Friday, November 02, 2007

το περίπτερο


-Έλα..έλα πάμε τώρα..θυμάμαι την μαμά μου να λέει,όταν μικρή,ντυμένη και χτενισμένη στην τρίχα,με φορεματάκι, φιογκάκια,πλεξουδίτσες και τις σχετικές πασχαλίτσες στα μαλλιά,ενώ πηγαίναμε μιά βόλτα π.χ.στην ξαδερφούλα μου την Μερόπη,να παίξουμε με τις κούκλες και άλλα συναφή,εγώ κολλούσα πάντα μάτια και πόδια..που αλλού;σε όλα τα περίπτερα που βρίσκονταν στον δρόμο μας!Μα και τι δεν είχαν.Από τα κλασσικά κατρακύλια που έβγαζαν μάτι τα χρώματα,έως γυαλιά ηλίου με ενδιάμεσο σταθμό σε σοκολάτες,τσίχλες,καραμέλες και περιοδικά!
-Πάρε μου γυαλιάαα!!φώναζα εγώ..
-Μα τι θα τα κάνεις τα γυαλιά βρέχει.. έστριβε αλλά γαλλικά η μαμά μου!
-Δεν με νοιάζει που βρέχει εγώ θέλω γυαλιάααα..και βέβαια όταν φτάναμε στην ξαδέρφη Μερόπη,μόνο διάθεση γιά παιχνίδι δεν είχα.
Αφού μιά φορά από τα νεύρα μου,είχε αγοράσει ένα ολοκαίνουργιο μπαλόνι,από αυτά που ήταν ένα λεπτό μαλακό στρώμα πλαστικού απ έξω,συνήθως σε έντονα χρώματα,και ένα μπαλόνι που το φουσκώναμε με το στόμα από μέσα,έτσι όπως το είχα πάρει στα χέρια μου και τάχα μου τάχα μου το περιεργαζόμουν,που την βρήκα και την καρφίτσα,την βύθισα με όλο μου το μίσος μέχρι που έκανε πλλτσαφφ!!
Ούτε εγώ γυαλιά,ούτε εσύ μπαλόνι..όχι τι νόμιζες!
Αργότερα,όταν πιά κατάλαβα πως τα γυαλιά του περιπτέρου ήταν ..πιφφφ..φτηνά,πλαστικά και θα μου χαλούσαν οπωσδήποτε τα μάτια,άλλαξα επιθυμία.Τα ματάκια μου πλέον γυάλιζαν γιά τα λογής λογής περιοδικά.Να σκεφτείτε,είχα πιάσει φιλίες με όλους τους περιπτεράδες της γειτονιάς γιά να μου δίνουν τα πιό σπάνια μεταχειρισμένα τεύχη του μίκυ μάους,να παίρνω πρώτη στα χέρια μου το καινούργιο τεύχος κι ακόμη,τον Ποπάυ,τον Τεν τεν,τον Μπλέηκ τον μικρό σερίφη..ααα όλα κι όλα τους είχα χρυσώσει..αν είχα όλα όσα τεύχη έχω αγοράσει,θα χρειαζόμουν ολόκληρο διαμέρισμα να τα βάλω!
Γύρω στα δεκατέσσερα,η καλύτερη ημέρα της εβδομάδας,ήταν η Τετάρτη.Ο ένας λόγος,πως εκείνη την ημέρα έβγαινε η Μανίνα,ο δεύτερος πως η μαμά μου μαγείρευε μακαρόνια με κυμά.Ο καλύτερος συνδυασμός,στο τραπέζι της κουζίνας,να πολεμάω με τα μακαρόνια(ακόμη δεν είχα μάθει να τα στρίβω στο κουτάλι),και δίπλα ανοιχτό το περιοδικό.
Νομίζω πως από την Μανίνα είχε προηγηθεί η Κατερίνα,και ακολούθησε η Πάττυ που ήταν πιό φρέσκο και πιό δροσερό.Εννοείται πως από όλα αυτά που σας λέω δεν έχανα τεύχος!
Ακολούθησαν πολλά.Το Φαντάζιο,ο Ταχυδρόμος,το Πάνθεον,η Γυναίκα,το Μarie Claire.Ακόμη και σήμερα,το καλύτερο μου χάζι το κάνω στα περίπτερα!
Αφήστε που αγοράζω περιοδικά μόνο και μόνο γιά να τα χαζεύω.Π.χ. περιοδικό αποκλειστικά με συνταγές.Τι δουλειά έχω εγώ με το μαγείρεμα που ούτε ζωγραφιστό δεν το θέλω;Μα κοιτώ τις φωτογραφίες οι οποίες είναι χάρμα οφθαλμών.Κι άλλα περιοδικά με κατασκευές που ποτέ δεν φτιάχνω.Όμως με κάνουν κι ονειρεύομαι.
Κι έχω βρει που λέτε εδώ και μία διετία ένα περίπτερο,μα τόσο ενημερωμένο,τόσο φορτωμένο και τόσο οργανωμένο άλλο πράμα..τι τσίχλες πρωτότυπες,τι σοκολατίτσες ιδιότροπες,τι γλυφιτζούρια σε σχήματα περίεργα!
Κι έχουν μία ευγένεια οι υπάλληλοι..στα ώπα ώπα μας έχουν..και να σας τα βάλω σε σακουλίτσα,και καληνύχτα και καλό σαββατοκύριακο..γαμάτο σας λέω!!
Μόνο ένα περίεργο να μου εξηγήσετε..γιατί όποτε περνάμε από περίπτερο ο άντρας μου επιταχύνει το βήμα του εε; ..γιατί;;

20 comments:

  1. Γειά σου Φεγγαρένια! (να,είδες;;μου είπες να μιλάω στον ενικό....και εγώ κάνω βέβαια φρικτές προσπάθειες να το κάνω και νόμιζω έχω κάνει μια μικρή πρόοδο ε;; (αν μου ξεφύγει κάνα 'σας'μη θυμώσεις! είναι ακόμη η αρχή μέχρι να συνιθίσω!!!!)....δε μπορείς να φανταστείς πόσο με συγκινείς με αυτό το πόστ!.....κι εγώ αυτό έκανα σα κοριτσάκι...έσπαγα διαρκώς τα νέυρα της μητέρας μου...γιατί ένα τεράστιο πάθος (που ακόμη το έχω δε το κρύβω)ήταν πάντα τα περιοδικά (ELLE,MARIE CLAIRE)...κτλ....αυτά τα δίαβαζα πολύ από κοριτσάκι...και ακόμη το κάνω!!!τώρα όχι τόσο συχνά βέβαια.......μ άρεσε πολύ να τα βλέπω...να βλέπω τα ρούχα και τα κοσμήματα που φοράνε τα μοντέλα... τα γυαλιστερά εξώφυλλά τους..πολύ μου άρεσαν....μιά ξένοιαστη περίοδος της ζωής μου με πολύ ωραίες αναμνήσεις!!!Σ ευχαριστώ που μου τη θύμισες και πάλι!Με αγάπη,Αθανασία.

    ReplyDelete
  2. ε, κάτι θα έχει στο μυαλό του ο άντρας σου!...

    ReplyDelete
  3. @..σπυρο..λες εε;;σαν τιι;;
    :)))

    ReplyDelete
  4. κι εγω μια φανατικη αναγνωστρια της μανινας, της κατερινας και της παττυ ημουν!
    οταν τα αγοραζα επαιρνα μαζι και καραμελες, γλυφιντζουρια...περιοδικα και ζαχαρωτα πανε πακετο : )
    ακομη και σημερα θα παρω την εφημεριδα με το dvd, το περιοδικο και μια σοκολατιτσα μαζι!!!
    το πιο γλυκο ποστ εχεις σημερα...

    ReplyDelete
  5. Χαχαχαχ! Τι αστείο αυτό με το μπαλόνι :D

    Φιλιά κ καληνύχτα :)

    ReplyDelete
  6. Χμμ... εγώ απ'τα περίπτερα τιμώ τις σοκολατο-σοκοφρετο-καραμελο-μπισκοτο-αμαρτίες!
    Περιοδικά διαβάζω ελάχιστα γιατί μου τη σπάει που είναι γεμάτα διαφημίσεις!

    Όταν ήμουν μικρή περίμενα κ εγώ πότε θα'ρθει η Τετάρτη για να πάρω τη Μανίνα! (Η κατερίνα δε μου άρεσε καθόλου) και ονειρευόμουν πότε θα'ρθει η μέρα να κάνω τα μαλλιά μου όπως η Πατυ στην εικονογραφημένη σειρά, αλλά ποτέ δεν τα κούρεψα έτσι τελικά!

    ReplyDelete
  7. γεια σου φεγγαρι,
    μου θυμισες οταν στην 4η δημοτικου αγοραζαμε candy-candy με μια φιλη και αφου τη διαβαζε μου την εδινε, τη διαβαζα και μετα φυλαγα τα τευχη στην ντουλαπα μου γιατι εκεινη ειχε αλλα 2 αδερφια ενω εγω μοναχοπαιδι ειχα την πολυτελεια να γεμιζω την ντουλαπα οπως ηθελα :)

    ReplyDelete
  8. Κάπως έτσι θάπρεπε να είναι & μερικές βιβλιοθήκες σύγχρονες, για να έχουν πάντα αρκετή προσέλευση ;)

    ReplyDelete
  9. @..una mama..μιαμμμμ..!!!

    ReplyDelete
  10. @..magic girl..να σου πω..για αυτο το μπαλονι..ντρεπομαι ακομη..αληθεια!!

    ReplyDelete
  11. @..paperflowers..η κατερινα ηταν πιο παλιο..ξερεις ηταν το πρωτο πρωτο κοριτσιστικο περιοδικο,πριν δεν ειχαμε κατι αναλογο..
    οποτε δεν φανταζεσαι την χαρα!
    η μανινα ηταν πιο τρυφερο και μοντερνο,ειχε κι εκεινη την ιστορια με την ζωντανη κουκλιτσα..
    η παττυ ηταν ακομη πιο καινουργιο,να σκεφτεις πως το αγοραζε η αδερφη μου που εχουμε 6,5 χρονια διαφορα..αλλα το εκλεβα και το διαβαζα..ειχε φανταστικες ζωγραφιες και εξωφυλλα..ειχες δικιο για τα μαλλια σου!!
    :)))

    ReplyDelete
  12. @..μαρια λεμονατη..ειδες ειδες..να τα τυχερα με τις ντουλαπες!!
    :)))

    ReplyDelete
  13. @..caesar..η μου θυμωσεις,αλλα σε βιβλιοθηκη είχα πάει γυρω στα 16 μου κι απο τοτε δεν..θα ηθελα ομως!!
    παντα προτιμουσα τα βιβλιοπωλεια..αυτη ηταν η αλλη μου λατρεια!!
    καλημερα!!

    ReplyDelete
  14. Αχ τί μου θύμισες! Κατερίνα, Μανίνα, Πάττυ! Ενα από τα πράγματα που μου λείπουν εδώ είναι τα ελληνικά περιοδικά. Οποτε έρχομαι Ελλάδα, η πρώτη μου έννοια είναι να ψάξω το Marie Claire!

    ReplyDelete
  15. Η ψυχούλα του ξέρει μόνο το γιατί!!!
    Εσύ δεν υποπτεύεσαι τίποτα; ;-))

    ReplyDelete
  16. Τις θυμάμαι κι εγώ από την αδελφή μου τη Μανίνα και την Πάττυ. Να πω την αμαρτία μου; Τις διάβαζα κλεφτά κι εγώ ...κυρίως τα γράμματα των αναγνωστριών με τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις... πάντως εμείς τότε αγοραζαμε Μπλεκ με τον καθηγητή Μυστήριο και όχι ...Μπλέηκ (αυτός έπαιζε στη Δυναστεία). Ο άντρας σου μάλλον σε ξέρει καλά γι αυτό ...επιταχύνει μπροστά στο περίπερο

    ReplyDelete
  17. @..giorgia..εεετσι..για να ερχεσαι συχνοτερα..!
    :)))

    ReplyDelete
  18. @..ψυχη..χχμμμ..δε ξερω δε ξερω..μολις μπηκα εγω και βρηκα αναμμενα τα φωτα..
    :)))

    ReplyDelete
  19. @..βασιλη..ο καθηγητης μυστηριο δεν μου θυμιζει κατι..εγω θυμαμαι εκεινο το ωραιο παιδι,που μακαρι να μην ηταν ζωγραφιστο,με τα μακρια μαλλια και το καπελλο με την ουρα..σωστα;;
    και καλα που μου το επισημανες..μπλεκ λοιπον κι οχι μπλεηκ..
    αγοριστικο ηταν εε;;

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...