Saturday, May 05, 2007

κανένας δεν ξέρει

Κανένας δε ξέρει το αύριο τι θα μας φέρει
Είν' η ζωή μια κρυμμένη απειλή κι ένα αστέρι
Χορός και φωνές λες το ναι θες δε θες πριν βραδιάσει
Σε παίρνει αγκαλιά μια γνωστή σου σκιά κι έχεις χάσει
Ξύπνησα πρωί,κι η πρώτη μου κίνηση ήταν να βρω το λεξικό.Ναι εκείνο το χοντρό ,το μπορντώ,το δερματοδεμένο,εκείνο που έλεγα πως κάποτε θα το ξεφυλλίζαμε μαζί, κι έψαξα να βρω τη λέξη διεκδικώ.Πρώτα αυτήν την πιο σημαντική,την πιο σπουδαία.
Στη σελίδα 373,στην πρώτη στήλη,ανάμεσα σε εκατοντάδες λέξεις,κάτω από το επίθετο ‘διεκδικητικός’,
στο κάτω κάτω μέρος της σελίδας.Διεκδικώ σημαίνει-διεξάγω αγώνα επίμονον διά την απόκτησιν ή διατήρησιν τινος-αγώνας επίμονος,αγώνας δίχως τέλος .Αυτό είναι ο έρωτας μια επίμονη διεκδίκηση δίχως τέλος.
Και μετά θυμήθηκα τα κουρασμένα πράσινά σου μάτια,το παγωμένο χαμόγελο,τις λέξεις έτσι για να ειπωθούν,να γεμίσει ο χρόνος,το κενό..το σ αγαπ-ά-ω μου να μεγαλώνει το κενό,με ένα χάρτινο ποτήρι καφέ στο χέρι,το τσιγάρο στο στόμα,τη μυρωδιά των πλαστικών,την απουσία των συναισθημάτων κι ένα μεγάλο ερωτηματικό να μην απαντάει ποτέ,ποτέ κι ο χρόνος να περνάει και το κενό να ζωγραφίζει ρυτιδιασμένα πρόσωπα και χειμωνιάτικα βλέμματα στην καρδιά της άνοιξης.
Βάζω ένα ποτήρι λευκό κρασί..
Καίγομαι σ’ ένα ποτήρι κρασί και σε ψάχνω
Βούλιαξ’ η πόλη μες στο νου μου γυρνάνε οι διάβολοι
Καλύτερα θα ’ταν να φύγω μακριά κι ότι γίνει
Πονάει όμως τόσο για 'κείνον που πίσω έχει μείνει

Κι έπειτα έψαξα την λέξη 'δεδομένο',δε φαντάζεσαι πόσο κοντά ήταν,σελ.345,'το μη επιδεχόμενον αμφισβήτησιν',έτσι έλεγε..
Ξέρεις η λέξη 'διεκδικώ' μπορεί να ανεβάσει μιά σχέση στον ουρανό αντίθετα το ΄δεδομένο',τη σκοτώνει καθημερινά.Αυτά γιά να μαθαίνουμε κι εσύ κι εγώ..Για τις επόμενες ..
Την απουσία σου τη βίωσα πολλές φορές,τόσο που έγινε συνήθεια που πονάει λιγότερο κάθε φορά.
Κι αυτά τα μυστικά που δεν ειπώθηκαν ποτέ,λες και ανοίγουν πιο μικρές πληγές σήμερα..και να το αίμα μου,το αίμα που χάνω πιο λίγο μου φαίνεται,ακόμη και τα δάκρυά μου δεν αλμυρίζουν πιά τα μάγουλά μου μόνο τα χείλια μου σα λίγο πιο στεγνά..μου λείπουν τα φιλιά σου..αλλά..φεύγω..
Πόρτες ανοικτές, καρδιές κλεισμένες
Άδειες αγκαλιές σημαδεμένες
Κλέβει ο καιρός τα βήματα σου
Σκορπάει τα όνειρά σου

Φεύγω με όση αξιοπρέπεια έχει μείνει ακόμη στα όνειρά μου..
σ ευχαριστώ γιά τους υπέροχους μήνες..είχα πραγματικά παρκάρει στα σύννεφα..


οι στίχοι..του Σωκράτη Μάλαμα

15 comments:

  1. ...Παλεύω με τις μέσα μου εικόνες...
    ...Σ’ ερωτεύθηκα τόσο όσο χρειάσθηκε για να μη μπορώ να σε μισήσω, για τούτο απέτυχε κάθε προσπάθεια να σε ξεχάσω.
    Σ’ ερωτεύθηκα τόσο όσο χρειάσθηκε για να πονάω.
    Σ’ ερωτεύθηκα τόσο όσο χρειάσθηκε για να νιώθω απελπισμένος μα να μη σ’ έχω ανάγκη...

    'Η κάπως έτσι, πάντοτε κάπως έτσι...

    ReplyDelete
  2. @..ηχος πλαγιος μονος..
    ..ετσι...!!

    ReplyDelete
  3. Καλησπέρα

    Είχα πραγματικά παρκάρη
    στα σύννεφα

    Καιρός λοιπόν να κατέβω
    στην πραγματικότητα

    Καλό σου βράδυ

    ReplyDelete
  4. @..sailor..κι αυτο παιζει..καληνυχτα σου!!

    ReplyDelete
  5. Η αγάπη είναι ένα παιχνίδι που η συμμετοχή στη διεκδίκηση πρέπει να λειτουργεί εκατέρωθεν. Και, ναι, όταν δε συμβαίνει αυτό προτιμότερο και ηθικότερο είναι η επόμενη αξιοπρεπής κίνηση:
    "Φεύγω με όση αξιοπρέπεια έχει μείνει ακόμη στα όνειρά μου..
    σ ευχαριστώ γιά τους υπέροχους μήνες..είχα πραγματικά παρκάρει στα σύννεφα.."
    Γλαρένιες καληνύχτες

    ReplyDelete
  6. @..φυρδην-μιγδην..διεκδικω..μαγικη λεξη!!καληνυχτα..

    ReplyDelete
  7. Καμαρώνω για τις επιλογές σου αλλά και το κόστος τους... πάμε πάλι απ'την αρχή... πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες ... εκεί που γράφει "τέλος" γράψε "αρχή"... με λένε νατάσσα (και όχι μένια) και σήμερα ειδικά είμαι mauve και έξω μου και μέσα μου... φλούδια νυσταγμένα (και λυπημένα)

    ReplyDelete
  8. @..mauve..(εμαθα,εκανα τη σχετικη ερωτηση και στη μενια)..:))
    εδω παντως μια χαρα χαμογελαει ο ηλιος σημερα,εγω μολις ξυπνησα,ετοιμαζω καφεδακι,τσιγαρακι,εφημεριδουλες,και μια μικρη βολτιτσα..μετα δουλειααα..!!φιλουδια..και καλημερισματα..
    αλλωστε σημερα ειναι μια αλλη μερα ,κι απο αυριο μια αλλη εβδομαδα με καινουργια μυστικα..

    ReplyDelete
  9. όμορφο το κείμενό σου όμορφο και το σχόλιο του ήχος πλάγιος μόνος...
    (γιατί έχει κλειστά τα σχόλια στο μπλογκ του;Ας απαντήσει εδώ αν δει την ερώτηση)
    πάω να διαβάσω τ άλλο σου ποστ
    φιλί εδώ

    ReplyDelete
  10. @..alkyoni..πραγματι ο πλαγιος ηχος.που γραφει κ τοσο ομορφα εχει κλειστα τα σχολια..ΓΙΑΤΙΙ??αν και να πω την αληθεια,σε τοσο ομορφα ποστ φοβαμαι να σχολιασω..μη τα χαλασω..
    φιλια..

    ReplyDelete
  11. "Αυτό είναι ο έρωτας μια επίμονη διεκδίκηση δίχως τέλος".
    Φρίκαρα...

    ReplyDelete
  12. Λες, μόνες πιστές και πάντα δικές μας στην ζωή να είναι μονάχα οι φαντασιώσεις μας; Λες;
    ;-))

    ReplyDelete
  13. Μυρίζει αγάπη από μακριά φεγγαράκι μου!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...