάπη

    ReplyDelete
  2. @..sailor..χμ χμ χμ..
    ευκολη απαντηση..φιλιααα..καλο βραδυ..!!

    ReplyDelete
  3. Και το φεγγάρι που ήξερε την απάντηση της δάκρυσε μαζί της και την πήρε αγκαλιά.
    Και στην αγκαλια του, ποιό ήρεμη, θα τα ξανασκεφτεί όλα απο την αρχή για να είναι απόλυτα σίγουρη.

    ReplyDelete
  4. @..φοινιξ..πολυ τρυφερη η συνεχεια..μ αρεσε..καλο βραδυ..!!

    ReplyDelete
  5. ήταν δική της απόφαση...
    μόνο δική της...

    καλησπέρα...

    ReplyDelete
  6. Οποια και να ήταν η απόφαση ήταν εκείνη που στην πραγματικότητα ΗΘΕΛΕ...
    Καλό σου βράδυ.

    ReplyDelete
  7. @..γιωργο..ολες οι αποφασεις δικες μας ειναι..και οι συνεπειες..καληνυχτα..!!

    ReplyDelete
  8. @..μαρκο..οχι δεν ειναι παντα οι αποφασεις μας αυτες που θελουμε..!!

    ReplyDelete
  9. Μερικές φορές τις αποφάσεις της νύχτας τις βλέπει η μερα και γελάει..

    ReplyDelete
  10. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  11. πηρε την αποφαση της..
    ηταν...
    να σκεφτει πιο ψυχραιμα το αυριο!
    Ενα αυριο χωρις αυτον,
    χωρις καποια αγαπημενα πρσωπα
    θα μπορουσε να το αντεξει??

    Ευχες για ο,τι καλυτερο!!

    ReplyDelete
  12. όντως πανεύκολη η απάντηση
    η απόφαση όποια κι αν ήταν ... όταν ξημέρωσε δεν ανακοίνωσε τίποτε..το ξανασκέφτηκε κι έμεινε,όχι στο κρεββάτι,ούτε με τις πυτζάμες...έμεινε!
    λάθος;;; ε; λάθος;;
    φιλιάααααα
    :)
    a (όπως ανατολή) :P

    ReplyDelete
  13. Δεν έχω φυσικά συμβουλή για την... και για το τι να κάνει με τον Παύλο... Είναι θέμα δικής αποφάσεως, γιατί μονον η ίδια ξέρει όχι τόσο το τι έχει γίνει, το πώς και το γιατί, αλλά, κυρίως, το πώς νοιώθει σήμερα, απόψε... τις ώρες τις νυχτερινές τις αβάσταχτες, που οι κέρβεροι του νου και των λογικών διαδικασιών χαλαρώνουν, νυστάζουν, αφήνουν τις πύλες σχεδόν αφύλαχτες κι επελαύνουν αχαλίνωτα τα συναισθήματα και δεν μένει τίποτε όρθιο και στέρεο να πιαστείς και να μη πέσεις κάτω...
    Δεν είν' εύκολο να ξυπνήσεις, να σηκωθείς, να βγάλεις τις μέρες, να επιβιώσεις, έπειτα από τέτοιες βραδυνές επελάσεις εν σειρά, γι' αυτό και στην απόφασή της θα πρέπει να μη βαρύνει το αν και πόσοι και ποιοί θα "πάνε" μαζί της και ποιοί όχι! Κάποιοι θα καταλάβουν κάποιοι όχι, κάποιοι θα στηρίξουν κάποιοι όχι... Απλά πράγματα... έτσι γίνεται πάντα... μ' όλες τις αποφάσεις των ανθρώπων!..

    ReplyDelete
  14. Σε τέτοια λεπτά ζητήματα μόνο η ψυχή μπορεί να απαντήσει.
    Κι η ψυχή της μίλησε και αυτή θα ακολουθήσει.

    Καλημέρα σου!

    ReplyDelete
  15. polles efxes gia to neo etos, na einai opws epi8umeis!!!
    filia

    ReplyDelete
  16. θα ήθελα να μη διστάσει!
    Στο ζύγι η καρδιά και το μυαλό.
    Αφού η απόφαση είναι ζωντανή ή νεκρή. Ζωντανή χίλιες φορές και εκ των προτέρων να ξέρει ότι το τίμημα θα είναι βαρύ αλλά θα πληρωθεί!
    Αλλά να μη βιαστεί. Να πατά γερά στα πόδια της όταν πεί το ναι ή το όχι και να πάρει το ρίσκο.
    Όσοι μείνουν μείνανε...
    Σημασία έχει να βλέπει το αντικαθρέφτισμά της και να χαμογελά ευχαριστημένη!

    ReplyDelete
  17. Εύχομαι η σύγκρουση των "πρέπει" και των "θέλω" να βρει καλή διέξοδο.

    ReplyDelete
  18. @..αθεοφοβε..ναι..παααρα πολλες φορες.. αν ειναι επαναλαμβανομενες ομως οι νυχτες??

    ReplyDelete
  19. @..μαυρη νταλια..ετσι θα ηθελες..!!

    ReplyDelete
  20. @..annamaria..ουτε χωρις αυτον.. ουτε χωρις αγαπημενα προσωπα..!!
    δυσκολο..!!ανταποδιδω τις ευχες..

    ReplyDelete
  21. @..ανωνυμη..λαθος..εφυγε..φευγατη απο χρονια ηταν..
    κι εσυ φευγατη σημερα..το πρωι..αυριο θα προσπαθησω παλι..
    φιλιααα..ανατολη..!!:pppp

    ReplyDelete
  22. @..asteroid..αν ποτε εμπαινα σ αυτη τη διαδικασια που την θεωρω εξαιρετικα δυσκολη..εννοω τη διαδικασια να πρεπει να βαλω τα αγαπημενα μου προσωπα σε τετοια δοκιμασια..νομιζω πως μονο με την υποστηριξη ειδικου θα μπορουσα να ανταπεξελθω..μονη μου θα το εχανα το παιχνιδι..τον εαυτο μου θα εχανα..
    εκει κατεληξα κι ετσι εφυγε ο ιδρωτας απο τα δαχτυλα των χεριων..
    εφυγε..??

    ReplyDelete
  23. @..mirca..ολα θεμα ψυχης..ολα..!!

    ReplyDelete
  24. @..soulmates..πολλες ευχες ανταποδιδω..οτι επιθυμεις..!!

    ReplyDelete
  25. @..livana..πιστευω πως σε αυτες τις περιπτωσεις..δε ξερεις ποτε εαν την επομενη μερα θα χαμογελας στον καθρεφτη..ειναι ρισκο..
    απλα και μονο εχεις την ικανοποιηση των δικων σου επιλογων..!!

    ReplyDelete
  26. Αν και δε με ρωτάς....ρωτάω εγώ, τι σε κάνει και πιστεύεις ότι έτσι ήθελα;
    Όχι εγώ ήθελα το αντίθετο....
    αλλά βλέπεις δε κοίταγα εγώ το φεγγάρι εκείνο το βράδυ...
    ίσως να μη το κοίταξε κανείς τελικά.

    ReplyDelete
  27. @..μαυρη νταλια..ερωτηση ηταν αλλα κατα λαθος πατησα τα θαυμαστικα..
    δηλ εσυ αν ησουν αυτη που κοιτουσε το φεγγαρι θα εφευγες..??

    ReplyDelete
  28. Ιδανικά ναι, αν και χωράει πολύ συζήτηση...
    Έχω βιώματα...
    Οι άνθρωποι που αγαπάμε και θέλουμε να προστατέψουμε δεν ξέρω αν αρκούνται στη φυσική μας παρουσία μόνο...(μεγάλη συζήτηση και δε θέλω να μονολογώ δημόσια για κάτι τέτοιο).

    ReplyDelete
  29. @..μαυρη νταλια..εχεις δικιο ειναι δυσκολο το θεμα και ισως εκτος στιγμης η περισσοτερη αναλυση του..
    απο την αλλη ειναι ομορφο να ανταλασσουμε αποψεις..οποιες κι αν ειναι αυτες..φιλια..!!

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...