Monday, July 02, 2007

εκεί που δεν ψάχνεις ποτέ


Σε άκουσα που σηκώθηκες το πρωί κι ας πατούσες στις μύτες των ποδιών.Ήταν τεσσεράμιση όταν ξύπνησες,πέντε παρά τέταρτο που έκλεισες την πόρτα πίσω σου.Περίμενα ένα φιλί,το περιμένω χρόνια τώρα κάθε πρωί,μάταια.
Πέντε παρά δέκα σηκώθηκα κι εγώ.Είδα το μωρό,πιπίλιζε το δάχτυλο στο στόμα,μετά πήγα στο δωμάτιο της μικρής,κοιμόταν στο πλάι με τα γόνατα λυγισμένα στην κοιλιά.Την σκέπασα,είναι ζεστός ο καιρός αλλά το ξημέρωμα χρειάζεται ένα σεντονάκι.Πήγα στην κουζίνα,κι έβαλα να βράζει στο καζάνι νερό.Πέμπτη σήμερα και είχα μπουγάδα.Έ να σωρό ρουχαλάκια των παιδιών,ένα παντελόνι και δύο πουκάμισα δικά σου.Και μια στοίβα εσώρουχα λευκά.Έπιασα πρώτα τα εσώρουχα,δικά σου τα πιο πολλά,τα χάιδεψα και τα έχωσα στο ζεματιστό νερό.Έτριψα ένα ένα τα ρούχα,μέχρι που τα χέρια μου κοκκίνισαν κι έκαναν φουσκάλες,αλλά εμένα μου άρεσε δώσ’ του κι έτριβα!Μοσχομύριζε απορρυπαντικό.Τα ξέπλυνα ένα ένα πολλές φορές με καθαρό νερό.Έπειτα άδειασα τον μαρμάρινο νεροχύτη,πήρα την πλαστική λεκάνη παραμάσχαλα κι ανέβηκα στην ταράτσα.Έπρεπε να ήσουν εδώ και να έβλεπες.Ένα σκοινάκι γεμάτο ρουχαλάκια ροζ του μωρού,ένα με χρωματιστά της μικρής κι ένα ολόδικό σου και τα μανταλάκια να δαγκώνουν με λύσσα τα υγρά χρώματα.Στου μωρού,έτσι όπως ήταν στη σειρά κασκορσεδάκια,ζιπουνάκια και πάνες ,όλα σε χρώμα κουφετί έδεσα στην άκρη κι ένα τυρκουάζ κορδελάκι για να παίρνει το κακό ,έτσι λένε!Περνώντας από την πόρτας της κυρά Τασίας κτύπησα συνθηματικά,δεν απάντησε,ήξερα όμως πως μ’ έβλεπε από το μάτι της εξώπορτας.
Σε δέκα λεπτά άκουσα τα τακουνάκια της και καλωσόρισα τις γυαλιστερές χνουδάτες παντοφλίτσες της.Της έψησα καφέ,τον μοίρασα σ εκείνα τα όμορφα φλυτζάνια στο χρώμα του μελιού,εκείνα που τα απέκτησα μαζεύοντας τα αστεράκια του Τide,οι μικρές δεν είχαν ακόμη ξυπνήσει.Η κυρά Τασία είναι μεγάλη γυναίκα,τα πενήντα κοντεύει,όμως έχω ανάγκη από μια παρέα ,από μια φωνή.Κάθε φορά που έρχεται,μιλάει για τα κορίτσια της,ανύπαντρη η Φιλίτσα,παντρεμένη με δυό παιδάκια η Ρηνούλα,τα καπρίτσια της μιάς,την αφέλεια της άλλης που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου,έτσι λέει,κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια,ούτε μια λέξη διαφορά.Μόνο σήμερα μια νέα κουβέντα μουρμούρισε ανάμεσα στα δόντια της,για τον γαμπρό της έλεγε,το φασιστόμουτρο έτσι τον είπε κι εγώ έκανα πως δεν άκουσα,μου φάνηκε και σαν να έκλαιγαν στα δωμάτια τα παιδιά εκείνη την ώρα,κι έτρεξα να δω.
Έβαλα φαγητό,τα γεμιστά κατσαρόλας που σου αρέσουν,σου τα έφτιαξα με μπόλικο αυγολέμονο,έβαλα και πιπεράκι,να τα ευχαριστηθείς αργά το βράδυ που θα έρθεις.Η μπέμπα ξύπνησε αργά σήμερα,το ίδιο και η μικρή,μόνο να ήσουν εδώ δυό μυρωδάτοι άγγελοι είναι τα πρωινά,όλο νάζι και σκέρτσο,άναρθρες κραυγές από τη μια σωστή κουβέντα με τα όλα της από την άλλη,είναι πολύ έξυπνη η μικρή,δεν έχει μόνο τη μορφή σου αλλά και την πρακτική λογική σου.
Έβαλα στο καρότσι το μωρό,πάνω στο λευκό μαξιλαράκι και την δαντελένια κουβερτούλα και πήγαμε μια βόλτα,ποτέ δεν έπιασες στα χέρια σου το καρότσι,ούτε για δοκιμή,γυναικεία δουλειά είπες είναι και τόχω μαράζι,να αγοράσω και κάτι που ήθελα από τον μπακάλη,γάλα από το γαλακτοπωλείο,η μικρή ζήτησε ένα μισόφραγκο,είχε κι ένα παλιό μίκυ μάους,το αντάλλαξε και πήρε καινούργιο,εγώ αγόρασα για μένα το Πάνθεον,που έχει αυτοτελείς ιστορίες και μόδα,ατέλειωτες οι μέρες του καλοκαιριού,πρέπει να βρίσκεις τρόπους να ξεχνιέσαι.
Το μεσημέρι τα πήρα και τα δυό δίπλα μου στο μεγάλο διπλό κρεββάτι,τι κρίμα κάθε μέρα να είσαι τόσες ώρες στη δουλειά,έπρεπε από μια μεριά να έβλεπες,να νοιώθεις τις ανάσες τους ,η μικρή κάνει τα πάντα να μου αποσπάσει την προσοχή,ζηλεύει το μωρό κι εγώ προσπαθώ συνεχώς να την κάνω να νοιώθει υπεύθυνη γι αυτό,βιάζεται να δεις πως βιάζεται,να μεγαλώσουν τα χεράκια του, λέει βάζει την παλάμη της δίπλα στου μωρού,μετράει ξαναμετράει,πότε ρωτάει,πότε θα μπορούν να παίζουν όπως όλα τα αδερφάκια!Έκανε πολύ ζέστη όλη την ημέρα,ευτυχώς όμως το μεσημεράκι φύσηξε και δρόσισε τις αγκαλιές μας,ένα αεράκι όλο άρωμα από τον βασιλικό στο μπαλκόνι και την γαρδένια της κυρά Τασίας από δίπλα.
Τώρα που σου γράφω μένουν δυό ώρες για να έρθεις..το μωρό το έβαλα από ώρα να κοιμηθεί,η μικρή αποκοιμήθηκε στην τηλεόραση ..ξεφύλλισα το Πάνθεον,που έχει στο εξώφυλλο την Αλίκη Βουγιουκλάκη,με ένα ψάθινο καπέλο όλο χρώματα,πορτοκαλί,μωβ,μπλε,κίτρινο,κι ένα χαμόγελο διάπλατο..
θα βάλω το γράμμα σε ένα λευκό φάκελλο και θα το κρύψω στο συρτάρι ανάμεσα σ τις μπλούζες μου και την λεβάντα..εκεί που ξέρω πως δεν ψάχνεις ποτέ..όπως και τα υπόλοιπα..

50 comments:

  1. Πάνθεον, μπουγάδα, ζιπουνάκια,σώβρακα, γαρδένια, ψήσιμο καφέ και φλιτζανάκια στο χρώμα του μελιού....υπέροχο...

    μου θύμισες την γειτονιά που μεγάλωσα ,την μονοκατοικία της γιαγιάς μου ( κιμπάρισσα, τρυφερή, ακούραστη, πρόσχαρη πάντα η γιαγιά μου )....πρωι πρωι έβραζε το καζάνι για τα σεντόνια....
    γεύση γειτονιάς , όμορφες-παιδικές αναμνήσεις πετάχτηκαν..
    καλό βράδυ φεγγαρένια
    να σαι καλά που με πήγες εκεί..

    ReplyDelete
  2. Την ξέρω την κυρία.
    Είναι η Μαιρη Παναγιωταρά!

    ReplyDelete
  3. που το θυμηθηκες βρε το ΠΑΝΘΕΟΝ?
    μνήμες και αυτες ...

    ReplyDelete
  4. @..fatale..θα μπορουσε να ειναι και η μαμα μου!..πριν παααρα πολλα χρονια..
    φιλια!!
    καλημερες..

    ReplyDelete
  5. @..αθεοφοβε..
    μα καμμια σχεση!!
    :)

    ReplyDelete
  6. @..ηλιαχτιδα..
    συχρονως εγω σ εσενα κι εσυ σ εμενα..
    λοιπον το Πανθεον με βολεψε σαν εξωφυλλο,βοηθουσε κι η χρονολογια..να ετσι!!Πρεπει παντως σαν περιοδικο να ηταν λιγο πιο κουλτουριαρικο απο Ρομαντσο και Θησαυρο..σωστα??
    και μια που το θυμηθηκα,στο Πανθεον αλλα το 1978 πλεον,ειχα στειλει ιστοριουλα που εγραψα,ως ερωτευμενη και απογοητευμενη..και την δημοσιευσαν..
    κριμα να μην εχω κρατημενο το
    περιοδικο,θα καναμε πολυ γελιο!!
    καλημεραααα

    ReplyDelete
  7. Τι γλυκόοοο φεγγαρούλα! Ζήλεψα, θα ήθελα να είμαι στη θέση της μαμάς! Πόσο πιο απλά και ξεκάθαρα ζούσαν τότε! Μ'άρεσε και το πρώτο για το φιλί που πάντα περίμενε και ποτέ δεν ερχόταν!...καλή σου μέρα!

    ReplyDelete
  8. Να ξερες σε ποσα περιοδικα εγραφα τοτε και δεν εχω κρατησει τιποτα...
    Ασε τωρα γιατι αμα τα θυμαμαι...

    ReplyDelete
  9. Ασύλληπτα σκληρή πραγματικότητα...

    ReplyDelete
  10. Μμμμμμμ.....
    Μυρίζει όμορφα εδώ πέρα...

    Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  11. Μήπως να το έβαζε, κι αυτό και όλα τα υπόλοιπα, κάπου που να τα έβρισκε εκείνος?.......

    Φιλάκι! Πανέμορφο ήταν! Είχε άρωμα άλλη εποχής... ομορφότερης από τη σημερινή...

    ReplyDelete
  12. Τι όμορφα αφηγημένο κείμενο με τους παράλληλους κόσμους, αυτούς τους ασύμπτωτους κάτω από την ίδια στέγη. Και με το άρωμα μιας λησμονημένης εποχής. Καλησπέρα

    ReplyDelete
  13. @..betty..ηταν δυσκολες εκεινες οι εποχες για την γυναικα..ηταν τελειως διαφορετικος ο ρολος της!!απο μακρια βεβαια μετα τοσα χρονια ολα μοιαζουν παραμυθενια!

    ReplyDelete
  14. @..ηλιαχτιδα μου..και στον ταχυδρομο??θυμαμαι την σελιδα οπου διαφοροι εστελναν δημιουργιες τους(νομιζω οι απαντησεις ηταν της ελενας ακριτα)
    ζηλευα που δε μπορουσα κι εγω τοτε να γραψω και να στειλω κατιτις!!

    ReplyDelete
  15. @..tradescadia..ναι τωρα πια ετσι οπως εχουν αλλαξει οι εποχες,ετσι τα βλεπουμε..εκεινοι ζουσαν καλα,ασε που δεν ειχαν κι εναλλακτικη λυση..ηταν η καθημερινοτητα τους οτι κι αν ηταν,διχως πλυντηρια ρουχων,πιατων..οι γυναικες δεν εργαζονταν οι περισσοτερες..κλπ

    ReplyDelete
  16. @..φυρδην-μιγδην..μεχρι εκει μυρισαν τα φρεσκοπλυμμενα μωρουδιακα??
    :))))

    ReplyDelete
  17. @..ερωτα μου..ακομη κι αν το εβαζε,θα επρεπε κι ο αλλος που θα το διαβαζε να καταλαβει..μπαα πολυ δυσκολο..διαφορετικοι χαρακτηρες..

    ReplyDelete
  18. @..doratsirka..σ ευχαριστω..εκεινες οι αρωματισμενες εποχες μας συγκινουν ολους τοσο πολυ!
    αλλωστε μερικοι δεν απεχουμε και πολυ απο το τοτε,κομματι της ζωης μας κι αυτο!!

    ReplyDelete
  19. τι ωραία μας ταξίδεψες...κάθε πέρσι και καλύτερα? δυστυχώς! ας κάνουμε κάτι να γίνει ωραία του χρόνου.ε?
    φιλιά και καλό μεσημέρι χ

    ReplyDelete
  20. kataulipsara! ziste to simera k xarite tin omorfia tis zois me agapi . ne itan orea giati isastan 10 20 25 xronon ala min to kanoume thema.
    ti mpougades k sobraka re pedia eleos.

    ReplyDelete
  21. μυρωδιές και θύμησες, κίτρινο χαρτί, μα λάμπει - υπερέχει του χρόνου. Να του δώσω ένα όνομα;
    -μνήμη - των παιδικών αλλότινων χρόνων.
    Φιλί φεγγαρένια μου.

    ReplyDelete
  22. Aλλες εποχές, ίδιες ασυμπτωτικές πορείες οι άνθρωποι.
    Πάντα ίδιο το ζητούμενο. Η επίφαση μιας απατηλής ευτυχίας.

    Μυρωδικό το κείμενο.

    ReplyDelete
  23. Ζωή γεμάτη τρυφερότητα, έρωτα κι απογοήτευση.
    Αιώνια προσμονή ενός αγγίγματος που δεν έρχεται κι αφήνει πίσω του ένα συμπαγές δυσαναπλήρωτο κενό.
    Έτσι είναι κάποτε η ζωή…

    Ποιο τεύχος ήταν θυμάσαι;
    Αριθμός – εξώφυλλο;

    ReplyDelete
  24. Πάνθεον και τηλεόραση;
    Εμ.. δεν πάει :)
    Τη "μικρή πικρή μου αγάπη" θα άκουγε στο ραδιόφωνο

    Πολύ όμορφο το κείμενό σου :)

    ReplyDelete
  25. @..maya..αναμνησεις γλυκεια μου,πισωγυρισματα της μνημης..μετα απο λιγα χρονια θα αναπολουμε το σημερα..ειναι νομος αυτο!
    :)

    ReplyDelete
  26. @..mist..ετσι ακριβως,ανταποδιδω το φιλι!!

    ReplyDelete
  27. @..μαρω..μηπως καποια χρονια αργοτερα δεν θα αναπολουμε το σημερα??σκεψου ποσο τοτε θα μοιαζει μακρινο το χθες!!

    ReplyDelete
  28. @..ηχε πλαγιε..η φαντασια μου δεν μπορει να προχωρησει τοσο πολυ ωστε να δημιουργησει και τευχος με αριθμο!!οποτε αριθμος κι εξωφυλλο δεν..!!
    :)

    ReplyDelete
  29. @..sotiri..αμ πως δεν παει..και πανθεον και τηλεοραση φυσικα,μιλαμε για το '68 περιπου..
    βεβαια αν θελω να ειμαι ειλικρινης,γραφω τοσο βιαστικα που ενω θα ηθελα η ηρωιδα μου να ακουει και ραδιοφωνο,το παραλειπω εγκληματικα..
    ας το φανταστουμε λοιπον οσο αφορα τα πρωινα της..
    το απογευμα επιμενω στην τηλεοραση που ποσο αραγε καιρο να ειχε κανει την εμφανιση της??ενα χρονο??

    ReplyDelete
  30. Το '66 πρωτοεξέπεμψε πειραματικά.
    Ε το '68 βέβαια, υπήρχαν μερικές συσκευές τηλεοράσεων, αλλά κατά το μάλλον ή ήττον όχι σε σπίτια που διάβαζαν πάνθεον.
    Φυσικά, μπορεί να κάνω και λάθος ..
    :) :)

    ReplyDelete
  31. @..sotiri..η εμπειρια μου λεει πως ειχαν κι εκει..
    αλλα μ ενδιαφερει,αν θελεις κι εχεις διαθεση ανελυσε το λιγο περισσοτερο!!

    ReplyDelete
  32. Πω πω! Κόλλησα! Τι τρυφερό κείμενο!
    Ετσι και με μιά σκιά μελαγχολίας,ανάμεσα στις λέξεις..
    Να'σαι καλά που το έκανες ποστ,και μας θυμίζεις εκόνες από την παιδική μας Ελλάδα.
    Τα φιλιά μου.

    ReplyDelete
  33. Έτσι ακριβώς ήταν.Στη μικρή μας μονοκατοικία,κοντά στα πανεπιστήμια.
    Θυμάμαι, καζάνι μάυρο στην ταράτσα, η μυρωδιά της χλωρίνης, το απαραίτητο Πάνθεον της μαμάς...
    Τι μας θύμισες με το πανέμορφο κείμενο!

    ReplyDelete
  34. αχ να είναι οι επιθυμίες τόσο απλές
    και να σε γεμίζουν χαρά οι φουσκάλες στα χέρια, οι φουσκάλες παράσημο για τη φροντίδα της οικογένειας.
    Πότε ακριβώς αλλάξαμε τις επιθυμίες μας;

    ReplyDelete
  35. Φεγγαραγκαλιά μου εκεί που δεν ψάχνεις ποτέ... εκεί βρίκονται κρυμμένοι όλοι οι "θησαυροί" μας και τα "πάνθεον" του παλιού καλού παρλεθόντος μας. Της πρώτης μας νύχτα, του πρώτου φιλιού, της δυνατής συγκίνησης, αυτά που δεν θέλουμε να ξέρουν οι άλλοι, αυτά που ζουν όμως διπλοκλειδωμένα στο μπαουλάκι του μυαλού μας.
    Κινδυνεύουμε να τα αφήσουμε εκεί για πάντα. Και λοιπόν; Αν είναι ασφαλή ας μείνουν εκεί. Δικά μας είναι. Δε τα παίρνει κανείς. Το πολύ πολύ να θελήσουμε κάποια στιγμή να τα μοιραστούμε. Σε ένα ποστ, σε μια βραδιά, απόψε ! , γιατί όχι φεγγαραγκαλιά;

    ReplyDelete
  36. Οι δυσκολίες μιας άλλης εποχής μας γεμίζουν σήμερα με νοσταλγία...

    ReplyDelete
  37. @..rodoula..τα πολυ παιδικα μας χρονια!!πρωτη δημοτικου με δευτερα εγω..φιλια!!

    ReplyDelete
  38. @..αμο..νομιζω εσυ μου τα περιεγραψες καλυτερα!!
    :)))

    ReplyDelete
  39. @..αλκιμηδη..πολλες φορες,προσπαθω να ερθω στη θεση των ανθρωπων εκεινης της εποχης..
    επιθυμιες??πολλες αλλα πνιγμενες και τσαλακωμενες μεσα απο ενα αλλο σκεπτικο,μια αλλη λογικη..
    οπως λεει κι η μαμα μου..σωστα τα λες αλλα τι μπορουμε να κανουμε παιδακι μου??
    βλεπω ομως παρ ολα αυτα υγιεις ανθρωπους..η δικη μας γενια εχει το 'προβλημα'..:)))

    ReplyDelete
  40. @..βασιλη..ετσι οπως τα λες πολυ ομορφα ειναι..
    κι αν τα μοιραστηκαν με τον τροπο τους ποιος τους καταλαβε??

    ReplyDelete
  41. @..3 parties..το χθες παντα θα μας γεμιζει νοσταλγια..ειναι νομος αυτο!!
    φιλι

    ReplyDelete
  42. Είναι ο πανδαμάτωρ χρόνος που λειαίνει τα αιχμηρά και απαλύνει τους πόνους, γι' αυτό και πάντα αναπολούμε με νοσταλγία. Καλό είναι όμως να μη λησμονούμε αυτό που λέει η 3-parties-a-day, οτι μιλάμε και ωραιοποιούμε τις ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ. Αυτό βοηθά να μη μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν.
    Δεν συμφωνώ με τον eρωτα, πως εκείνη η εποχή ήταν ομορφότερη. Κάθε εποχή έχει την ομορφιά της και τα χάλια της. Στο μέσα μας εναπόκειται σε ποιό θα προσκολληθούμε και θα κάνουμε οδηγό της πορείας μας.
    Μυρωδάτο κείμενο: παιδική μπουγάδα, παιδικό δερματάκι! Και πάλι όμως παρούσα η "απουσία". Τί θέλει να πει ο ποιητής;

    ReplyDelete
  43. @..taso..μα ειναι νομος να ωραιοποιουνται οι δυσκολιες δεν ειναι??σκεψου μετα απο ενα δυσκολο ταξιδι..μετα καιρο,θυμασαι μονο τα θετικα..μετα απο μια δυσκολη γεννα..το ζορικο μεγαλωμα των παιδιων.ισως ειναι ενας τροπος να κραταει η μνημη μας τις ισορροπιες της..η αμυνα μας..η αντισταση μας..σκεψου να ειμασταν γεματοι αρνητικες αναμνησεις!!

    συμφωνω πως καθε εποχη εχει την ομορφια της..
    και πιστευω πως το καθε σημερα ειναι καλυτερο απο το χθες αν θελεις..και μονο που εχουν προστεθει μνημες κι εμπειριες ετσι πρεπει να ειναι..

    ReplyDelete
  44. Φεγγαραγκαλιές, όσο κακό είναι να είμαστε φορτωμένοι κακές αναμνήσεις, άλλο τόσο κακό θεωρώ να είμαστε φορτωμένοι μόνο καλές αναμνήσεις. Προσπαθώ να διατηρώ στη μνήμη μου όχι μόνο τα ευχάριστα αλλά και τα δυσάρεστα. (Το προχωρημένο της ηλικίας δεν μου επιτρέπει να θυμάμαι και πολλά, αλλά λέμε τώρα...) Άλλωστε περισσότερο από τα δεύτερα μαθαίνεις παρά από τα πρώτα.

    ReplyDelete
  45. @..τασο..οι κακες αναμνησεις και εμπειριες(που δε νομιζω πως εχω πολλες)ειναι εμπειρια ζωης..οι ομορφες στιγμες ,οι μυρωδιες,το μικρο της ηλικιας,η αισθηση μιας αλλης εποχης,ειναι γλυκιες μα παρα πολυ γλυκιες αναμνησεις και μια ικανοποιηση που λεει'περασα κι απο εκει'
    ισως τυχαινει να μην εχω εγω κακες αναμνησεις απο τοτε..ισως αν ειχα να το εβλεπα διαφορετικα..

    ReplyDelete
  46. τόοοσο γλυκό....μου θυμισε κάτι από τη μαμά μου :)...και είχε μέσα τόση μελαγχολία,αλλά και μια τρυφεράδα...απολαυστικό φεγγαρένια μου...όπως και η εικόνα του Πάνθεον,πού την βρήκες;
    ...το πάνθεον ήταν το αγαπημένο περιοδικό της εφηβείας μου μαζί με το cosmοpolitan βεβαίως :)

    ReplyDelete
  47. @ cook the book.. μόνο γλυκό; Το μόνο που μπορεί να συγκριθεί με την απόλαυση της παιδικής μυρωδιάς είναι το απερίγραπτα απαλό της επιδερμίδας τους. Θεϊκή απόλαυση!

    ReplyDelete
  48. @..cook the book..εε να που σου απαντησε ο τασος αντι για μενα,ο οποιος εχει αναλαβει απο οτι φαινεται υποχρεωσεις οικοδεσποτη,τα λεει ομως τοσο ωραια!!
    το πανθεον στο google..πεζο ακουγεται εε??

    ReplyDelete
  49. @..τασο..ειναι που τας λες τοσο ομορφα οπως ειπα και στην cook..και μυρισα πρωι πρωι παιδικο δερματακι!!
    καλη σου μερα

    ReplyDelete
  50. Μόνο μύρισες; Δεν ξεχάστηκες χαϊδεύοντας με τις ώρες;
    ΖΗΛΕΥΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...