Saturday, October 06, 2007

επεισόδια δύο


Επεισόδιο πρώτο
Το έμαθα χθες το απόγευμα.
Ο Α. είναι ο γυιός μου.Ο Κ. και ο Δ. είναι κάποιοι από τους φίλους του.Ο Κ. και ο Δ. λοιπόν ένα απόγευμα πριν δύο μέρες βρέθηκαν σε ένα παρκάκι της γειτονιάς μας.Κάπου μεταξύ σπιτιού και σχολείου.Μιλούσαν με τέσσερα κορίτσια,όλα τα παιδιά είναι περίπου στα δεκαεπτά.Τα κορίτσια είχαν και μία φίλη μαζί τους που δεν γνώριζαν τα δικά μας παιδιά.
Μετά από λίγο κατέφθασαν καμιά δεκαπενταριά άλλα παιδιά,ομάδα ολόκληρη,Αλβανοί και ο ένας από αυτούς αδερφός του σχετικά άγνωστου κοριτσιού.
Με το έτσι θέλω και χωρίς αιτία,έπεσε ξύλο.Γιά πλάκα και γιά το τίποτα.
Χωρίς υπερβολή,τα δεκαπέντε παιδιά είχαν σιδηρογροθιές.Ήρθε ασθενοφόρο.Τρία ράμματα στο κεφάλι ο Δ. και πέντε ο Κ.
Ο γυιός μου έλειπε από το γεγονός γιατί εκείνη την στιγμή βρισκόταν στο καράτε.Ευτυχώς λοιπόν που δεν ήταν παρών.Ευτυχώς που τα παιδιά ξεμπέρδεψαν με λίγα ράμματα,ευτυχώς που είχαν μόνο σιδηρογροθιές,ευτυχώς που δεν είχαν μαχαίρια!!
Οι γονείς του Δ. μπάτσοι και οι δύο.
Προσπάθησαν να βρουν τους γονείς των παιδιών ώστε να γίνουν οι σχετικές συστάσεις.Χα χα..ποιοί γονείς;ο ένας πατέρας είναι στην φυλακή και ο άλλος μπαινοβγαίνει στην φυλακή.Κι έτσι όλοι παρακαλούν απλά να ξεχαστεί το γεγονός.Καταγγελία;Μπαα..μάλλον φόβος.Που να μιλήσουν φοβούνται γιά χειρότερα!
Αναρωτιέμαι..πόσο ασφαλής μπορεί να νιώθει ο καθένας σ αυτό το κράτος(ήθελα να βάλω μία κακή λεξούλα μπροστά αλλά είμαι ευγενικό κοριτσάκι!).
Αναρωτιέμαι εαν υπάρχει κάποιος τρόπος να βρεις το δίκιο σου.
Αναρωτιέμαι εαν υπάρχει κάποιος τρόπος προστασίας.
Θα πρέπει να μας έρθουν τα παιδιά μας μαχαιρωμένα γιά να μπορούμε να κάνουμε κάτι;
Και επιτέλους..αντί κάθε ώρα της ημέρας, καθώς κάνω την βόλτα μου να βλέπω το μπατσοαυτοκίνητο να πετάει χαρταετό κάπου εκεί κοντά στην έκθεση..λέω τώρα εγώ ο απλός άνθρωπος..μήπως θα έπρεπε να πάρουμε λίγο πιό σοβαρά την αστυνόμευση αυτής της κ...πολης (να που δεν την απέφυγα την κακή λεξούλα) ;
Ή θα συνεχίσουμε να μετράμε καθημερινά θύματα;;
Επεισόδιο δεύτερο (τελείως άσχετο με το πρώτο)
Στο ''Πλαίσιο''στην παλαιών πατρών(κατάστημα που πουλάει υπολογιστές,συγκεκριμένα στο τμήμα των ειδών γραφείου) το μεσημεράκι.
Κάνω το λάθος να ζητήσω από μία νεαρή κοπελίτσα ''ντοσιέ''ενώ χρειάζομαι ''φάκελλο''.
Ορκίζομαι πως δεν είχα απασχολήσει πάνω από μισό λεπτό την πωλήτρια,όταν εμφανίζεται μία άλλη κοπέλλα λίγο μεγαλύτερης ηλικίας.
Απευθύνεται σ εμένα εκτός κι αν είχε κάποιο πρόβληματάκι με τα μάτια της.
-Επειδή μας ζαλίσατε και πηγαίνουμε από τον ένα διάδρομο στο άλλο..λέει..με άσχημο τρόπο και αρκετά επιθετικά.
-Στην κυρία μιλάτε έτσι;ρωτάει ο άντρας μου.Η κυρία ήμουν εγώ και πολύ χάρηκα εκείνη τη στιγμή που πήρε το μέρος μου.
-Μήπως χρειάζεστε την βοήθεια μου ψέλισσε..
Την ευχαρίστησα γιά το ''ενδιαφέρον'' με μιά κοφτή ματιά και της είπα πως θα βρω αυτό που θέλω χωρίς την ''βοήθεια της''.
Βρήκα ένα πάρα πολύ ωραίο φάκελλο.Εν τω μεταξύ ρωτήσαμε την πρώτη πωλήτρια γιά πιό λόγο η άλλη ήταν τόσο επιθετική!
-Εκπαιδεύομαι απάντησε η κοπελίτσα..
Προφανώς είχε εντολές να ''βοηθήσει''στην εκπαίδευση..
Κοίτα να δεις τι κάνει ένα γραμμάριο εξουσίας λοιπόν!!

20 comments:

  1. Αυτο μας εχει "μαράνει"......
    Καλησπέρα φεγγαρένια μου

    ReplyDelete
  2. Τούτο δε λένε για τους Έλληνες, δώσε τους εξουσία και θα δεις ποιοι είναι;

    Όσο για το πρώτο, πρέπει κάποτε να ξυπνήσουμε, όχι γιατί τα παιδιά είναι αλλοεθνείς αλλά γιατί τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο.
    Τι θα πει από διαλυμένη οικογένεια;
    Όσοι δηλαδή είναι από διαλυμένη οικογένεια είναι εγκληματίες;
    Δεν το δέχομαι.
    Πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε κι εμείς και το κράτος.

    ReplyDelete
  3. Ευτυχώς που ο γυιός σου πάει καράτε, ίσως περισώσει το κεφάλι του :)

    ReplyDelete
  4. Διανύω την τρίτη δεκαετία της ζωής μου κ πίστεψέ με... σιδηρογροθιές, μαχαίρια, ξύλο χωρίς λόγο (κατά τους ενήλικες), κλοπές κτλ υπήρχαν κ όταν ήμουν 16. Και όχι μόνο στην δική μου περιοχή, έτσι? Ούτε ήταν σπάνιο φαινόμενο σχετικά με την σημερινή του συχνότητα...

    ReplyDelete
  5. Επιβεβάιωσες αφενός την οργή και αφετέρου τις συνέπειες της εξουσίας.Αλλα εδω που εχουμε φτασει αληθινες λυσεις υπαρχουν; γιατι η αστυνομία αγρον ηγοραζε,νομιζω..Καλημερα

    ReplyDelete
  6. Και τα δύο δυσάρεστα δυστυχώς... άντε να δούμε που πάμε!!

    ReplyDelete
  7. επεισόδιο 1ο: ........ ντροπή σε όλους μας!
    επεισοδίο 2ο: έχεις δει το "πείραμα";

    ReplyDelete
  8. Και το πρώτο και το δεύτερο απαράδεκτα. Εικόνες της σημερινής κοινωνίας που σε κάνουν και αναρωτιέσαι. Που στην ευχή πάμε;

    ReplyDelete
  9. Aπό τη μια η χαλαρότητα του δημόσιου τομέα απέναντι στο αυτονόητο καθήκον του και από την άλλη η σκληρή πραγματικότητα του ιδιωτικού τομέα. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα υπάρχουν δύο κατηγορίες εργαζομένων.

    ReplyDelete
  10. @..hliaxtida μου..μαρασμος..φοβος κι ελλειψη αξιοπρεπειας..βιασμος προσωπικης ζωης!!
    καλο βραδυ!!

    ReplyDelete
  11. @..ηχε μου..πως αραγε;;υπαρχει τροπος;;

    ReplyDelete
  12. @..adaeus..τα δικα μας παιδια ειναι κατα βαθος βουτυροπαιδα(ωχ μη μ ακουσει)δεν τολμουν να χτυπησουν κι απο αμυνα μονο στα λογια..

    ReplyDelete
  13. @..paperflowers..στα μικρα χρονια της κορης μου που τωρα ειναι 23..δε θυμαμαι να περασα τετοιες λαχταρες..ισως επειδη ηταν κοριτσι!!

    ReplyDelete
  14. @..lifewhispers..το ιδιο αναρωτιεμαι κι εγω..υπαρχει τροπος;πολυ φοβαμαι πως δεν..

    ReplyDelete
  15. @..sunshine..που να παμε..μηπως δεν τα βλεπουμε καθημερινα;σε χειροτερα μας βλεπω..και δεν θελω να σκεφτομαι απαισιοδοξα και μιζερα!!

    ReplyDelete
  16. @..δελφινακι..ναι το εχω δει το πειραμα..καταλαβα το πνευμα σου..φιλακι

    ReplyDelete
  17. τα ματια μας 14 που λενε! τα παιδια σημερα ειναι σε μεγαλο κινδυνο...οσο για το περιστατικο στο μαγαζι τι να πω...ειναι το δευτερο που διαβαζω στα blogs μεσα σε 2 μερες! τιλιο για τα νευρα χρειαζονται μου φαινεται...

    καλη σου νυχτα!

    ReplyDelete
  18. @..ellinida..ελα ντε;που παμε;που ειναι ο σεβασμος στον απεναντι;
    καλως ηρθες!!

    ReplyDelete
  19. @..βασιλη..ασ τα να πανε..ολα ειναι μη χειροτερα!!

    ReplyDelete
  20. @..una mama..μονο που πια δεν μπορουμε να τρεχουμε πισω τους..δεν μπορουμε να τα προστατευουμε..και ειναι πολλα τα προβληματα δυστυχως!!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...