Tuesday, June 26, 2007

ως το ξημέρωμα

Kατέβηκε την Αριστοτέλους, από το ύψος του Προφήτη Ηλία.
Ο δρόμος απλωμένος μπροστά του,κόσμος πολύς,ανοιχτή η αγορά,η ζέστη αφόρητη,έπιασε το σκιερό πεζοδρόμιο και πήγαινε.Κατευθυνόταν προς τη θάλασσα.Σταμάτησε σ ένα βιβλιοπωλείο στα δεξιά του,χάζεψε γιά λίγο τους καινούργιους τίτλους στη βιτρίνα και μπήκε μέσα.Τον δρόσισε η ψύχρα του κλιματιστικού.
Ζήτησε ένα χάρτη της Θεσσαλονίκης.Με όλες τις λεωφόρους και οδούς.Αγόρασε αυτόν με την μεγαλύτερη κλίμακα.Τον έβαλε στον κόκκινο φάκελο που κρατούσε και πέρασε στο πλακόστρωτο της παραλίας.
Αργά το βράδυ,στο σπίτι του,αφού η γυναίκα του του έβαλε να φάει,είπε δυο κουβέντες με τα παιδιά του,έκανε ντουζ , έβαλε πυτζάμες και ρύθμισε το κλιματιστικό,κάθισε στον υπολογιστή.Μπήκε στο google earth,εντόπισε την Ελλάδα κι έπειτα τη Θεσσαλονίκη.
Άνοιξε διάπλατα τον χάρτη,έβαλε τα πρεσβυωπικά του γυαλιά κάι βάλθηκε να ψάχνει τα ονόματα των οδών.Κοιτώντας μιά το χαρτί και μιά την οθόνη,βρήκε το νοσοκομείο που βρισκόταν στην περιοχή του σπιτιού της.Την εκκλησία της γειτονιάς της,το σχολείο των παιδιών της.Άφησε το βέλος του ποντικιού ακριβώς πάνω από το σπίτι της.Το άφησε ώρα εκεί.
Με ένα κλικ το έπιασε και το σήκωσε ψηλά σα μικρό κύβο.Χάζεψε τον όγκο του.Το ξαναάφησε κάτω.Κι έμεινε να κοιτάει το μπαλκόνι της.Ώς το ξημέρωμα..

32 comments:

  1. Το μπαλκόνι της αγάπης;
    Το βρήκε τόσο εύκολα;
    Κι εμείς που το ψάχνουμε χρόνια τώρα!

    ReplyDelete
  2. Μήπως του έγινε εμμονή όμως;

    ReplyDelete
  3. το google earth μας φέρνει πιο κοντά

    ReplyDelete
  4. @..μαρω..αυτο που θελεις παντα το βρισκεις..

    @..sofi..λες??

    @..σπυρο..και μας απομακρυνει μαζι!!

    ReplyDelete
  5. Θερμοπληξία έπαθε;....
    ;-)

    Γλαρένιες αγκαλιές

    (Υ.Γ. Μήπως έπαιξε τάβλι στο Internet μέχρι το ξημέρωμα;)

    ReplyDelete
  6. @..φυρδην-μιγδην..
    λες??
    :)))))

    ReplyDelete
  7. @..παπαρουνα..
    ειναι??

    ReplyDelete
  8. Κάποιο βράδυ στο παρελθόν έκανα πολλά χιλιόμετρα για να περάσω από το σπίτι του.. να πάρω λίγο από τον αέρα που αναπνέει ..να βγάλω μια φωτογραφία το μπαλκόνι του σπιτιού του.. να έχω κάτι να κοιτάω..

    Όταν είσαι ερωτευμένος δεν καταλαβαίνει τι κάνεις και γιατί το κάνεις?

    Καλό βράδυ να έχεις

    ReplyDelete
  9. Ένας υπολογιστής και ένα μπαλκόνι. Μια σκέψη, μια εικόνα, ένα πρόσωπο, που λείπει... που του λείπει.

    ReplyDelete
  10. @..mirca..εχω φτασει σε ακραιες καταστασεις,ομως οχι μεχρι εκει..πιστευω πως εγω προσωπικα θα την ειχα χασει την μπαλα αν εφτανα να ψαξω στο google,αν την εστεινα εξω απο γραφεια κλπ κλπ

    ReplyDelete
  11. @..mirca..ειμαι και ενα ζωγραφιστο κοκκινο φιλι..:))))

    ReplyDelete
  12. @..aposperiti..αχ αυτες οι απουσιες..αχ!!

    ReplyDelete
  13. καλη σου μερα .. ομορφο αυτο που εγραψες..

    ReplyDelete
  14. @..ηλιαχτιδα..
    merci..
    :)

    ReplyDelete
  15. η πλήξη και η ανία του συζύγου....τι να πω ....μονοπάτι κι αυτό του συζυγικού βίου...

    κοντά και μακριά ...ταυτόχρονα...

    Φιλιά φεγγαρένια μου

    ReplyDelete
  16. Πάντως γλίτωσε την ηλίαση. Πολύ ωραίο κειμενάκι.

    ReplyDelete
  17. Πολύ ωραίο.
    Είναι ωραία η αίσθηση να βρίσκεσαι σε όποιο σημείο θέλεις, έστω και μέσα από την οθόνη.Το κάνω κι εγώ.

    ReplyDelete
  18. @..δειμο..ναι κι αυτος!!μεσ τη ζεστη και τον ηλιο παραλια!!..τς!!

    ReplyDelete
  19. @..fatale..
    φιλια..
    αυτο που νιωθω να βραζει το μυαλο μου ειναι??

    ReplyDelete
  20. @..αμο..εε αφου το κανεις κι εσυ..!!
    φιλια

    ReplyDelete
  21. So close, no matter how far.... αχ...

    ReplyDelete
  22. Το σίγουρο ένα είναι... την θέλει πολύ :)

    ReplyDelete
  23. @..ερωτα μου..αν δεν πεις εσυ το 'αχχ' τοτε ποιος??

    ReplyDelete
  24. @..georgia..ναι αυτο ειναι δεδομενο..η αποσταση ομως αποσταση!!

    ReplyDelete
  25. Ρομαντικο κειμενο για ενα ανθρωπο που νιωθει την αναγκη να ειναι σε συχνη επαφη με την αγαπημενη του.Δεν τον θεωρω εξαρτημενο ατομο αλλα εκεινο που καταλαβαινω ειναι οτι στα συναισθηματα του κατι του λειπει κατι δεν παιρνει οπως το θελει κατι δεν του δινετε που θα τον εκανε ευτυχισμενο. Kostis

    ReplyDelete
  26. Πολύ τρυφερό, γλυκιά μου...

    ReplyDelete
  27. Φεγγαρένια είπαμε όχι και έξω από ένα γραφείο.. αλλά από το σπίτι σας.. εκεί που είχατε ζήσει τόσα πολλά.. εκεί που βλέπατε μαζί της ανατολή.. και το βράδυ σε ζέσταινε στην αγκαλιά του..

    Ναι πιστεψέ με πως κάτι τέτοιο ίσως ή μάλλον μπορεί και να το έκανες.. να πέρναγες απλά γιατί σου είχαν λείψει όλα αυτά.. σου είχε λείψει εκείνος..

    Φιλιά

    ReplyDelete
  28. @..κωστη..νομιζω πως οταν καποιος θελει να ειναι σε συνεχη επαφη με καποιον αλλο δεν χρησιμοποιει το ιντερνετ..αλλα η εποχη μας ειναι τοσο ψυχρη..και καπου ολοι βολευομαστε!!

    ReplyDelete
  29. @..3 parties..ευχαριστω..
    ολα καλα εκει ψηλα??

    ReplyDelete
  30. @..mirca μου..και βεβαια θα το εκανα αυτο..
    αλλα αλλο αυτο κι αλλο να ζεις με ψευδαισθησεις!!

    ReplyDelete
  31. Όσο, μέσα στους λογής λογής καύσωνες, επιβιώνουν τέτοιες σκέψεις ανθρώπινες κι αισθήματα καταχωνιασμένα, υπάρχει ακόμα ελπίδα για τους ανθρώπους και την αγάπη ανάμεσά τους...
    :-))

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...