Wednesday, June 27, 2007

ένα ποίημα,μια ερώτηση και λίγη δροσιά

Λησμόνησα την πρώτη μου αγάπη
Την ξέχασα
Λησμόνησα την πι' όμορφή μου αγάπη
Την ξέχασα
Λησμόνησα την πιο ισχυρή μου αγάπη
Λησμόνησα την πιο δυστυχισμένη.
Λησμόνησα μια τραγική αγάπη.
Λησμόνησα μια τρυφερή.
Λησμόνησα;
Ή μήπως λέω ψέμματα πως δε θυμάμαι...

ΜΠΟΖΙΝΤΑΡ ΜΠΟΖΙΛΩΦ

μετάφραση
ΡΙΤΑΣ ΜΠΟΥΜΗ ΠΑΠΑ

ερώτηση:
που πάει ο έρωτας όταν χάνεται;όλη εκείνη η τρέλλα, το πάθος,τα όνειρα ,τα 'μαζί',τα θέλω..
που εξαφανίζονται;


και λίγη δροσιά:
προτείνω ένα όμορφο video για να δούμε πως ένας πραγματικός ζωγράφος ζωγραφίζει ένα παγωτό.Υπομονή μέχρι το τέλος αξίζει..

http://wwwkokkinofilistostoma.blogspot.com/

31 comments:

  1. Χάνεται ή γίνεται κάτι άλλο; Ή μπαίνει μέσα σε χιλιάδες πράγματα; Ή μήπως έρωτας είναι όπως χρόνος. Όσο περνά ποτέ δεν γυρίζει πίσω; Χριστέ μου, τι λέω πρωινιάτικα; Καλημέρααααααα!

    ReplyDelete
  2. έρωτας, έρως .....
    φυσικά και φεύγει...
    ξεθυμαίνει δεν ξέρω μπορεί και να χάνεται...ή μάλλον μεταμορφώνεται σε αγάπη...ε και μετά μπορεί να ξανάρθει......κοινώς μην την ψάχνεις....
    άσε τον χρόνο να κυλά...και την ζωή να παίζει...

    καλημέρα Φεγγαρένια ...η Σαλονίκη φλέγεται σήμερα...

    ReplyDelete
  3. Η απάντηση αυτοπροσώπως ;)
    Ο έρωτας δεν χάνεται, δεδομένου ότι είναι κάτι θεωρητικά άυλο, μια κατάσταση, κάτι το ιδεατό, μετουσιώνεται σε άλλα πράγματα και συναισθήματα: σε πόνο, σε τέχνη, σε θάνατο, τολμώ να πω. Για να μη χαθεί, χρειάζονται αμέτρητα πράγματα. Ίσως ακόμη-ακόμη, λόγω του ότι ο έρωτας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους είναι ζήτημα χημείας. Συγκινονούντα δοχεία: εκχύεται κάπου αλλού, σε άλλο αγωγό...

    Καλημέρα + αγκαλίτσα :)))

    ReplyDelete
  4. Συγκινωνούντα και ουχί συγκινΟνούντα, συγνώμη!

    ReplyDelete
  5. Για τον έρωτα δεν ξέρω που πάει αλλά για το παγωτό που έτρωγα βλέποντας το βίντεο ξέρω που πήγε γιατί μου έκατσε καθώς το έτρωγα βιαστικά για να μην πάθει τα ίδια με τον πίνακα!

    ReplyDelete
  6. Ο ΄Ερως είναι σαν το παγωτό.
    ΄Αν είναι ωραίο σου μένει η γλύκα και τη θυμάσαι ΠΑΝΤΑ!
    Αν είναι χάλια....δεν το τελειώνεις με ΤΙΠΟΤΕ! Στον κάλαθο απορριμμάτων καταλήγει.

    Γλαρένιες δροσερές αγκαλιές

    ReplyDelete
  7. Μετατρέπεται! Σε τί; Στο βίωμα του καθενός.
    Δεν κάνει τίποτα το παγωτό στη ζέστη. Μύθος είναι κι'αυτό.

    ReplyDelete
  8. @..industrial..γυριζει πισω..πολλες φορες..αλλα με αλλη μορφη,με αλλη ενταση,ποιοτητα!!και πληγωνει οπως κ ναχει!!

    ReplyDelete
  9. @..fatale..φευγει,ερχεται,ξαναφευγει..το σιγουρο ειναι πως κατι που εχει φυγει μια φορα δεν ξαναγυρναει για καλο εε??

    ReplyDelete
  10. @..fatale..δεν ειναι η θεσσαλονικη που φλεγεται,ειναι το μυαλο μου που εχει φτασει σε σημειο βρασμου!!
    :)))
    καληνυχτα

    ReplyDelete
  11. @..ερωτα μου..καπου αλλου,σε αλλο αγωγο..ευκολο το βρισκεις??
    φιλιααα

    ReplyDelete
  12. @..αθεοφοβε..μα κι εσυ τι φοβηθηκες μη βαλει ο ζωγραφος χερι κ στο αρπαξει??
    :))
    ωραιο το βιντεακι εε??

    ReplyDelete
  13. @..φυρδην-μιγδην..κι αν ειναι ειναι μια χαλια μια ωραιο??μια κρυο μια ζεστη??σκωτζεζικο ντουζ σα να λεμε??

    ReplyDelete
  14. @..george..μονο οι στιγμες μας μενουν εικονες στο νου κ περασμενα ονειρα κ μεγαλεια..
    σε φιλω

    ReplyDelete
  15. Ο πραγματικος ερωτας δεν φευγει δεν χανεται μενει εκει δεν τον βλεπουμε δεν θελουμε να τον νιωσουμε .Πληγωνει σε κανει λιωμα πολλες φορες αν θες, αλλα υπαρχουν οι αναμνησεις το παθος η τρελλα τα ονειρα οι ωραιες στιγμες που τον συντηρουν και στο θυμιζουν. Μια κινηση απλη χρειαζεται να τον ακουμπησεις να τον αισθανθεις παλι,αρκει να εισαι ετοιμη αρκει να θελεις αρκει να συμπεσετε χρονικα.Kostis

    ReplyDelete
  16. Ο έρωτας είναι πάντα εκεί, κουρνιασμένος σε μια γωνιά της ψυχής μας, δεν έχει πρόσωπο και όνομα, όταν αποκτά φέρνει σεργιάνι όλα εκείνα που μάτωσαν οι προηγούμενες διαδρομές, τα θεραπεύει, παίρνει την πρώτη ύλη της ψυχής που μέχρι πρότινος μέσα της κούρνιαζε και της άλλης που όνομα του έδωσε και πρόσωπο και χτίζει σπίτια, παλάτια, φτωχοκάλυβα να κατοικίσουν μέσα όσα θα γεννηθούν.

    Εκείνα που πονούν είναι τα πρόσωπα τα προηγούμενα που βγαίνουν καμιά φορά στην επιφάνεια από τον βυθό της θαλάσσης από κάποια τυχαία αναμόχλευση του βυθού.
    Κι εκείνα όμως αδυνατούν να πονέσουν, παρά μόνο να αγγίξουν μπορούν κάποιες στιγμές αν το πρόσωπο που έχει τη στιγμή εκείνη ο έρωτας είναι λαμπερό και φωτίζει εκείνα που πονάνε και τα φροντίζει, αν σπίτια χτίζει, μικρά η μεγάλα δεν έχει σημασία, με θεμέλια γερά που εντός τους κατοικεί η αγάπη…

    Καλή σου ημέρα Φεγγαραγκαλιασμένη μου.

    ReplyDelete
  17. μαλλον λεμε ψέμματα πως δεν θυμομαστε..
    πολυ καλο αυτο που εβαλες ...

    ReplyDelete
  18. πως να τελειώσει ο έρωτα;;
    να μετατραπεί σε αγάπη γίνεται
    να τελειώσει . . .
    αν τελειώσει πάει να πει ότι ήταν μόνο πόθος

    (τα παγωτά δεν τα ζωγραφίζουν ΦΑ
    τα τρώνε λολ :-) )

    ReplyDelete
  19. Δεν νομίζω ότι χάνεται τίποτα.. Τα συναισθήματα μετατρέπονται σε κάτι άλλο.. Τρυφερότητα, μίσος, αδιαφορία.. ή κλείνονται σε ένα κουτάκι και νομίζουμε ότι τα ξεχνάμε. Δεν όμως.. :-)

    ReplyDelete
  20. Δύσκολο νομίζω να χαθεί... η πρώτη κι η επόμενη, κι όλοι οι επερχόμενοι. Πάντα μέσα μας κατοικούν, ίσως οι θύμησες τους κάποιες φορές να ξαποστένουν μα ποτέ δεν ξεχνάνε... επιστρέφουν για μια πιο ισχυρή αγάπη, πιο τραγικό πόνο, πιο τρυφερή αγκαλιά. Πως άραγε υφίσταται λησμονιά;

    ReplyDelete
  21. Θα συμφωνήσω με τον "Ήχος Πλάγιος. Μόνος..." κάλυψε όλα όσα σκεφτόμουν να πω με το δικό του τρόπο..

    Απλά ο έρωτας δεν χάνεται.. είναι μέσα μας πάντα.. είναι ένδειξη ζωής.. όποιο και αν είναι το τελικό αποτέλεσμα

    ReplyDelete
  22. για τις παλιές αγάπες, μη μιλάς. Στα πιο μεγάλα "θέλω", κάνουν πίσω...

    και δεν είναι δικό μου, αλλά συμφωνώ...

    ReplyDelete
  23. @..κωστη..θελει πολλες συμπτωσεις ωστε να συμβει το 'ξανα μαζι'

    ReplyDelete
  24. @..ηχε μου..που ειπαμε το βρισκουμε ολο αυτο??
    :))
    σαν πολυ ομορφο να ακουγεται!!
    φιλι

    ReplyDelete
  25. @..ηλιαχτιδα..τιποτα δεν ειναι ικανο να μας κανει να λησμονησουμε τους ερωτες μας..ειναι παντα μεσα στην καρδουλα μας..ΟΛΟΙ

    ReplyDelete
  26. @..στεφανε..τελειωνει πολλες φορες και δεν γινεται αγαπη..χανεται η συνταγη!!

    ReplyDelete
  27. @..sunshine..μηπως σου βρισκεται ευκαιρο καποιο κουτακι??

    ReplyDelete
  28. @..mist..ξεχνας μονο οταν συναντησεις κατι περισσοτερο δυνατο αλλα κι αυτο ακομη δυσκολο πολυ..δε λησμονας νομιζω!!

    ReplyDelete
  29. @..mirca..μεσα μας ναι..δεν μπορουμε να ξεχασουμε!!

    ReplyDelete
  30. @..σπυρο..ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑΝ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑΝ ΜΑΚΡΙΑ ΚΡΥΦΤΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩΝ. ...

    ReplyDelete
  31. Aγονη πλήξη μιας ζωής δίχως έρωτα
    Της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
    Αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν, τον πρώτο σου έρωτα
    Οι πιο πολλοί αδιάφορα κενοί σε λυγίζουν όπου και να 'σαι

    Σε σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα

    Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ΄ τη λήθη

    Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι, οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι

    Μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου

    Που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή το δαίμονα στις άκρες των δαχτύλων τους

    Ξημέρωμα Σαββάτου


    Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς, στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω |
    Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά, κρυφτήκαν στις σπηλιές χαμένων Παραδείσων.


    Ότι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο

    Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα

    Δεν ξέρω αν φεύγεις τώρα, για το λίγο μου C
    Ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ, πολύ για σένα, πολύ για σένα

    Για τις παλιές...


    Kρυφτήκαν στις σπηλιές
    Oτι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο.

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...