Σκόρπια ζάχαρη,χυμένη,πληρωμένο το αντίτιμο,νερό που κοχλάζει,ψεύτικοι κόκκοι καπουτσίνο,τσιγάρο,μολύβι ξύλινο,τασάκι μπρούτζινο,καπνός σε στύση,ο καφές να μου ζεσταίνει τη χούφτα,αναπτήρας σε χρώμα μωβ πλαστικό,ξύσματα μολυβιού ανακατεμμένα με κομμάτια στάχτης.Υγρό ολοστρόγγυλο σημάδι στο ξύλο,τινάζω την στάχτη στο χείλος του σταχτοδοχείου,μαυρίζει ο μπρούντζος,πλούσιος αφρός στην επιφάνεια του φλυτζανιού κι η μύτη του μολυβιού να πληγώνει το χαρτί,να χαράσει βαθιά τη στιγμή,η ώρα 6 το απόγευμα,με το μπλε της νύχτας να έρχεται,το αεράκι να παίρνει τραπεζομάντηλα,κομμάτια από σκισμένες αφίσσες,μπουφάν κι ο καφές να κρυώνει.
Ανέγγιχτος…
στη φωτο σκίτσο με μολύβι (δύο χρόνια πριν) 2005
Ταλαντούχααααααα! Πολύ καλό το σκίτσο, αλλά κι η όλη περιγραφή σου είναι το κάτι άλλο! Φέρνει την εικόνα μπρος στα μάτια μας! Μπράβο, Φεγγαρένια!
ReplyDeleteΤι να τον κανεις τον καφε οταν εχεις πιει το μπλε της νυχτας και σου αφησε τη γευση του μολυβιου? Δεν ξεπλενεται η πικρα οση ζαχαρη κι αν βαλεις. Εχουν περασει 2 χρονια... Το φεγγαρι βγηκε?
ReplyDeleteΥπέροχο σκίτσο !! Μα ακόμα πιό όμορφη η γραφή. Αυτό το μπλέ της νύχτας πέρασε απο τα μάτια μου με ένα υπέροχο αεράκι να χαϊδεύει το πρόσωπο μου.
ReplyDeleteτι όμορφα αποκόματα λέξεων...
ReplyDeleteΑποσπάσματα μιας ζωής...όλης κι όλης της δικιάς σου
Σκιτσάρεις ΥΠΕΡΟΧΑ
Τα φιλιά μου και τα χρόνια μου πολλά!;)
ReplyDeleteπαρα πολυ ομορφη περιγραφή και υπέροχο σκίτσο.
ReplyDeletepanemorfffooo
ReplyDeleteΜπράβο! Μπράβο! Μπράβο!
ReplyDeleteΠολύ όμορφο!
Λες κι ήμουν εκεί και σ'έβλεπα...Σαν να μύρισα τον καφέ και τον καπνό από το τσιγάρο που σιγόκαιγε...Πολύ δυνατό!
ReplyDeleteΑτελείωτη στιγμή...
ReplyDeleteΤην καλημέρα μου
ωραίο σκίτσο και ωραία γραφή...
ReplyDeleteεντυπωσιάστηκα....
φιλάκια....
υπέροχο το σκίτσο
ReplyDeleteκαι ο καφές, αφού ζέστανε τη χούφτα, έδωσε την υπόσχεση της απόλαυσης, και αφέθηκε εκεί, ανέγγιχτος
μου άρεσε αυτό
panemorfa ola!
ReplyDeletekeimeno, skitso, esu!
filia
Κανονικά από σένα θέλω μεγάλα κείμενα γιατί δεν χορταίνω να σε διαβάζω.
ReplyDeleteΑλλά αυτό, μέσα στις λίγες λέξεις του, είναι τόσο γεμάτο.
Για τη ζωγραφική, στο ξαναλέω:άσε τις τεμπελιές.
ΥΓ:Ευχαριστώ για τα sites.
φοβερό σκίτσο..
ReplyDeleteΧρόνια Πολλά και καλά.
Τέλειο σκίτσο, τέλειο πάντρεμα... :)
ReplyDeleteΧρόνια πολλά φεγγαραγγαλιαμένη..:)
Ο καφές σου ανέγγιχτος , ενώ εγώ απήλαυσα, ρουφώντας και την τελευταία σταγόνα του πληγωμένου σου χαρτιού.
ReplyDeleteΚαι καπουτσίνο ξαναφτιάχνουμε και το μπρούντζο θα γυαλίσουμε, εσύ, μόνο πλήγωνε χαρτιά....
Υποκλίνομαι
Έτσι είναι... Όταν έχει έρθει η ώρα να μιλήσει η φαντασία και συμβαίνει αυτός ο ανεμοστρόβιλος μέσα σου που νιώθεις ότι όλα περιστρέφονται γρήγορα, σαρωτικά ο καφές κρυώνει ανέγγιχτος και τα τσιγάρα κρεπαλιάζουν ανάμεσα στο στόμα και το τασάκι... Φιλιά.
ReplyDeleteΌλες μαζί σαν έπιασε η σκιτσογραφία; Όμορφο!
ReplyDeleteΤο σκίτσο υπέροχο!
ReplyDeleteΚαι το κείμενο, επίσης.
Αν και λίγο μελαγχολικό...
Καλησπέρα!
Τι όμορφες εικόνες έφτιαξες πάλι με το μολύβι και την περιγραφή σου;; Με ταξίδεψες...
ReplyDeleteσκληρή η απουσία...
ReplyDeleteόσο και να την ντύνεις με λέξεις όμορφες και εικόνες ζωντανές,
είναι εκεί και κάνει αισθητή την παρουσία της...
την καλημέρα μου...
υ.γ. υπέροχο το σκίτσο σου...
υπέροχο σύνολο...
ReplyDeleteγραφή και σκίτσο...
στη μύτη του μολυβιού
καλό βράδυ!!!
μ'άρεσε το μοναχικό κείμενο όπως και η νεκρή σου φύση...
ReplyDeleteΕγώ για σένα τον φαντάζομαι Ελληνικό, πάντως... και το μολύβι δαγκωμένο... Και στην βεράντα (που σε πρωτοείδα, όχι στον εξώστη, που δεν σ' άρεσε, αλλά που να... κάνει αιφνιδίως την εμφάνισή του στο όμορφο σκίτσο σου...)
ReplyDelete:-))
@..renata..ετσι ειναι λες??σ ευχαριστω..καλημερες..
ReplyDelete@..ala grecque..η πικρα δε ξεπλενεται..η ζωη μας ολη εχει περασει..και βγαινουν πολλα φεγγαρια καθημερινα..!!..:)
@..george..εκεινο το απογευμα ετσι με χαιδεψε το αερακι και μενα..
καλημερουδια..
@..candyblue..ακριβως δικη μου η ζωη..ολη..σ ευχαριστω..
ReplyDelete@..evelina..χρονια πολλα πολλα κ καλα..φιλια..
@..ilia..πολυ σ ευχαριστω..την καλημερα μου..
@..strangeliz..πολυ σ ευχαριστω..
ReplyDelete@..μαυρη νταλια..αα μου μιλας τωρα??ψιλοανησυχησα..(..:)))καλημερες..
@..tradescadia..χαιρομαι..χαιρομαι..καλημερες..
@..dolphin..ατελειωτες ολες οι στιγμες μας..συνεχιζονται μεσα μας..καλημερουδια..
ReplyDelete@..spaigeck..φιλακια..καλημερες..
@..αλκιμηδη..αχ αυτες οι υποσχεσεις..καλημερουδια..
@..soulmates..πανεμορφη κι εγω??ειμαστε σιγουροι??..:))φιλια..
ReplyDelete@..αμο..τα μεγαλα κειμενα θελουν περισσοτερη εμπνευση.τις τεμπελιες εγω τις αφηνω..αλλα αυτες με κυνηγουν..:))καλο σ/κ
ReplyDelete@..στελλα..καλουτσικο ειναι..χρονια πολλα..
ReplyDelete@..παιδισκη..ευχαριστω ..χρονια μας πολλα..
@..φυρδην-μιγδην..χμ χμ χμ..υπερβολες..!!..:)))καλημερα.
@..industrialdaises..ετσι ακριβως..καλημερες..φιλια..
ReplyDelete@..ονειρομαγειρεματα..καλημερες..
@..sofi-k..μελαγχολικο??ηταν η στιγμη ετσι..
@..sunshine..εχω τετοιες ικανοτητες??..:))
ReplyDelete@..γιωργο..κατι ξερεις εσυ..που εχεις κανει διατριβη στο ψυχικο μας κοσμο..καλημερα..
@..kyriayf..στην κοψη του μολυβιου..καλο σ/κ φιλια..
ReplyDelete@..αλεξανδρα..χαιρομαι..φιλια..
@..αστεροειδη..μου..παλι επεσες εξω..:))αλλα στα μισα..
πχ.αγαπημενος καφες ο ελληνικος,αν και ειμαι του στυλ καφες ναναι κι οτι ναναι..
αλλα μολυβακια δε μασαω..ποτε..ουτε νυχακια..εγγυωμαι γι αυτο...
οσο για το ποιημα που κατα τα αλλα ηταν υπεροχο..δεν ηταν αυτο το σημειο που βρηκα εξω απο εμενα..
φιλια..καλο σ/κ να εχεις..
Αχ, με συγκίνησες πάρα πολύ με τον εξώστη-κι έχεις πετύχει τόσο καλά τη γραμματοσειρά!
ReplyDeleteΜα, πραγματικά εσύ το ζωγράφισες αυτό? (Μμμμ, τώρα ξαναείδα το προφίλ σου...).
@..lemon..μα ο εξωστης δε λειπει ποτε απο το σπιτι..τον παιρνω καθε σαββατο πρωι απο το ολυμπιον..
ReplyDeleteχαιρομαι που σου αρεσε..
Αχ, είχα τους εξώστες απο το πρώτο τεύχος, κρατημένους, για αρκετά χρόνια... Μετά ήρθαν καταστάσεις, και πετάχτηκαν, σε μια προσπάθεια να πεταχτεί και το παρελθόν-για να μπορέσω να προχωρήσω.
ReplyDeleteΌμως, ακόμη όταν πέσει στα χέρια μου, τον χαίρομαι. Και ακόμη πονάει επίσης, το να θυμάμαι την αγνότητα εκείνων των χρόνων.
Καταιγισμός εικόνων...
ReplyDelete