Friday, October 19, 2007

μία ανάμνηση


Oκτώβρης 1995
μία ανάμνηση
-Γυναίκες..τς!! μονολογούσε καθώς βημάτιζε πάνω κάτω στο διάδρομο.Έξω από την πόρτα του δωματίου,βαμμένη σε μία ώχρα που είχε από καιρό ξεφλουδίσει,μία σειρά από βάζα και γλαστράκια που πλήθαιναν σε κάθε επισκεπτήριο.
Αυτή,η γυναίκα,ήταν ξαπλωμένη σε ένα κρεββάτι σιδερένιο,με κατάλευκα σεντόνια.Της είχαν ελαφρώς ανασηκωμένο το κεφάλι,περιορισμένες τις κινήσεις των χεριών και πολλά σωληνάκια διάσπαρτα σε διάφορα σημεία του σώματος!Δεν είχε επαφή με το περιβάλλον.Μέσα σε λίγες ώρες ήταν ένα ''σώμα''στα χέρια ανήμπορων ειδικών.Κοιτάζονταν με ερωτηματικά κι έφτιαχναν πηγαδάκι στην είσοδο του δωματίου.Ένας κύκλος από άσπρες μπλούζες και διαγνώσεις!
-Γυναίκες..αν είχαν λίγο μυαλό..ξαναμουρμούρισε κι έφτυσε,ένα σάλιο πίκρα στο απότιστο χώμα της γλάστρας.Πήγε και στάθηκε σε εκείνο το σημείο του διαδρόμου που του επέτρεπε να βλέπει ένα μέρος του σώματος της,πάνω από το μισό.
-Βρες την δύναμη, σκέφτηκε,βρες την δύναμη να το ξεπεράσεις κι αυτό,σε παρακαλωΈκλεισε τα μάτια,υγράθηκαν τα βλέφαρα.Ήταν κι εκείνες οι άσπρες μπλούζες που δεν έδιναν εξηγήσεις πολλές.Πήγε και κάθισε κοντά της.
ο άντρας
Ξημέρωνε,νύχτωνε,μονορούφι ο χρόνος!Ούτε που προλάβαινε να σκεφτεί.Δουλειά.Βιοπάλη.Μεροκάματο.Φύση ανεξάρτητη και το εμπόριο άλλες φορές μήλα κι άλλες φύλλα!Μικροεμπόριο,όσο πατούσαν τα πόδια.Μικρούτσικα ποδαράκια!Το μυαλό να περισσεύει,τα χρήματα ίσα γιά να ζουν καλά.Διεκδικούσε την ζωή,με στόχους,σχέδια και εφαρμογές γεμάτα εγωισμό!
Μέτριος στο ανάστημα,νευρώδης,με λεπτά όμορφα χαρακτηριστικά,θα έκαιγε καρδιές στα νιάτα του,γατίσια γαλανά μάτια και την έπαρση μιάς κρητικής καταγωγής!
Και μία μόνιμη ανασφάλεια μη ξεγελαστεί.Τα κοιτούσε και τα ξανακοιτούσε όλα δυό και τρεις φορές.Κι έφταναν λίγες λέξεις να σε βάλει στη θέση σου,να σου κόψει τον αέρα!
Οκτώβρης 2007
η στιγμή
Κατηφόριζε την οδό Σόλωνος,όταν σήκωσε το βλέμμα στον ουρανό.Στο βάθος το γκρίζο κτίριο του νοσοκομείου κι ο ουρανός πάντα στην ίδια μπλε απόχρωση αυτής της εποχής!Όπως τότε!Θυμήθηκε τις ημέρες που αγαπημένο του άτομο τον περίμενε εκεί μέσα.Υπολόγισε με το νου τα χρόνια που πέρασαν.Οκτώβρης και τότε στην καρδιά του Φθινοπώρου!Επιτάχυνε το βήμα του,άλλωστε πάντα το βάδισμα του ήταν δυσανάλογο με το άνοιγμα των ποδιών του.Σα να ήθελε να ξεγελάσει!
Να βρεθεί μιά ώρα αρχύτερα στο σπίτι ήθελε.Να την δει.Να μοιραστεί την ανάμνηση μαζί της!!
υ.γ.
στα σεμινάρια αυτη τη φορά,μας ζητήθηκε μία ανάμνηση,η περιγραφή του ανθρώπου που την είχε και ποιά ήταν η στιγμή που τον έκανε να θυμηθεί.
Σε κάθε κομμάτι έχω χρησιμοποιήσει τρεις λέξεις που τυχαία βρήκα σ ένα βιβλίο!
Κάτι σαν το παιχνίδι που παίζαμε με τις λέξεις μεταξύ μας!!
Η ανάμνηση είναι πραγματική!

20 comments:

  1. επιμενει δε πως επειδη πρεπει να γραφουμε οπως μιλαμε,για να βγει ενα αυθορμητο κειμενο δεν πρεπει να βαζουμε το μυαλο μας καθολου στη διαδικασια να σκεφτει!!
    οτι βγει..η επιμελεια γινεται μετα..

    ReplyDelete
  2. Οι αναμνησεις λειτουργουν ετσι ακριβως οπως τις περιγραφεις.
    Πολυ καλο το ποστ.

    ReplyDelete
  3. Γυναίκες...Τις λατρεύουμε και δεν μπορούμε χωρίς αυτές...

    ReplyDelete
  4. πιανουν τοπο τα μαθηματα βλεπω!

    Οταν διαβασα το "οκτωβριος 1995" ενιωσα εναν κομπο στο λαιμο.......Τσεχια και μολις ειχα αποχωριστει καποιον .....

    καλο απογευμα!!!!!!!!

    ReplyDelete
  5. Πολυ ωραιο κειμενο,ζεστα συναισθηματα και σκεψεις οτι θα πρεπει η καθημερινοτητα μας να ειναι ζεστη και γεματη απο αγκαλιες.

    ReplyDelete
  6. ποιος
    "επιμένει πως πρέπει να γράφουμε
    όπως μιλάμε"-

    Για το κείμενο οκ σκέφτομαι ιδιαίτερα
    όμως το κομμάτι από το "Ξημέρωνε...ως τον Αέρα!"
    εκεί σταματάω αλλά δεν ξέρω ακόμα γιατί.
    καλησπέρα

    ReplyDelete
  7. ωραια τα σεμιναρια!!!

    καλο σου σαββατοκυριακο!

    ReplyDelete
  8. Τελικά ο Οκτώβρης του '95 ήταν για πολλούς σημαντικός!
    Μ΄άρεσε η περιγραφή του ήρωα, πολύ μεστή χωρίς να μπαίνεις σε ανούσιες λεπτομέρειες. Δημιουργεί εικόνα κ παρελθόν!

    ReplyDelete
  9. Γυναίκες …
    Σε λίγες ώρες
    από εκείνες τις άσπρες μπλούζες
    θα Ξημέρωνε Εφαρμογές
    Λίγες οι λέξεις .
    Και η στιγμή , Κατηφόριζε .
    Και ο ουρανός ;
    Στην καρδιά !

    ( ασχετο , αλλά ετσι για καλημέρα με τις λέξεις που τόνισες με χρώμα διαφορετικό ;) )

    ReplyDelete
  10. @..zero..κομματια μας οι αναμνησεις!!καλημερα!!

    ReplyDelete
  11. @..purple overdose..και τις παιδευετε αγαπητε μου με ολους τους τροπους που εχει εφευρει το μυαλουδακι σας!!ωχ εβγαλα κακια!!
    φιλι..καλημερα :)))

    ReplyDelete
  12. @..dee dee..αχ αυτες οι ημερομηνιες..αχ!!

    ReplyDelete
  13. @..prasino liker..για να γεμιζουμε μπαταριες ετσι;;

    ReplyDelete
  14. @..ψουξ..η συγγραφεας που μας κανει τα σεμιναρια.
    ναι εχεις δικιο για το κομματι που διαλεξες..τωρα που το ξαναδιαβασα κι εγω μ αρεσε!!

    ReplyDelete
  15. @..una mama..καλο σ/κ και σε σενα!!

    ReplyDelete
  16. @..paperflowers..ισως γιατι ο ηρωας ειναι ενας ανθρωπος πολυ σημαντικος για μενα και που αγαπω πολυ!!

    ReplyDelete
  17. @..mat..μου ολα καλα;;φιλι!!

    ReplyDelete
  18. Α συγγραφέας που σας κάνει σεμινάρια? Γιατί ανάμνηση μας είχαν ζητήσει εμάς σε μαθήματα αυτογνωσίας πριν χρόνια!

    ReplyDelete
  19. @..pussy..συγγραφεας που μας κανει σεμιναρια συγγραφικης τεχνης..ξεκινησαμε με το να αναπτυξουμε μια τυχαια λεξη,μετα να φτιαξουμε μια παραγραφο με τρεις τυχαιες λεξεις και τωρα ηταν μια αναμνηση,ενας χαρακτηρας κ μια στιγμη..
    μ αρεσει!!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...