εκεί που δεν ψάχνεις ποτέ

Σε άκουσα που σηκώθηκες το πρωί κι ας πατούσες στις μύτες των ποδιών.Ήταν τεσσεράμιση όταν ξύπνησες,πέντε παρά τέταρτο που έκλεισες την πόρτα πίσω σου.Περίμενα ένα φιλί,το περιμένω χρόνια τώρα κάθε πρωί,μάταια.

Πέντε παρά δέκα σηκώθηκα κι εγώ.Είδα το μωρό,πιπίλιζε το δάχτυλο στο στόμα,μετά πήγα στο δωμάτιο της μικρής,κοιμόταν στο πλάι με τα γόνατα λυγισμένα στην κοιλιά.Την σκέπασα,είναι ζεστός ο καιρός αλλά το ξημέρωμα χρειάζεται ένα σεντονάκι.Πήγα στην κουζίνα,κι έβαλα να βράζει στο καζάνι νερό.Πέμπτη σήμερα και είχα μπουγάδα.Έ να σωρό ρουχαλάκια των παιδιών,ένα παντελόνι και δύο πουκάμισα δικά σου.Και μια στοίβα εσώρουχα λευκά.Έπιασα πρώτα τα εσώρουχα,δικά σου τα πιο πολλά,τα χάιδεψα και τα έχωσα στο ζεματιστό νερό.Έτριψα ένα ένα τα ρούχα,μέχρι που τα χέρια μου κοκκίνισαν κι έκαναν φουσκάλες,αλλά εμένα μου άρεσε δώσ’ του κι έτριβα!Μοσχομύριζε απορρυπαντικό.Τα ξέπλυνα ένα ένα πολλές φορές με καθαρό νερό.Έπειτα άδειασα τον μαρμάρινο νεροχύτη,πήρα την πλαστική λεκάνη παραμάσχαλα κι ανέβηκα στην ταράτσα.Έπρεπε να ήσουν εδώ και να έβλεπες.Ένα σκοινάκι γεμάτο ρουχαλάκια ροζ του μωρού,ένα με χρωματιστά της μικρής κι ένα ολόδικό σου και τα μανταλάκια να δαγκώνουν με λύσσα τα υγρά χρώματα.Στου μωρού,έτσι όπως ήταν στη σειρά κασκορσεδάκια,ζιπουνάκια και πάνες ,όλα σε χρώμα κουφετί έδεσα στην άκρη κι ένα τυρκουάζ κορδελάκι για να παίρνει το κακό ,έτσι λένε!Περνώντας από την πόρτας της κυρά Τασίας κτύπησα συνθηματικά,δεν απάντησε,ήξερα όμως πως μ’ έβλεπε από το μάτι της εξώπορτας.

Σε δέκα λεπτά άκουσα τα τακουνάκια της και καλωσόρισα τις γυαλιστερές χνουδάτες παντοφλίτσες της.Της έψησα καφέ,τον μοίρασα σ εκείνα τα όμορφα φλυτζάνια στο χρώμα του μελιού,εκείνα που τα απέκτησα μαζεύοντας τα αστεράκια του Τide,οι μικρές δεν είχαν ακόμη ξυπνήσει.Η κυρά Τασία είναι μεγάλη γυναίκα,τα πενήντα κοντεύει,όμως έχω ανάγκη από μια παρέα ,από μια φωνή.Κάθε φορά που έρχεται,μιλάει για τα κορίτσια της,ανύπαντρη η Φιλίτσα,παντρεμένη με δυό παιδάκια η Ρηνούλα,τα καπρίτσια της μιάς,την αφέλεια της άλλης που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου,έτσι λέει,κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια,ούτε μια λέξη διαφορά.Μόνο σήμερα μια νέα κουβέντα μουρμούρισε ανάμεσα στα δόντια της,για τον γαμπρό της έλεγε,το φασιστόμουτρο έτσι τον είπε κι εγώ έκανα πως δεν άκουσα,μου φάνηκε και σαν να έκλαιγαν στα δωμάτια τα παιδιά εκείνη την ώρα,κι έτρεξα να δω.

Έβαλα φαγητό,τα γεμιστά κατσαρόλας που σου αρέσουν,σου τα έφτιαξα με μπόλικο αυγολέμονο,έβαλα και πιπεράκι,να τα ευχαριστηθείς αργά το βράδυ που θα έρθεις.Η μπέμπα ξύπνησε αργά σήμερα,το ίδιο και η μικρή,μόνο να ήσουν εδώ δυό μυρωδάτοι άγγελοι είναι τα πρωινά,όλο νάζι και σκέρτσο,άναρθρες κραυγές από τη μια σωστή κουβέντα με τα όλα της από την άλλη,είναι πολύ έξυπνη η μικρή,δεν έχει μόνο τη μορφή σου αλλά και την πρακτική λογική σου.

Έβαλα στο καρότσι το μωρό,πάνω στο λευκό μαξιλαράκι και την δαντελένια κουβερτούλα και πήγαμε μια βόλτα,ποτέ δεν έπιασες στα χέρια σου το καρότσι,ούτε για δοκιμή,γυναικεία δουλειά είπες είναι και τόχω μαράζι,να αγοράσω και κάτι που ήθελα από τον μπακάλη,γάλα από το γαλακτοπωλείο,η μικρή ζήτησε ένα μισόφραγκο,είχε κι ένα παλιό μίκυ μάους,το αντάλλαξε και πήρε καινούργιο,εγώ αγόρασα για μένα το Πάνθεον,που έχει αυτοτελείς ιστορίες και μόδα,ατέλειωτες οι μέρες του καλοκαιριού,πρέπει να βρίσκεις τρόπους να ξεχνιέσαι.

Το μεσημέρι τα πήρα και τα δυό δίπλα μου στο μεγάλο διπλό κρεββάτι,τι κρίμα κάθε μέρα να είσαι τόσες ώρες στη δουλειά,έπρεπε από μια μεριά να έβλεπες,να νοιώθεις τις ανάσες τους ,η μικρή κάνει τα πάντα να μου αποσπάσει την προσοχή,ζηλεύει το μωρό κι εγώ προσπαθώ συνεχώς να την κάνω να νοιώθει υπεύθυνη γι αυτό,βιάζεται να δεις πως βιάζεται,να μεγαλώσουν τα χεράκια του, λέει βάζει την παλάμη της δίπλα στου μωρού,μετράει ξαναμετράει,πότε ρωτάει,πότε θα μπορούν να παίζουν όπως όλα τα αδερφάκια!Έκανε πολύ ζέστη όλη την ημέρα,ευτυχώς όμως το μεσημεράκι φύσηξε και δρόσισε τις αγκαλιές μας,ένα αεράκι όλο άρωμα από τον βασιλικό στο μπαλκόνι και την γαρδένια της κυρά Τασίας από δίπλα.

Τώρα που σου γράφω μένουν δυό ώρες για να έρθεις..το μωρό το έβαλα από ώρα να κοιμηθεί,η μικρή αποκοιμήθηκε στην τηλεόραση ..ξεφύλλισα το Πάνθεον,που έχει στο εξώφυλλο την Αλίκη Βουγιουκλάκη,με ένα ψάθινο καπέλο όλο χρώματα,πορτοκαλί,μωβ,μπλε,κίτρινο,κι ένα χαμόγελο διάπλατο..

θα βάλω το γράμμα σε ένα λευκό φάκελλο και θα το κρύψω στο συρτάρι ανάμεσα σ τις μπλούζες μου και την λεβάντα..εκεί που ξέρω πως δεν ψάχνεις ποτέ..όπως και τα υπόλοιπα..