Friday, September 21, 2007

ισορροπία

Να κρατήσω την ισορροπία μου..σκέφτομαι.
Ανοίγω διάπλατα μιά ομπρέλλα γιά ευκολία.Την κρατάω σφιχτά με ιδρωμένες παλάμες.
Πατάω στο ξύλινο δοκάρι.Όσο πιό ελαφριά μπορώ.
Πέφτω,πέφτω με κρότο,διασχίζοντας πρώτα τον αέρα και έπειτα βουλιάζοντας στη θάλασσα.
Το εκτόπισμα μου ελάχιστο..
-Χα χα χα γελάς..
-Εγώ σου είπα πως δεν ξέρεις να κρατάς ισορροπία, μου φωνάζεις!!


Θέλησα να ξεπεράσω τα όρια μου..
αιχμαλωτίστηκα στο πάθος μου!!

16 comments:

  1. Ένιωσες όμως την ομορφιά της πτώσης που πολλοί θα ήθελαν να είχαν γευτεί να ταραχτούν απο την ρουτίνα της καθημερινότητας. Όσο για τα πάθη είναι πολλές φορές καλύτερα καθώς σε θυμίζουν οτι ζείς.

    ReplyDelete
  2. Όταν πρόκειται περί πάθους, την παίρνει ο διάολος την ισορροπία μας!

    ReplyDelete
  3. Μία από τα ίδια, που να με πάρει και να με σηκώσει..

    ReplyDelete
  4. @..george..ολα αυτα ειναι ζωη;σκεφτηκαμε ποτε πως ισως η ζωη ειναι αλλου;;θα μπορουσε..οχι;;
    φιλι

    ReplyDelete
  5. @..3 parties..αα οσο γι αυτο!!
    μας παιρνει ο διαολος ολοκληρους!!
    :)))

    ReplyDelete
  6. @..ερωτα μου..δεν εισαι μονη σου να ξες..θα μου πεις βεβαια 'εσυ το ξερεις αυτο'..βοηθαει μια αγκαλια;;

    ReplyDelete
  7. Παιδιά εμένα μου φτάνει μια φορά να πέσω απ'το πάθος και να δω πώς είναι...ποτέ ξανά...α πα πα πα πα...Αυτό το ονομάζω κόλαση, μαρτύριο, πάντως όχι ζωή (τα περικλείει κι αυτά η ζωή αλλά μόνο από ανοχή στην ελευθερία μας! η ίδια τα σιχαίνεται...)
    Χαμογέλασα με την άποψη του george (δεν τη συμμερίζομαι πάντως) "τα πάθη πολλές φορές σου θυμίζουν ότι ζεις..." πώς λέμε με τσίμπησες και μετά ξύπνησα! Κι ο άρρωστος ζει αλλά φυτοζωεί...

    ReplyDelete
  8. @..betty..διαβαζω και ξαναδιαβαζω το σχολιο σου..δε μπορεις να φανταστεις ποσο ασπαζομαι την αποψη σου..
    τελικα το θεμα 'ζω' το εχουμε παρεξηγησει..και φοβαμαι πως χανουμε την ουσια..

    ReplyDelete
  9. Βεβαίως και βοηθάει!
    Να την είχα και χθες που έκλαιγα ασταμάτητα 4 ώρες... μα και σήμερα τη δουλειά της την κάνει! Αφού είναι από σένα! :))
    Φιλί!

    ReplyDelete
  10. @..ερωτα μου..ν ανοιξω τα χερια διαπλατα τοτε..ελα και φιλι..διπλο..

    ReplyDelete
  11. Ισορροπία και πάθος....χμμμ ;)

    Φιλιά και θαλασσινή καλημέρα!

    ReplyDelete
  12. Αν εχεις πολλα παθη θα πρεπει να γινεις ακροβατης γιατι θα ακροβατεις σε ενα σκοινι, μικρο, λεπτο και διαφανο ενιοτε και οχι σε δοκαρι:)
    Θα συμφωνησω κι εγω με την betty, τα μεγαλα παθη ειναι για μια φορα, εκτος το οτι κατανταει λιγο νοσηρο μετα, δεν αντεχεις και δευτερη φορα νομιζω.
    Την καλησπερα μου σε ολους σας

    ReplyDelete
  13. Πάθος νάναι κι ας πέφτεις! Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό!!!
    Εντίμως σου το λέω, σου το εύχομαι...
    ;-)

    ReplyDelete
  14. ξανά.

    θα σταθείς.

    ReplyDelete
  15. Πάθος και ισορροπία στην ίδια πρόταση δύσκολα χωράνε. Αλλά όπως λέει και το τραγούδι "είναι ωραία να πέφτεις. Αν αντέχεις να πέφτεις, ίσως μάθεις να πετάς τελικά!".

    ReplyDelete
  16. Κοίτα τώρα τί μού 'ρθε στο μυαλό! Αν σε κυβερνά ένα πάθος, πρέπει να προσπαθείς διαρκώς να βρίσκεσαι σε ισορροπία. Αν όμως απολαμβάνεις πολλά πάθη, τότε μόλις πας να πέσεις από το σχοινί του ενός πάθους, πηδάς στο σχοινί του άλλου. Δύσκολη η ζωή, γεμάτη άλματα, αλλά λιγότερες πτώσεις. Ή μήπως κάνω λάθος και βρεθώ στον πάτο; Δεν ξέρω, έχω πολλά πάθη κι ακόμα δεν έχω καταβαραθρωθεί. Λες να τη βολέψω τελικά;

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...