Tuesday, May 08, 2007

στιγμές

Σε είδα,περπατούσες πλάι στη θάλασσα.Απογευματάκι ήταν.Κρατούσες τα παπούτσια στο αριστερό χέρι με τα κορδόνια να κρέμονται.Με το άλλο χέρι διόρθωνες τις τούφες των μαλλιών που έφερνε μπροστά το αεράκι.Φορούσες ένα σχιέλ καρώ πουκάμισο,με ανεβασμένα στα 2/3 τα μανίκια να φουσκώνουν στα χέρια σου.Οι ξυπόλυτες φτέρνες σου, μεγάλα κοχύλια,βυθίζονταν στην άμμο αφήνοντας υγρές πατούσες πίσω τους.
Είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτές
Σαν κλωστές τυλιγμένες σ’ αδράχτι
Σε γυρνούν απαλά σε μεθούν σιωπηρά
Σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι

Κάθισες σ’ ένα βράχο,άφησες στο πλάι τα παπούτσια κι άναψες τσιγάρο.Κοιτούσες πέρα μακριά,στο πορτοκαλί του ορίζοντα.Ήσουν μόνος,στεναχωρημένος και λυπημένος,βυθισμένος στις σκέψεις σου,σκέψεις σκόρπια μυρμήγκια,άδειος.Έπαιζες με τα βότσαλα τα πετούσες πλάγια με μαστοριά και δύναμη τόση,κι έπειτα καμάρωνες την απόσταση και το μέγεθος των κύκλων,με πείσμα αδικαιολόγητο,σαν να ήθελες με βία να δαμάσεις πέτρα και νερό μαζί.
Για όλα αυτά που ζητάς
Για πολλά που πονάς
Για το τίποτε μιας ευτυχίας
Και γυρνάς σαν τρελός
Του καθρέπτη εαυτός
Θύμα, θύτης κακής συγκυρίας
Έπειτα είδα το πρόσωπό σου να μορφάζει από τον πόνο,τα χέρια σου αδύναμα να πέφτουν μπροστά στην αλήθεια,κι από την άλλη έναν εγωισμό να σε κυριεύει και μία απίστευτη ανάγκη να πιστέψεις πως άλλη είναι η αλήθεια, το ψέμμα και το ψέμμα αλήθεια.Ήταν ιδέα σου νόμιζες ετούτο το απόγευμα κι εκείνη η πορτοκαλιά σκιά στο βάθος και να ένα ξύπνημα χρειαζόταν,ένα απλό άνοιγμα των βλεφάρων για να διαπιστώσεις,πως εντελώς απλά στις χούφτες των χεριών σου ήσαν όλα μα όλα όσα πόθησες κι ονειρεύτηκες.
Πλημμυρίζουν το χθες μαγεμένες σκιές
Που ξωπίσω μου γράφουν τροχιά
Με κρατούνε θαρρώ σαν αλήθειες παλιές
Σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά

Είναι κάτι στιγμές σαν μικρές πινελιές
Ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει
Λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά
Για να δώσουν του τόπου τη γνώση
‘Αλλωστε πόσο λεπτή μπορεί να είναι η γραμμή που σαλεύει ο νους,που κάνει σα το μεταξοσκώληκα κουκούλι το παρελθόν,σκαλώνει σε σκιές χθεσινές αλλά και σε ζωγραφιές τόσο φωτεινές που θαρρούσες πως έτσι θάκανες,μια πινελιά θα πρόσθετες και θα είχες την ακριβότερη,την πιο σπουδαία.
Για τους κήπους της γης
Για το ροζ της αυγής
Για το κύμα που απόμεινε μόνο
Να χαϊδεύει με αφρούς
Τους πικρούς μας καημούς
Και να διώχνει της πίκρας τον πόνο
Είδα τα μάγουλά σου να γεμίζουν αντρίκια δάκρυα κι αλμύρα κι ένα πείσμα σαράκι
να σφραγίζει τα χείλια σου έτοιμα να δικαιολογήσουν και να δικαιολογηθούν, και μετά πάλι και πάλι,κουρασμένα και παραπονιάρικα,διψασμένα και γεμάτα πίκρα,ανίκανα να δεχτούν πως αυτό ήταν το λιγοστό,το πιο όμορφο,το πιο ακριβό που κράτησες και ήπιες κι άλλο δε έχει.Σε είδα να φεύγεις,αργά τη νύχτα, όταν πιά στέγνωσαν τα μάγουλα,στέρεψαν τα δάκρυα σε μάτια παπαρούνες,σώθηκαν τα τσιγάρα κι αποκοιμήθηκαν οι γλάροι.Είχες φορέσει τα παπούτσια σου κι είχες στρώσει τις κάλτσες καλά ως ψηλά στον αστράγαλο.



οι στίχοι του Νίκου Παπάζογλου

24 comments:

  1. Έκανες πάλι το θαύμα σου :)

    ReplyDelete
  2. @..amo..να τι γραφεις οταν εισαι ενα διημερο χωρις πληκτρολογιο..
    αλλα παλι προχωρησα σελιδες απο το βιβλιο μου και πολυ μου αρεσε..!!

    ReplyDelete
  3. Λιποταξία ή μίσος για εκείνο που δεν έχεις τη δύναμη να φυλάξεις μια ζωή(;) αναρωτιέμαι πραγματικά.
    Κ’ ίσως ισχύει εκείνο που λένε πως η αλήθεια είναι κάτι που οι περισσότεροι αποδέχονται σε μια στιγμή αδυναμίας, κι όταν το δάκρυ καταφέρουν και πετρώσουν στην ψυχή ή στο χώμα, πορεύονται πάλι στην μακαριότητα της ανυπαρξίας τους.

    ReplyDelete
  4. @..ηχε..ειναι στιγμες που εχεις αναγκη να καρφιτσωσεις ενα ψεμμα μπροστα σου που σε βοηθαει να προχωρας...η αληθεια θελει μια δυναμη,θελει να μπορεις να ανατρεψεις ολοκληρη ζωη..τον εαυτο σου να γυρισεις μεσα εξω μερικες φορες..

    ReplyDelete
  5. Οι στίχοι του Παπάζογλου αλλά η υπόλοιπη ποίηση δική σου, Φεγγαρένια μου! Θαυμάσιοοοοοο! :)

    ReplyDelete
  6. Mια καληνύχτα θα σου καταθέσω, βυθίζοντας σε μαγεμένες σκιές,σε πινελιές χρωμάτων...φέρνοντας σου το γλυκό ροζ της αυγής...

    ReplyDelete
  7. είναι πολλή λεπτή η γραμμή που σαλεύει ο νους...

    ReplyDelete
  8. μ' άρεσε πολύ αυτό που "είδες" πίσω από τους στίχους... μαγευτικό
    :)

    ReplyDelete
  9. Οι στίχοι είναι απ' τους λίγους αλλά και ο τρόπος που γράφεις, απ' τους λίγους είναι φεγγαράκι
    Σε καλημερίζω

    ReplyDelete
  10. Μ'άρεσε η εικόνα σου.. η εικόνα του... μ'άρεσαν οι στίχοι, μ' άρεσαν οι λέξεις. Τίποτα δεν βρίσκω που να μη μ'άρεσε!

    ReplyDelete
  11. @..ρενατα..ισως ταιριαζουν αυτοι οι στιχοι με τις δικες μου στιγμες..αυτο ειναι ολο..

    ReplyDelete
  12. @..mist..ανταποδιδω με μια ζεστη καλησπερα..βαλαμε τα κοντομανικα..παει πια..!!

    ReplyDelete
  13. @..σπυρο..ξερεις ποσες φορες με εχει τρομαξει αυτη η γραμμη??και τωρα ακομη..στους πιο μεγαλους φοβους μεσα ειναι..καλο απογευμα..

    ReplyDelete
  14. @..kyriaf..δεν ξερω αν εγω τους βρηκα αυτους τους στιχους ή αυτοι εμενα..και να πω πως δε μ αρεσει θα αλλαξει κατι?? τσκκ..!!φιλια..

    ReplyDelete
  15. @..bebe..αυτο που νοιωθω λεω..ατοφιο..ισως γι αυτο να σ αρεσει..καλο απογευμα..

    ReplyDelete
  16. @..sunshine..μονο σε μενα δεν αρεσει..που το ζω..φιλια..!!

    ReplyDelete
  17. σιωπη...
    και απο δω...
    αλλα και απο κει...

    φιλι...

    ReplyDelete
  18. @..βασιλικη..απο παντου η σιωπη..κι απο ολες τις πλευρες η απουσια..δε βρεθηκε το καταλληλο χρωμα για την τελικη συμπληρωματικη πινελια..κριμα..!!
    φιλια..

    ReplyDelete
  19. Πανέμορφο κειμενο αλλη μια φορα!!!

    Για έλα από εμένα που σε περιμένει κάτι :Ρ

    ReplyDelete
  20. @..julia..το βραδυ θα το εχεις στο υποσχομαι..σ ευχαριστω πολυ..φιλια..!!

    ReplyDelete
  21. στιγμές...
    κρίσιμες, επώδυνες, μοναχικές, δύσκολες, φορτισμένες, σιωπηλές, παλλόμενες, θλιβερές, ουσιαστικές, παραγωγικές, εμνευσμένες, ονειρεμένες, δημιουργικές, ανεπανάληπτες, αποκαλυπτικές, χρωματιστές, συγκλονιστικές, λατρεμένες, αξέχαστες, ξεχωριστές, μαγικές, ανεκτίμητες, ακριβές...
    σιωπηρή υπόκλιση, αγκαλιά, ζεστό φιλί...

    ReplyDelete
  22. @..mauve..ολα αναγκαια και αποδεκτα..φιλια..καληνυχτες..

    ReplyDelete
  23. η μουσικη ειναι του Νικου
    οι στιχοιειναιτης Πολυξενης Βελενη
    δες εδω: http://www.kithara.vu/ss.php?id=MjQ1NTg2ODM0

    για τη δικη σου γραφη τα εχουμε πει ηδη
    οι Στιγμες του Νικου ειναι ο,τι αγαπησα πριν δυο χρονια απο κεινον και θελησα να αποκαταστησω τοθεμα
    ναι; :))
    καλημερα!

    ReplyDelete
  24. @..orelia..ναι εχεις απολυτο δικιο..κι εγω στο ιδιο σαιτ βρηκα τους στιχους και βεβαιως ειδα τα δυο ονοματα..αλλα τελικα η βιασυνη μου....
    πολυ καλα εκανες που μας το επισημανες..

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...