Sunday, July 08, 2007

το ταξίδι που λέγαμε

Σ' όλη μου τη ζωή,υποτίθεται ότι έψαχνα για ασφάλεια.Κάπου ν' ακουμπήσω.Κάπου να νιώσω προστασία.Ψεύδος!Ψεύδος πλανερό.Η αλήθεια είναι πως με παράσερνε ένα άγριο κύμα.Μια μανία αυτοκαταστροφής.Ακόμα κι αυτή η ψευδεπίγραφη ανάγκη της ασφάλειας παγίδα ήταν,για αυτοκαταστροφή.Για συντριβή.Ήθελα να οδηγήσω την ψυχή μου στο λαγούμι της ασφάλειας,για να την ξεκοκαλίσω με την ησυχία μου.Αυτό ήταν.
Καλέ,τι να τα κάνω εγώ τα λουκέτα,τους σύρτες και τις κλειδαριές;Αν δεν διέκρινα στο βάθος του ορίζοντα ένα λυσσασμένο σκύλο να έρχεται ορμητικά καταπάνω μου,με σκοπό να με ξεσκίσει,δεν μπορούσα ν' ανάψω ηδονικά το τσιγαράκι μου και να θαυμάσω το ηλιοβασίλεμα.
Κοροιδευόμαστε τώρα; (Σάμπως κάνουμε και τίποτα άλλο; Ας είναι..)

Ξεκίνησα το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη..το ταξίδι που λέγαμε..ήταν η αναμνηστική αγορά από την φετινή έκθεση του βιβλίου.Δεν έχω προχωρήσει πολύ,είμαι στην σελίδα 49,αλλά με έχει ήδη καταγοητεύσει η γνωστή γραφή της,η γλύκα και η γλαφυρότητα μέσα από αυτούς τους ολοστρόγγυλους χαρακτήρες που κατασκευάζει,που αυτοσαρκάζονται με ένα τόσο ηδονικό τρόπο!Ήρωες μέσα από την σκληρή καθημερινότητα,που κινούνται σε μια τόσο ποιητική υπερβολή,αλλά παρ όλα αυτά,δεν ξεπερνούν ποτέ τα όριά τους!!

Μου έκανε εντύπωση αυτή η παράγραφος.Τελικά ζητάμε την ασφάλεια ή μας εξιτάρει ο κίνδυνος;Έχουμε πράγματι μανία αυτοκαταστροφής;Είμαστε οι ίδιοι που ξεκοκαλίζουμε τις ψυχές μας;

19 comments:

  1. Όλα μαζί ήμαστε Φεγγαραγκαλιά μου.
    Ένα κουβάρι ήμαστε που κι ο Μεγ’ Αλέξανδρος θα τα έβρισκε μπαστούνια μπροστά μας…

    ReplyDelete
  2. ετσι ειναι.. συμφωνω με τον ήχο μας..
    φιλιά και καλημερα

    ReplyDelete
  3. @..ηχε πλαγιε..αβυσσος η ψυχη μας??τουλαχιστον αν πιαναμε την ακρη του κουβαριου!!
    καλημερουδια

    ReplyDelete
  4. @..ηλιαχτιδα..γιατι δεν ειμαστε στη θαλασσα σημερα??κουρασμενη κι εσυ??
    φιλια και καλημερουδια ανταποδιδω!!

    ReplyDelete
  5. Η ασφάλεια είναι ο τάφος μας μου φαίνεται.

    ReplyDelete
  6. στη φύση του ανθρώπου είναι η αυτοκαταστροφή. Και μιλώντας για φύση, δες τι κάνει σ' αυτή...

    ReplyDelete
  7. Σου εύχομαι καλό καλοκαίρι!

    ReplyDelete
  8. @..3 parties
    φαινεται πως την αναζητουμε κι επειτα ψαχνουμε με καθε τροπο να βγουμε απο αυτην!

    ReplyDelete
  9. @..σπυρο..τι νομιζεις δε βλεπω και δεν σκεφτομαι το ιδιο??μονο καταστροφη..τιποτα αλλο..

    ReplyDelete
  10. @..αισθηση..ανταποδιδω..να περασεις καλα και να μας ξαναρθεις ανανεωμενη..
    φιλια..
    :)))

    ReplyDelete
  11. Ασφάλεια ή ρίσκο. Ερώτημα δύσκολο. Η ασφάλεια είναι ο συμβιβασμός μας. Το ρουσφέτι στον εαυτό μας. Το βόλεμα σε μια καρέκλα. Λειτουργούμε δήθεν μοιραία στην πραγματικότητα ξέρουμε που ακουμπάμε.Ερωτευόμαστε τον κίνδυνο αλλά παντρευόμαστε την εύκολη λύση. Τι είναι καλύτερο όμως; Τελικά και με το ρίσκο τι μένει; Δεν ξέρω. Είμαι σε μία φάση ανάμεσα στα δύο. Εχω δίλημμα. Μένω στο ταξίδι που λέγαμε με κάποιο φεγγάρι κι όπου πάει...

    ReplyDelete
  12. @..βασιλη..ακομη κι αυτη η φραση'οπου με παει'δεν ξερεις τι κρυβει μεσα της..δεν ξερεις!!
    αξιζει ομως

    ReplyDelete
  13. βλέπω (διαβάζω πιο σωστά) το πήρες τελικά
    Σ αρέσει απ ότι κατάλαβα
    :)
    Να δώσω μια συμβουλή;;
    Πάρε -αν δεν στο χω ήδη πει- και το "Στο ακρογιάλι της ουτοπίας "
    Πιστεύω κι είναι για μένα το πιο "δυνατό" της.Χτες συζητούσα για "το ταξίδι που λέγαμε"Δεν..
    Επιμένω ακρογιάλι ουτοπίας
    ΥΓ : και μη νομίζεις,πως επειδή λείπω από Θεσ/κη και απ το μπλογκ μου δεν σε 'διαβάζω'
    :)
    Φιλιά Φεγγ. μου
    (Να πάρεις το άλλο βιβλίο αμέσως)
    :xxxx

    ReplyDelete
  14. Συμμέτοχοι είμαστε όλο στην τρέλα Φεγγαρένια μου....μας εξιτάρει το άγνωστο,με ό,τι αυτό ενίοτε συνεπάγεται.
    Γιατί μη μου πεις πως δεν το διακινδυνεύουμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις γενικά, όχι μια, όχι δυο....
    άσε θα κουραστώ να μετράω...
    ;-)

    Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  15. Ασφάλεια. Δεν υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για να τη νιώσεις.
    Κάποιοι αισθάνονται ασφαλείς μέσα στην περιπέτεια και το ρίσκο.

    Φιλιά :)

    ReplyDelete
  16. "Τελικά ζητάμε την ασφάλεια ή μας εξιτάρει ο κίνδυνος;Έχουμε πράγματι μανία αυτοκαταστροφής;Είμαστε οι ίδιοι που ξεκοκαλίζουμε τις ψυχές μας;"

    Ναι σε όλα, δυστυχώς

    και όταν ξεκοκαλίσουμε και το τελευταίο κοκκαλάκι τι απομένει άραγε;

    ReplyDelete
  17. Καταπληκτικό βιβλίο όπως και όλα της Αλκυώνης...σε όσους αρέσει απλά θα την λατρέψουν περισσότερο

    ReplyDelete
  18. Ελπίζω τώρα που μιλάμε να το έχεις τελειώσει το βιβλίο...! Είναι απο τα αγαπημένα μου για να ξέρεις...! Απίστευτα τέλειο βιβλίο για μένα!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...