Friday, June 29, 2007

ήθελα να σου πω

εχω μια νυστα πιο μεγαλη κι απο το σκουρο μπλε της νυχτας..αλλα εχω αναγκη να σου πω..
η συναυλια ηταν υπεροχη..το θεατρο γης πολυ ωραιος χωρος,..ανοιχτοκαρδος σε προδιαθετει για μουσικη.
το φεγγαρι ηταν σχεδον πανσεληνος μια δυο μερουλες θελει ακομη..
ειχε κοσμο πολυ ολο χρωματα,κι εμεις φτασαμε αργα..παρκινγκ πουθενα..
αφησαμε το αυτοκινητο ψηλα στη γεφυρα..
οταν φτασαμε ο χωρος ειχε ηδη γεμισει
καθησαμε στις κερκιδες πανω πανω,μια σειρα πριν το τελος..παρ ολιγο θα ειμασταν ορθιοι..ειχε ομως τη χαρη του..φαινοταν ενα κομματι της θεσσαλονικης απο εκεινο το σημειο και ξερεις ποσο την αγαπω αυτη την πολη..ισως επειδη περιεχει εσενα..
φαινοταν κι ενα κομματι θαλασσας και καραβια να καθρεφτιζονται μεσα.
ο αλκινοος ηταν πολυ πολυ καλος
ο μαλαμας παλι ετσι κι ετσι,ειναι που ο αλκινοος ειναι πιο μελωδικος..
θυμηθηκα πολλα τραγουδια..ξερεις μ αρεσει να προσεχω τους στιχους..μετα βλεπω πως μιλουν για αγαπη και γεμιζουν τα ματια μου δακρυα..
μερικες φορες εχω την εντυπωση πως τα ακουω μονο και μονο για να εχω τη χαρα να κλαψω..
θα ηθελα ετσι οπως καθομουν εκει ψηλα..με τη θαλασσα κατω,και το φεγγαρι ψηλα πανω απο το βραχο..να ειχα κ το χερι σου..να αγκαλιαζει τον ωμο μου..
σου το λεω τωρα που ειναι ξημερωμα..αυριο μη μου ζητησεις να στο ξαναπω..θα τοχω ξεχασει..τα καλα της μερας και του ηλιου..
Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω"
Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
αγάπη μου,πως θα μ' αντέξεις,
που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δε ξέρεις.
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις.."
,σου το 'χα πει ένα πρωί βροχερό.

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα,
μες σε δωμάτια κλεισμένα,
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.

Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες.

Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
έγινε το αύριο πάλι χθες.

Θα σβήσω .....


ειναι ο βυθος του αλκινοου..στο αφιερωνω..να εχεις κι εσυ ενα μερος της συναυλιας στο μυαλο σου..

σε φιλω

20 comments:

  1. Υπέροχο, Φεγγαρένια μου! Τι τρυφερό ! ;)

    ReplyDelete
  2. Εμείς τα "σκοτεινά" πλάσματα βρίσκουμε πάντα ένα λόγο για να βρέξουμε τα μάτια μας...Σε νιώθω...

    ReplyDelete
  3. πολύ όμορφο και γλυκό...
    λατρεμένοι και οι δύο...
    τυχερή που τους παρακολούθησες...

    την καλησπέρα μου...

    ReplyDelete
  4. Τώρα εγώ γιατί θα πρέπει να κλαίω πάλι, μόλις που είχα σταματήσει…

    ReplyDelete
  5. @..ρενατα..υπεροχη ηταν η συναυλια χθες το βραδυ!!

    ReplyDelete
  6. @..tradescadia..ειναι προβλημα αυτο καποιες φορες..ειδικα οταν κατεβαινουν δακρυα ανεξηγητα..σε στιγμες ανυποπτες..
    προβλημα για το μη το δουν οι αλλοι κυριως!!
    φιλι

    ReplyDelete
  7. @..γιωργο..ακουσα και το 'οσα κοστιζουν μια δραχμη για αλλους κοστιζουν μια ζωη'κι ομολογω πως σε θυμηθηκα..
    τιμη μου η επισκεψη σου..
    καλο βραδυ

    ReplyDelete
  8. @..ηχε μου..δεν ειπαμε πως ειμαστε δυνατοι εμεις..??δεν ειπαμε??
    φιλι

    ReplyDelete
  9. Αμ δε το ‘παμε ψυχή μου…

    Καμιά φορά καθώς γέρνει το φεγγάρι πάνω απ’ τις στέγες των σπιτιών αφήνουμε ένα δάκρυ να κυλίσει για εκείνον τον παράξενο της ψυχής μας ταξιδιώτη που δεν ήρθε ή δεν γύρισε από το δικό του μεγάλο ταξίδι, και χάνεται αγκαλιά με τον ήχο ενός και μόνο τραγουδιού.

    Είναι κάποιες φορές, πρέπει να το γνωρίζεις αυτό, που μόνο ένα δάκρυ σε λυτρώνει….

    ReplyDelete
  10. @..ηχε μου..
    και ηταν ενα φεγγαρι σημερα,ολοστρογγυλο και κοκκινωπο,στην παραλια να δροσιζεται ο κοσμος κι αυτο να χαζευει απο ψηλα ,να κοιταει με κατι ματια τεραστια!!
    ποιος δεν χανεται στους στιχους των τραγουδιων?ποιος?

    ReplyDelete
  11. "..ξερεις μ αρεσει να προσεχω τους στιχους..μετα βλεπω πως μιλουν για αγαπη και γεμιζουν τα ματια μου δακρυα.."

    Αχ, πόσο αρέσει που είμαστε πολλοί, που δακρύζουμε για την αγάπη και όχι εξ' αιτίας της

    Γλαρένιο...δάκρυ

    ReplyDelete
  12. ήθελα να σε ακούσω....
    Καλό βράδυ.

    ReplyDelete
  13. του το πες;
    του το ζητησες και αρνηθηκε;
    τον εκανες να δει την αναγκη στα ματια σου;
    το ριγος στο κορμι σου;
    γιατι αν ναι και αυτος δεν, καλα το εγραψες...
    απλα για να ειπωθει...

    ReplyDelete
  14. @..george..
    σ ευχαριστω!!
    ειναι σημαντικο να εχουμς εστω και ενα αυτι να μας ακουσει..
    καλο σ/κ

    ReplyDelete
  15. @..φυρδην-μιγδην..φυσικα και ειμαστε πολλοι,και δακρυζουμε ΚΑΙ για την αγαπη ΚΑΙ εξ αιτιας της
    φιλι

    ReplyDelete
  16. @..βασιλικη..
    το ειπα σε σας!!
    :))

    ReplyDelete
  17. Όσα η αγάπη ονειρεύεται,
    τα αφήνει όνειρα η ζωή.
    Μα όποιος στ' αλήθεια ερωτεύεται
    κάνει τον πόνο προσευχή,
    βαρκούλα κάνει το φιλί
    και ξενιτεύεται...

    [Αλκινοος]

    ReplyDelete
  18. @..caesar..μου εετσι ακριβως οπως τα λεει το τραγουδι
    σε φιλω

    ReplyDelete
  19. Τι τρυφερή και γλυκιά ψυχή κρύβεται μέσα στα φυλλοκάρδια της φεγγαρένιας?

    Αγκαλίτσα :'(

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...