Thursday, November 22, 2007

μιά βόλτα οι δυό μας 2ο

O Aναστάσης
-Βάζω σφραγίδα κι είσαι έτοιμος.Αλλά κάτσε να πιούμε ένα ουισκάκι.Νάτο,έτοιμο κι όλας!
-Βιάζομαι,αλλά..σ εσένα δε μπορώ να αρνηθώ.
-Έλα πες μου νέα,τα παιδιά,η Αλίκη όλοι καλά;
-Καλά είναι,ο μικρός ήταν λίγο κρυωμένος αυτές τις μέρες αλλά σε γενικές γραμμές καλά..αλλού είναι το πρόβλημα.
Έβαλε το χέρι στην τσέπη.
-Τσιγάρο;
-Τι έγινε ρε φίλε;Φουστάνι;Μη μου πεις καμμιά πιτσιρίκα ρε κάθαρμα;
-Πιτσιρίκα;Τύφλα νάχουν οι μικρές..σαραντάρα και χήρα σου λέω!
-Για λέγε,για λέγε..
-Μ έχει από κοντά,ένα χρόνο τώρα.Αλλά κούκλα φίλε μου,μάτια κάρβουνα,μαλλί κόλαση,δέρμα να καίει,βυζί στητό και πλούσιο,γάμπα φρεσκογυαλισμένος διάδρομος προσγείωσης.Άλλο πράμα σου λέω..
Αλλά κι εγώ μια χαρά της ξηγιέμαι..να πάμε για φαγητό Αναστάση μου μου λέει..να πάμε,να πάμε για ποτό..να πάμε,το χειρότερο πως έχω εξαφανιστεί από το σπίτι,και φοβάμαι μη πάρει μυρωδιά η Αλίκη.Έχω νοικιάσει κι ένα διαμερισματάκι για τις ιδιαίτερες στιγμές,μοιρασμένα τα κλειδιά στα δύο,δε προλαβαίνω να το ζητήσω και την βρίσκω στο κρεββάτι ,την μια με νεγκλιζέ, την άλλη με στριγκάκι ,ποτισμένη κάθε φορά σε διαφορετικά πατσουλιά κι όλο Αναστάση μου..αχ Άναστάση μου πως μ ανασταίνεις, αναστενάζει!!
Σου τα λέω στα γρήγορα,τελευταία,με κάτι μισόλογα από δω και κάτι μισόλογα από κει,να πάρω διαζύγιο λέει..να σου πω δε μου φάνηκε παράξενο,μέχρι κι εγώ άρχισα να το σκέφτομαι το διαζύγιο,άλλωστε με την Αλίκη δε πάει άλλο,να τα μοιράσουμε φίλε μου,να τα μοιράσουμε να τελειώνουμε!
Προχθές μετά από ένα δίωρο στη αγκαλιά της,ζαλίστηκα μα τον Χριστο σου λέω..με βλέπει έτσι η δικιά σου,αρπάζει από τα μαλλιά την ευκαιρία,Αναστάση θέλω να ζήσουμε μαζί μου λέει και δος του να με ζεσταίνει με τα χάδια ,τα φιλιά και τις αγκαλιές!
-Μαζί,και ποιος δε θέλει να ζήσουμε μαζί της λέω..
-Αναστάση πρέπει να μιλήσεις στην Αλίκη μου λέει και δοσ του τρίτος γύρος από καυτές ανάσες,φιλιά και παιχνιδίσματα!
-Όλο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι δικέ μου.Σκεφτόμουν τα γνωστά πολλές φορές.Στριφογύριζα σαν το διάολο.Τι απόφαση κι αυτή!Και το κυριότερο..πως θα την μετέφερα στην Αλίκη.
Προγραμματίζω λοιπόν ολόκληρη την κουβέντα,πως θα άρχιζα,πως θα τέλειωνα,ένα μικρό προσωρινό διάλλειμα θα ζητούσα,θα την ενημέρωνα για την διεύθυνση του σπιτιού όπου θα έμενα για αυτό το μικρό χρονικό διάστημα,τηλέφωνα,μετρητά,κάρτες,όλα στην διάθεση τους.
Πάμε να τσιμπήσουμε το βραδάκι;πρότεινα στην Αλίκη,καταχάρηκε ανυποψίαστη αυτή, νόμιζε πως θα βγαίναμε με φίλους.
Και να τα κρεατικά φίλε μου,και να οι μπύρες,να αδειάζουν τα ποτήρια,να γεμίζω εγώ,γεμάτο το μαγαζί,κάνω μια έτσι και τι να δω.Πίσω από την Αλίκη,είχε αγκαζάρει το τραπέζι μονάχη της η χήρα..η δικιά μου χήρα.Στην αρχή νόμιζα πως παραγνώρισα,τι δουλειά έχει αυτή εδώ λέω!
Μου δέθηκε η γλώσσα.Ότι είχα προγραμματίσει να πω το λησμόνησα.Αμηχανία φίλε μου..άρχισα να μιλάω για την δουλειά,για τον καιρό,για τα παιδιά,μέχρι και στιγμές από το παρελθόν θυμήθηκα.
Η Αλίκη με άκουγε,η χήρα με διαόλιζε με τα μάτια.Μα όσο την έβλεπα,τόσο ξεχνούσα τον λόγο που είχα έρθει!Ούτε την γεύση του φαγητού δεν κατάλαβα ,μόνο τα ποτήρια άδειαζαν και γέμιζαν μπύρα.
-Ρε φίλε,τι πήγα να κάνω!
Έτσι που τις έβλεπα την μία πίσω από την άλλη,η Αλίκη γλυκειά κι υπομονετική,η χήρα διάολος σε πρόσωπο γυναίκας...πάγωσα.Λέω τι πάω να κάνω..
Γύρισα το βλέμμα στην γυναίκα μου,σαν να την έβλεπα πρώτη φορά.Είχε βάψει τα μαλλιά της κόκκινα.Μ ερέθιζε αυτό το χρώμα!
-Άντε βάλε ένα ουισκάκι ακόμη,στέγνωσε το στόμα μου.
-Δώσε ένα τσιγάρο ακόμη..τι μου λες;μετά,τι έγινε μετά;
-Μετά;Ζήτησα χρόνο από την Αλίκη μήπως και καταφέρω να ξαναδέσω τα λυμμένα.
Λίγο χρόνο της είπα,αγάπη μου,κι όλα θα περάσουν,όλα θα διορθωθούν.Σε μια στιγμή,σηκώνεται η χήρα κι έρχεται προς το τραπέζι μας.Φοβήθηκα.Λύγισα.Λέω να τώρα θα γυρίσει και θα τα πει όλα.
Ζήτησε φωτιά,υπογραμμίζοντας μία μία τις λέξεις.Άναψε τσιγάρο,μου έστειλε ένα βλέμμα μεταξύ φθόνου και πόθου και γύρισε στο τραπέζι της.
Ανάσανα!
Άσε ρε φίλε,μεγάλος μπελάς η γυναίκα.Άλλο να κτυπάς πουλί περαστικό κι άλλο να το βάζεις στο κλουβί σου.
Φεύγω Γιάννη ,παίρνω την επιταγή και τρέχω σπίτι.
Λέω να πάω νωρίς σήμερα!
συνεχίζεται..

36 comments:

  1. Δυό ζωές σε μιά ζωή ;))

    ReplyDelete
  2. Τελευταία πολύ ασχολείσαι με διπλές ζωές ή μου φαίνεται? :). Να πω την αμαρτία μου, η γυναικεία ματιά μου άρεσε περισσότερο. Στους άντρες λογικό είναι να το χάσεις λίγο.

    ReplyDelete
  3. @..adaeus..καμμια φορα συμβαινει κι ετσι..απλα συμβαινει..

    ReplyDelete
  4. Τσολιάς ο Αναστάσης!

    ReplyDelete
  5. κοιτα που αρχισε να του αρεσει η γυναικα του παλι...
    μου αρεσε και το δευτερο μερος!

    ReplyDelete
  6. @..bidibis..τσολιας;;με φουστανελα δηλαδη;
    :)

    ReplyDelete
  7. @..una mama..αντρες καλη μου..αντρες!!

    ReplyDelete
  8. Αβυσος η ψυχη των ανθρωπων.

    ReplyDelete
  9. μαλλον το αλικακι πρεπει να αγριεψει λιγο -μονο λιγο, δεν θελει πολυ- να μην χρειαζεται ο αναστασης να ζηταει την επιβλητικοτητα σε αλλες αγκαλιες.

    ReplyDelete
  10. Φεγγαρενια μου,

    πολυ ομορφο και το δευτερο μερος. Δεν θελω να προβλεψω τη συνεχεια, μου αρεσει τοσο και θελω να εχω αγωνια για την επομενη αναρτηση σου :)

    Ποσο με μελαγχολουν ομως αυτες οι καταστασεις!!!!

    Φιλακιααα

    ReplyDelete
  11. Εχουμε ανάψει τσιγάρο και περιμένουμε την συνέχεια !
    :)

    ReplyDelete
  12. Δεν ξέρω αν η ιστορία είναι αληθινή ή φανταστική …δεν παίζει ρόλο ..άνετα θα μπορούσε να είναι πραγματική κάπως έτσι έχει γίνει πολλές φορές και έχουν διαλυθεί γάμοι και γάμοι …εύχομαι μόνο ο Αναστάσης να μη τα τινάξει όλα στον αέρα για χάρη μίας μοιραίας γυναίκας…γιατί όπως και ο ίδιος παραδέχτηκε άλλο μία περιπέτεια στα γρήγορα κι άλλο να παντρευτείς …

    Θα παρακολουθώ με αγωνία.

    ReplyDelete
  13. Παρα πολυ καλο, για να δουμε και την συνεχεια.

    ReplyDelete
  14. φεγγαρένια μου,με καθήλωσες!!!!
    Απλά, υπέροχο!

    Υ.Γ.:αυτά τα χείλη στη φωτο,τι πειρασμός,παιδί μου!!!!!

    καλό σ/κ με φιλιά

    ReplyDelete
  15. Εχω φίλους που μου θυμίζουν τον ήρωά σου.
    Εχω δει σαραντάρες φωτιά.
    Εχω δει ανθρώπους που όλο φεύγουν κι όλο μένουν.
    Αραγε τι θα κάνει ο δικός σου, ο Αναστάσης ; χμμμμ
    Θα μείνει ε ;
    Αλλος ενας !

    ReplyDelete
  16. Καλημέρα

    Την καλημέρα μου πέρασα να πω
    μετά από την γρήγορη ανάγνωση

    Καλό πρωινό

    ReplyDelete
  17. πόσες φορές άραγε βρίσκονται πολλοι και πολλες από εμάς σε τέτοια διλήμματα...
    και όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή..τότε τί επιλέγουμε?
    το δοκιμασμένο και αυτό που έχουμε περάσει τα περισσότερα χρόνια κοντά του - μόνο και μόνο από συνήθεια...ή επιλέγουμε να ΖΗΣΟΥΜΕ...όχι περιστασιακά....κάνοντας μία νέα αρχή με τον άνθρωπο που μας δίνει ζωή και έχει βρει το κλειδί της ψυχής μας, χαρίζοντάς μας το χαμόγελο που τόσα χρόνια λαχταράμε να λάμψει και πάλι στο πρόσωπό μας;
    Καλησπέρα σε όλες και όλους :-)

    ReplyDelete
  18. εξαιρετικο κειμενο...
    Μπορω να εχω και τον κυριο τον συγκεκριμενο της φωτογραφιας η ειναι πολυ τολμηρο αυτο που ζητάω???

    ReplyDelete
  19. Μια οικογένεια είναι κάτι περισσότερο από μια γυναίκα στο κρεββάτι. Πολλά περισσότερα. Ο άντρας είναι εύκολο να ξεφύγει αλλά η σύζυγος όταν θέλει μπορεί να τον φέρει κοντά της. Είναι πιο εύκολο για εκείνη από οποιαδήποτε άλλη. Αρκεί να μην εγκαταλείψει εκείνη το σπίτι. Δεν ξέρω φεγγαραγκαλιά αλλά ταξιδεύοντας στο κείμενο ήθελα να έχει τη συνέχεια που έδωσες εσύ

    ReplyDelete
  20. Και αν αυτό το καινούργιο δεν είναι μια γυναίκα και ένα κρεβάτι με τη διάσταση που αναφέρεις? Αν αυτό το καινούργιο είναι κάτι παραπάνω και από την ίδια την οικογένεια? Αν η ίδια η οικογένεια έχει κάνει τον λεγόμενο "κύκλο" της? Τότε ποιά είναι η επιλογή?

    Την καλημέρα μου για μια γλυκιά Κυριακή :-))

    ReplyDelete
  21. @..πρασινο λικερ..και πανω απ ολα του καθ ενα μας!!ποιος αραγε ξερει τι πραγματικα θελει;

    ReplyDelete
  22. @..μαρια λεμονατη..ποιος ξερει..εγω πιστευω πως αν τοχει η κουτρα σου..

    ReplyDelete
  23. @..dee dee..με μελαγχολει οτι επιρεαζει την προσωπικη μου ζωη..ολα τα αλλα τα αφηνω απλα να παιρνουν απο διπλα μου!!
    :)))

    ReplyDelete
  24. @..mat..malboro;λεμε τωρα!!

    ReplyDelete
  25. @..τρελλοφαντασμενη..οτι κι αν συμβει..αρκει οι ανθρωποι να διατηρουν την εσωτερικη τους ισορροπια..
    την διατηρουν ομως;;

    ReplyDelete
  26. @..zero..ειπα να γραψω για τον αριθμο 'ταδε'αλλα μου βγηκε αυτο καθ οτι καθολου μα καθολου μαθηματικο μυαλο!!σε φιλω..

    ReplyDelete
  27. @..ψυχη..εμ αυτα τα χειλη ειδα κι εγω κ εμφανισα τον ανασταση τεκνο τι νομιζες;;ποιητικη αδεια..ετσι δε το λενε;;
    :)))

    ReplyDelete
  28. @..tzonakos..τα εχω κι εγω φιλε μου..οπως τα λες..αλλος ενας..

    ReplyDelete
  29. @..sailor..καλησπερα καπετανιε μου..φιλια πολλα

    ReplyDelete
  30. @..kalymama..ναι εαν ειναι ξεκαθαρα τα πραγματα μεσα μας..αν δεν ειναι ομως;
    αλλωστε ποιος εχει το μαγικο αστερι να μας αλλαξει την ζωη μας;ολοι ιδιοι..ολα ιδια!!

    ReplyDelete
  31. @..hlixtida..χμ χμ χμ
    τωρα τι να πω;εγω τον βρηκα πρωτη;
    αα οχι..για σενα ηλιαχτιδα μου..για σενα χαρισμα βρε..!!
    :)))

    ReplyDelete
  32. @..βασιλη..μερικες απο αυτες τις ιστοριες κρυβουν ενα πιο μακρυ κουβαριπισω τους..στην περιπτωση μας πιανουμε μια στιγμη ειδωμενη απο τρεις ανθρωπους..απλα..

    ReplyDelete
  33. @..kalynama..εξαρταται..κυριως απο τους πρωταγωνιστες..αποψη μου ειναι πως οι αντρες ακομη κ σ αυτη την περιπτωση δεν φευγουν..
    ισως επειδη γνωριζουν πως μπορουν να τα εχουν ολα..
    ισως παλι ξερουν πως και την επομενη φορα θα κανουν τα ιδια..

    ReplyDelete
  34. Γράφεις μοναδικά αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Οσο για την αντρική οπτική του θέματος νομίζω ότι την εξέφρασες όσο πιο πιστά γίνεται. Αντε μη κάθεσαι! Τη συνέχεια και γρήγορα!!! :)

    ReplyDelete
  35. @..trying escape..η συνεχεια ναι..αλλα προηγειται κατι αλλο..σ ευχαριστω!!
    :)))

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...