Wednesday, November 28, 2007

μία βόλτα οι δυό μας, το τέλος

H Λίνα
Ένα χρόνο και κάτι μήνες πριν,ερχόσουν στην τράπεζα κάθε μέρα σχεδόν,μα ούτε που σε είχα προσέξει ποτέ.Δεν έδινα σημασία πέρα από την δουλειά μου.Μέχρι την στιγμή που πλησίασες στο γραφείο μου.
Ήταν καλοκαιράκι θυμάμαι,μήνας Ιούλιος,τα ρούχα λιγοστά και μουσκεμένα από τον ιδρώτα.
-Μιά μικρή εξυπηρέτηση,θα ήθελα μου είπες.
-Ότι περνάει από τα χέρια μου,πολύ ευχαρίστως απάντησα και πιάσαμε την κουβέντα γιά την δουλειά.Έτσι,άρχισα να σε παρατηρώ σιγά σιγά.Δεν ήσουν όμορφος,ούτε ο τύπος μου.
Μέχρι τη στιγμή που ήρθες στο γραφείο,μ ένα τριαντάφυλλο στα χέρια.Μου το πρόσφερες και μου ζήτησες,εάν μπορούσα να μιλούσαμε σε πιό ιδιωτικό και προσωπικό επίπεδο.
Μη με ρωτήσεις γιατί δέχτηκα.
Αναρωτιόμουν εάν ήξερες κάτι γιά μένα,αν σου είχαν πει ή αν ρώτησες,εγώ γιά την δική σου ζωή, δεν είχα ιδέα.
Συναντηθήκαμε το ίδιο βράδυ γιά ένα ποτό.Ήσουν πολύ ευγενικός και η συζήτηση μας περιορίστηκε σε επαγγελματικά πλαίσια.Όπως ξεκίνησε η κουβέντα μας τότε,έτσι και τέλειωσε.
Όμως δύο μέρες μετά ήρθες ξανά μ άλλο ένα τριαντάφυλλο.
-Θέλω να σε ξαναδώ μου είπες.
Έτσι προέκυψε η δεύτερη μας συνάντηση.Μου εξιστόρησες την ζωή σου,μου μίλησες γιά τα δύο υπέροχα παιδιά σου και την Αλίκη.Μου είπες πως η σχέση με την γυναίκα σου,είχε κάνει τον κύκλο της,πως είχε σχεδόν τελειώσει.
Γιά μένα,σε είχαν πληροφορήσει ήδη οι καλοθελητές,πως είμαι πολλά χρόνια χήρα και δίχως παιδιά.
Από τότε δεν υπήρξε μέρα που να μην βρεθούμε Αναστάση μου!Δεν μου στέρησες την παρουσία σου ποτέ,ξημέρωμα πήγαινες στο σπίτι,κάποιες φορές γιά ελάχιστες ώρες,τόσο που είχα αρχίσει να φαντασιώνομαι πως πας σ ένα δικό σου προσωπικό διαμέρισμα,ίσα γιά τα απαραίτητα,άλλωστε είχα κι εγώ τον προσωπικό μου χώρο,το δικό μου σπίτι.
Σα να χωρίζαμε γιά λίγες ωρίτσες γιά να ξαναβρεθούμε πιό ερωτευμένοι και με δυνατότερο πάθος από κάθε φορά!
Σ αγάπησα Αναστάση μου,σ αγάπησα και σε συνήθισα.Και δε το κρύβω,υπήρξαν φορές που σε πονούσα και σε λυπόμουν.Κρίμα, έλεγα πως δεν το άξιζες να ζεις τόσο ασχημες καταστάσεις,να μην έχεις μιά ζωή ισορροπημένη και ζηλευτή,όταν συχνά πυκνά μου ανέφερες πως δεν έχετε πιά κανένα σημείο επαφής με την Αλίκη.
Θέλωντας να σου δώσω τα πάντα,σου ζήτησα να μείνουμε μαζί.Παρ όλο που είχα ορκιστεί πως δεν θα ξαναβάλω ποτέ τον εαυτό μου σ αυτή την διαδικασία.Στην διαδικασία ενός νέου γάμου εννοώ,γιατί δεν είναι και λίγο Αναστάση μου,ούτε το πιό εύκολο να ξαναφτιάξεις την ζωή σου σ αυτή την ηλικία,ειδικά με έναν άνθρωπο που κουβαλάει δίπλα του δύο παιδιά!Δεν άντεχα ξανά μανά,πεθερικά,αδέρφια,σόγια,λόγια,τραπεζώματα,μαγειρέματα και πλυσίματα,όχι Αναστάση μου,ήταν πάρα πολύ γιά μένα αυτό.
Αλλά,ήθελα να δώσω και να πάρω τα πάντα από τον μοναδικό άνθρωπο που αγάπησα όσο τίποτα άλλο!
Η στραβή έγινε, λένε κάθε εμπόδιο γιά καλό,όταν άθελα μου άκουσα το τηλεφώνημα σου προς την Αλίκη.Ναι,εκείνη την ημέρα που της ζήτησες να συναντηθείτε το βράδυ.Την ημέρα που μου είχες υποσχεθεί, πως θα της τα εξομολογηθείς όλα.
Όμως ένοιωσα την φωνή σου που έσπαγε καθώς της μιλούσες,ίσως και τα μάτια σου να είχαν βουρκώσει.
Αποφάσισα να έρθω σ εκείνη την ταβέρνα,κάτι με βασάνιζε,άλλωστε είχα την περιέργεια να δω την Αλίκη επιτέλους από κοντά.
Έφτασα πρώτη και κάθισα μόνη μου σ ένα τραπέζι στη γωνία δεξιά.Ήπια το κρασάκι μου,παράγγειλα σαλάτα κι ένα πολύ ωραίο πιάτο με μπιφτέκια φτιαγμένα από λαχανικά.
Ήρθατε λίγο αργότερα,μαζί.Η πρώτη αίσθηση που μου δημιουργήθηκε μόλις σας είδα,ήταν πως είσασταν ένας άνθρωπος και όχι δύο.
Ένα χρόνο Αναστάση,σ έχω μάθει τόσο καλά!
Κι απορώ πως άργησα να καταλάβω.Ναι,σε είδα που ήσουν σε αμηχανία.Κι ίσως βαθιά μέσα σου,εκείνη την στιγμή να πάλευες.Δύσκολο να αποφασίσει ο διχασμένος.Όμως υπερίσχυσε το σωστό,αυτο που έπρεπε.Κάθε άνθρωπος χρειάζεται την ισορροπία του.
Και είναι πειρασμός η Αλίκη ,καλέ μου!Είναι όμορφη και σ αγαπάει.
Είδα την ερώτηση στα μάτια σου.Ιδιαίτερα από την στιγμή που με πρόσεξες πίσω της.Ποιά από τις δύο;Κέρδισε η Αλίκη καρδιά μου.Χαλάλι της το αξίζει!
Την ώρα που ζήτησα φωτιά να ανάψω τσιγάρο δήθεν,είχα πάρει την απόφαση μου,ήξερα πως ήταν η τελευταία φορά που σε έβλεπα!Σε κατάπιαν τα μάτια μου!
Θα την έχω φυλαγμένη αυτή την εικόνα Αναστάση,γιά πάντα.Ζήσαμε όμορφες στιγμές,μοναδικές.Σε έζησα,σε χόρτασα.Θέλω να σε θυμάμαι χαρούμενο κι ευτυχισμένο.
Εκεί που αγαπάς,εκεί που ανήκεις!Και μη λογαριάσεις ποτέ το δικό μου κόστος.
Αν πέρασες τις τελευταίες μέρες από την τράπεζα,σίγουρα έμαθες πως είμαι σε άδεια.Είχα ανάγκη να ξεκαθαρίσω το μυαλό μου.Σκέφτηκα,πως έπρεπε να είμαι εγώ αυτή που θα διευκόλυνε την κατάσταση.Έτσι,ζήτησα μετάθεση σ ένα υποκατάστημα.
Έβαλα τα κλειδιά του σπιτιού,του δικού μας σπιτιού σε ένα κουτάκι και σου τα στέλνω με ένα curier.Δεν έχουν πιά λόγο να βρίσκονται στα χέρια μου.

Εδώ πρέπει να σου πω αντίο καλέ μου..

εύχομαι να χαμογελάς πάντα!

Λίνα


Έβαλε το γράμμα σε ένα φάκελλο,και βγήκε στη δροσιά να πάρει μιά ανάσα και με την ευκαιρία,να κάνει και μία βόλτα.Στο κοντινό ταχυδρομείο,έβαλε γραμματόσημα,την ένδειξη ''επείγον'',πλήρωσε και έριξε τον φάκελλο στο ειδικό κουτί..

71 comments:

  1. Ουφφφφ, ανακουφίστηκα Στέλλα μου...
    Το φαντάζεσαι η Λίνα μας να συνέχιζε να είναι ....η επιβεβαίωση του Αναστάση;
    ;-)

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  2. @..φυρδην-μιγδην..γλαρενια μου φανταζεσαι;;αλλωστε δικη μας ηρωιδα ειναι η Λινα οτι θελουμε την κανουμε..αμ πως;;

    ;)))

    ReplyDelete
  3. Υπαρχουν Λινες στον κοσμο;;;

    Ποση δυναμη θελει να παραιτηθεις απο κατι που αγαπας....ποσο μαλλον απο καποιον!!!

    Καθησυχαστικο τελος και πολυ μελαγχολικο!!!! Διαβασε αν θελεις και την ιστορια του Κωνσταντινου. Τρια προσωπα, ενας αντρας, δυο γυναικες αλλα εντελως διαφορετικη ιστορια

    Η ιστορια λεγεται "solitude" και εχει συνεχειες, σου γραφω την διευθυνση με την πρωτη ιστορια, θα βρεις τις συνεχειες.

    http://drunktank20.blogspot.com/2007/09/solitude.html

    Καλο βραδακι φεγγαρενια μου!

    ReplyDelete
  4. Εύχομαι να μάθει πως τον απατάει και η Αλίκη του να δεί τη γλύκα!

    (Δεν είμαι αυστηρή με τα προσωπικά των άλλων και έχω βρεθεί κι εγώ σε κατάσταση-τρίγωνο...όχι ΄΄ομως και με χήρα γυναίκα που όταν γυρίσεις στη γυναικούλα σου θα μείνει ολομόναχη! Φτιάξτα με καμια παντρεμμένη σαν εσένα φίλε Αναστάση!)

    ReplyDelete
  5. Είσαι Ψυχάρα , είσαι τεράστια ,καταπληκτικό γράμμα.
    Να το δει και η "ψυχή"που στη μέρα της γιορτής σου, της έδωσες την καλύτερη απάντηση που διάβασα ποτέ!!!

    ReplyDelete
  6. Eτσι μπραβο.Οχι να μας κοροιδευει ο καθε Αναστασης.

    ReplyDelete
  7. Νομίζω οτι μετά απο αυτό που διάβασα το χειρότερο που θα μπορούσα να κάνω ήταν να σχολιάσω κάτι.Σαν πολύ μικρότερος απο εσάς δέν έχω να πω κάτι.'Εχω περίεργες σκέψεις και συναισθήματα που δέν μπορώ να τα εκφράσω.Γι αυτό και τα χαρακτηρίζω περίεργα.Καλό βράδυ.

    ReplyDelete
  8. Ευτυχώς η Λίνα ήταν σωστή αλλιώς?

    ReplyDelete
  9. Μα "Αναστάσης" ??? Είναι ποτέ δυνατόν να ερωτευτεί κανείς έναν "Αναστάση" ??? Θα μου πείς υπάρχεί και ο "Μπάμπης" ...

    Για σύνελθε στην επόμενη ιστορία θέλω τουλάχιστον έναν "Αγγελο" ή έστω έναν ¨"Βίκτωρα" αϊντε μπράβο...για να σοβαρευτούμε !!!

    ReplyDelete
  10. α, και η Λίνα ;;;Την κρίσιμη στιγμή, όταν υποψιασμένη πηγαίνει στην ταβέρνα ... μα καλά πιστεύει στ'αλήθεια κανείς ότι υπάρχει στον κόσμο αυτό κάποια Λίνα που εκείνη ακριβώς την στιγμή θα παραγγείλει το ωραίο το μπιφτεκάκι της ;;;

    Θα μου πεις βέβαια ... αφου εδώ ερωτεύτηκε έναν "Ανασταση" ...

    (Βρε κόλλημα που'φαγα με τον έρημο τον Αναστάση ...)

    ReplyDelete
  11. Υστερόγραφον : Με λένε Αναστάση ...

    ReplyDelete
  12. Μια ζωή οι Λίνες βρίσκουν το μπελά τους και μια ζωή οι Αναστάσηδες τη βγάζουν καθαρή... Κάτι δεν κάνουν οι Λίνες σωστά, μάλλον...

    ReplyDelete
  13. τελικά όλο οι Λίνες μένουν μόνες...... καλημέρα και από εμένα....

    ReplyDelete
  14. @..dee dee..παραιτεισαι απο κατι οταν πια εχεις ολα τα δειγματα πως δεν ειναι δικο σου πια..κυριως οταν υπαρχουν κι αλλα ατομα..
    παω να διαβασω τον κωνσταντινο..φιλιααα

    ReplyDelete
  15. @..patsiouri..θα τον ενοχλουσε λες εαν τον απατουσε η αλικη;μονο απο θεμα εγωισμου..ξερεις οι αντρες εχουν ανεπτυγμενο θ κομματι της κτητικοτητας,ακομη κι αν απλα ειναι θεατες..ακομη κι αν ειναι ανικανοι να προσφερουν!!
    και με παντρεμενη να τα εφτιαχνε ο αναστασης μας..το ιδιο θα ηταν το αποτελεσμα..δεν θα αλλαζε κατι!!

    ReplyDelete
  16. rvagos..τωρα εγω τι να πω..με αφησες αφωνη..φιλια!!

    ReplyDelete
  17. @..prasino liker..αμ πως;
    ;))

    ReplyDelete
  18. @..akis..να τα εκφραζεις τα συναισθηματα σου,να τα συζηταμε..φιλια..

    ReplyDelete
  19. @..χελωνα..θα μπορουσε να του φερει καπελλο ολο το μαγαζι ε;;λεμε τωρα!!

    ReplyDelete
  20. @..insomnia..απαντω εδω σε ολα σου τα σχολια..
    @..ααα ολα κι ολα μη λες κακο για τα ονοματα των ηρωων μου..μηηη!!

    @..φυσικα και τρωει το μπιφτεκακι της..και μαλιστα απολαμβανει το κρασακι της..διοτι η γυναικα ειναι υπερανω..ΚΥΡΙΑ..διακριτικη και ψυχραιμη..

    @..αναστασης τι;με αλικη και λινα;
    :P :P :P

    ReplyDelete
  21. @..3 parties..δεν ειναι ολες οι λινες ιδιες μονο..γι αυτο αναστασηδες ολου του κοσμου..ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!
    :)))

    ReplyDelete
  22. @..dreamer..χμμμ μονες ναι αλλα οχι για πολυ..απλα βρισκουν κατι σοβαροτερο στην ζωη τους..ισως οχι με το ιδιο παθος αλλα σιγουρα πιο ποιοτικο!!

    ReplyDelete
  23. Δυνατή ιστορία...
    Η Λίνα απο την μεριά της έχει κι αυτή τα δίκια της...τον αγαπά αλλά τουλάχιστον είναι ανώτερη πολυ ανώτερη....

    Ο Αναστάσης μου θύμισε αυτό που είχα ακούσει κάποτε σχετικά με τα ερωτικά τρίγωνα...Οι γυναίκες τολμούν, οι άντρες βολεύονται!

    ReplyDelete
  24. ακόμα κι αν "Αναστάση" δεν με λένε... θα διάλεγα ... με Στέλλα (δαγκωτό)

    (όπου εκείνη θα διάλεγε ...)

    ReplyDelete
  25. @..trellofantasmeni..ετσι οπως τα λες..οι αντρες βολευονται..φιλια!!

    ReplyDelete
  26. @..insomnia..σε βρισκω σε κεφια!!
    στελλα ειμαι εγω..αλικη ή λινα θα επρεπε να διαλεξεις..

    ;)))

    ReplyDelete
  27. κι εγώ πόλυ καλή ... στις τρίπλες σε βρίσκω

    ¨:Ρ

    ReplyDelete
  28. H μεταφορά έγινε συνονοματούλα.. Επισκέψεις εκεί και απο εκεί..
    Φιλί

    ReplyDelete
  29. Δεν ξέρω γιατί αλλά από "μικρή" μου άρεζαν οι ιστορίες που δίνονταν από τη σκοπιά του κάθε προσώπου. Διάβασα με ενδιαφέρον τις συνέχειες σου, το γράψιμο σου είναι ζωντανό και ρεαλιστικό και η Λίνα σου μεγαλοπρεπής.
    Εν αναμονή

    ReplyDelete
  30. @..madtastic..εληφθη..over!!
    :)))

    ReplyDelete
  31. @..ντινα..ευχαριστω για τα καλα σου λογια..ναι εχει ενδιαφερον ενα γεγονος οταν το βλεπεις απο ολες τις σκοπιες..σκεψου ποσο διαφορετικα το βλεπει ο καθενας..
    καληνυχτα..
    φιλια!!

    ReplyDelete
  32. τωρα συμπληρωθηκε το pazzle και η εικονα ολοκληρωθηκε με τον πιο σωστο τροπο!

    ReplyDelete
  33. αυτή η στάση 'κυρία' με έχει προβληματίσει χρόνια. είναι η συμπεριφορά που δεν μπορείς να αποφύγεις αλλά κοστίζει πολύ φούσκωμα αδικίας και απωθημένου. - απο εμπειρία το λέω! τουλάχιστον οι κατίνες, τα λεν, τα βγάζουν, ηρεμούν. ζουν με το επιπεδό τους αλλά τουλάχιστον ξεσπάνε.

    βέβαια δεν θα έφτανα στο σημείο να πω "θα σε θυμάμαι πάντα γι'αυτά που μου χάρισες" γιατί τα ψέματα απο φόβο είναι αισχρά. δεν θα ασχολιόμουν αλλά θα ήμουν έξαλλη. και θα τον έκανα σκουπίδι με τον τρόπο μου, της κυρίας.

    ωραία ιστορία φεγγαραγκαλιά μου!

    πολύχρωμη καληνύχτα
    χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

    ReplyDelete
  34. Α ρε Λίνα... Δεν έχω λόγια!

    ReplyDelete
  35. Πολύ καλή ιστορία!
    Και ακόμη καλύτερο το τέλος,

    αλλά αυτό πια το είπαν ήδη τόσοι...

    ReplyDelete
  36. @..mama..θα μπορουσε να ηταν και αλλοιως και να ηταν παλι σωστο..οχι;

    ReplyDelete
  37. @..maya..το θα θυμαμαι αυτα που μου εδωσες δεν ηταν ψεμμα απο φοβο μαγια μου..επισης νομιζω πως κι η λινα με τον τροπο της σκουπιδι θα τον εκανε..οχι δε νομιζω,ειμαι σιγουρη..

    επισης πιστευω πως μπορει να βγαλεις δικαιολογημενα τα εσωψυχα σου και να πεις στο τελος αντιο κ ευχαριστω για οτι πηρα..αλλο το ενα αλλο το αλλο..τι λες;;
    φιλι

    ReplyDelete
  38. @..δελφινακι μου..παντα θα υπαρχουν!
    φιλι..
    καληνυχτα

    ReplyDelete
  39. @..stardustia..ασε που εχω παρει θαρρος και εχω κατα νου κι αλλη ιστοριουλα..δωσε θαρρος στον χωριατη..χεχε
    καληνυχτααα

    ReplyDelete
  40. Γαμώτο.....

    Σόρρυ αλλά όλο αυτό μου έρχεται στο νου....

    Γαμώτο.....

    ReplyDelete
  41. Τί χρώμα είχε ό Αναστάσης, όταν πήγε ή Λίνα να του ζητήσει φωτιά?
    Καλος σε βρήκα
    Καλημέρες

    ReplyDelete
  42. διάβασα και την αρχή και τώρα το "τέλος"
    και στις δυό γυναίκες στο όνομα οποιασδήποτε αγάπης,οποιουδήποτε πόθου,δεν άξιζε ένας τέτοιος άνθρωπος.
    Ανειλικρινής με την γυναίκα του,αποφασίζει να πει την αλήθεια,μετανιώνει...εν ολίγοις και ασταθής συναισθηματικά...κυρίως όμως εκείνο που πάντα επαναλαμβάνω,σε τέτοιες σχέσεις, ανειλικρεινής απέναντι στον εαυτό του
    Άλλωστε ξέρεις τη γνώμη μου γι αυτά φεγγ.
    Μ άρεσε ο τρόπος γραφής σου πολύ.
    Κάπου μ έκανες και γέλασα. είδα ένα περίεργο είδος χιούμορ..πχ χήρα αυτή και λέγοντας "Αναστάση μου " τη φαντάστηκα να κλαίει έτσι και τον εκλιπόντα σύζυγό της
    Αν το πάμε και πιο μακριά αν θες -ναι κάπου μοιάζει να προαισθάνεται πως κι αυτός θα "εκλείψει" και με το "Αναστάση μου" τον θρηνεί ήδη
    (εδώ δεν ισχύει αυτό)
    Κατάλαβα γιατί κόλλησε ο insomnia με το Αναστάσης.
    Και παρ όλο που είναι ωραία η ιστορία,ωραία γραμμένη εννοώ μ έχει πιάσει γέλιο.
    Η φωτογραφία που έχεις τόσο σικάτη,τα ονόματα των γυναικών Λίνα Αλίκη ο τρόπος προσέγγισης της Λίνας,όλα τόσο εκλεπτυσμένα μέχρι εδώ...μέχρι κι ο Αναστάσης ο εκλεπτυσμένος αποφασίζει να πάει την γυναίκα του σε χασαποταβέρνα να της τα πει όλα !!!!!!
    Τρομερή αντίθεση.
    Και η χήρα άνετη να χει παραγγείλει μπιφτέκια,πατάτες σαλάτα...
    Χωρίς πλάκα τώρα όντως πολύ καλός ο τρόπος γραφής σου αλλά πολύ υπερβολικό το "σκηνικό" και το "Αναστάση μου " απ τη χήρα
    Μ επηρρέασαν πάρα πολύ αυτές οι τόσο αντίθετες μεταξύ τους εικόνες που δεν μπορώ να "δω" την ιστορία όπως θα θελες να τη δώσεις.
    εκτός κι αν ήθελες όντως να τη δώσεις έτσι...
    Συγνώμη για το σεντόνι
    φιλιά πολλά
    (Αν βαθμολογούσα την ιστορία αυτή, με άριστα το 10 θα στο βαζα το 10 )

    ReplyDelete
  43. Άμα μπλέκεις με παντρεμένους, τα έχεις αυτά...

    ReplyDelete
  44. Ο Αναστάσης
    Μοναδική μου Λίνα
    Μόλις έλαβα το γράμμα σου. Θα μπορούσα να σου γράψω ότι από υγεία είμαι καλά, αλλά με ξέρεις, ποτέ μου δεν σου είπα ψέματα και δεν θα το κάνω και τώρα.
    Έφυγες και σκοτείνιασε η πλάση. Δεν είναι το άδειο διαμέρισμα που με παγώνει, είναι το χαμόγελό σου που λείπει και μου μαυρίζει τη ψυχή.
    Τα γεγονότα είναι γνωστά, άλλωστε τα περιγράφεις τόσο όμορφα στο γράμμα σου...
    H συνέχεια στο blog μου :)

    ReplyDelete
  45. Μου άρεσε πως ένα τριαντάφυλλο άλλαξε το σκηνικό στο άψυχο περιβάλλον της τράπεζας.. :) Ας είμαστε λοιπόν ευγνώμονες που υπήρξε, αυτο ειναι το πιο σημαντικό!

    ReplyDelete
  46. @alkyoni: alter ego μου ... lol

    ReplyDelete
  47. @..natalia..με την ανεση σου..εκφρασου ελευθερα!!
    :))

    ReplyDelete
  48. @..alexis b..μπλαβι;;μελανι;μωβ;
    :)))

    ReplyDelete
  49. @..αλκυονη..συμφωνω απολυτα με οσα εχεις γραψει πολυ ομορφα..αλλα το καλυτερο δεν το ξερεις;;
    πως ηθελα να δωσω και τη συνεχεια της ιστοριας αλλα με συγκρατησαν..
    ασε που με παρεπεμψαν στη ''βερα στο δεξι''μπλιαχχχ!
    φιλια
    :)))

    ReplyDelete
  50. @..κουκος..υπεροχο..το διαβασα κι εμεινα αφωνη!!

    ReplyDelete
  51. @..roadartist..οι στιγμες που περναμε ειναι μοναδικες..οσο κι αν υπαρξει η στραβη..

    ReplyDelete
  52. @..insomnia..και σημερα στα κεφια σου!!
    :)))
    :P:P:P

    ReplyDelete
  53. Σχέση ενός χρόνου ήταν μόνο;
    Εύκολα τα πραγματα. Τα δύσκολα είναι με τις δεκαετίες.

    Όμορφη ιστορία, ακόμα πιο όμορφα γραμμένη. Φιλιά.

    υγ:κάτι έκανες με τα σχόλια και δεν μπορώ να γράψω την ... ταυτότητά μου

    ReplyDelete
  54. ΟΚ. Διαπίστωσα ότι ο blogger το έκανε και όχι εσύ.
    Οι εχοντες wordpress δεν μπορούν να βάλουν το link τους.
    Ρατσιστούλης ο blogger. :)

    ReplyDelete
  55. Λίγες οι Λίνες που αποχωρούν αξιοπρεπώς ενώ υπάρχει πλήθος από Αναστάσηδες...

    ReplyDelete
  56. @..amo..ελπιζω να αλλαξει γραμμη..για τον μπλογκερ λεω..τοσους φιλους εχουμε απο την wordpress..φιλια

    ReplyDelete
  57. @..αθεοφοβε..ναι οι λινες λιγες και δυσευρετες..
    merci!!
    :))

    ReplyDelete
  58. Καλή μου φεγγαραγκαλιασμένη μου

    καλώς σε βρίσκω!!!

    μου αρεσε η ιστορια της Λινας ...

    δεν έχω ζήσει κατι τέτοιο και ίσως ο πονος που φανταζομαι να ειναι πολύ λίγος με τον πραγματικό σε μια τέτοια κατάσταση...

    μου έχει τύχει να βρεθώ να είμαι το τρίτο ατομο ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ.

    Το να κατσεις και να ανεχεσαι τις βλακιες του αλλου που απλα δεν τον γεμιζει ο γαμος του ΕΠΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ για τον εαυτο σου.

    εννοειται δεχομαι και την εκδοχή λόγω έρωτα να μην μπορεις να κανεις αλλιώς.,.. καταλαβαίνω την αδυναμία... αν και η Λίνα μας τελικά βρήκε το κουράγιο....

    φιλάκια πολλά

    _Κυβέλη_

    ReplyDelete
  59. @..κυβελη..η ιστορια δεν ειναι μονο της Λινας,ειναι και του Ανασταση,και της Αλίκης..ολοι εχουν το μεριδιο τους και ολοι εχουν πονεσει..μια ιστορια ειδωμενη απο τρεις πλευρες..

    ReplyDelete
  60. Μοναδικό τι να πω εγώ τώρα....

    Μεγάλη καρδιά η ηρωίδα σου!!

    Σε γιλώ και καλό μήνα!

    ReplyDelete
  61. κ' οι παντρεμένοι έχουν ψυχή ;))

    ReplyDelete
  62. τις διάβασα τις "συνέχειες".

    και είναι καλό.

    πολύ καλό!

    το ξέρεις;

    :)

    ReplyDelete
  63. Ποιος δεν έχει δίκιο;Ποιος πονάει λιγότερο;Ο έρωτας είναι άγριο παιχνίδι και πάντα μα πάντα θα νιώθεις ηττημένος...

    Καλό σου μήνα,φεγγαρένια μου :-)

    ReplyDelete
  64. @..θαλασσινη..καλημερες καλημερες!!

    ReplyDelete
  65. @..caesar..ναι αλλα αυτη ειναι η πολυ ευκολη και η πολυ απλοικη αντιμετωπιση του θεματος!!
    φιλια

    ReplyDelete
  66. @..ελενη..ετσι οπως ειπες οι 'συνεχειες'μου θυμισες καποτε τις συνεχειες στο ραδιοφωνο..μεινε κοντα μου αγαπημενη κλπ..αλλα που να τα ξερεις αυτα εσυ..
    φιλια και καλως ηρθες!!

    ReplyDelete
  67. @..ψυχη..παυουμε να ερωτευομαστε λοιπον.ΤΕΛΟΣ..
    αλλωστε εγω τουλαχιστον ξεπερναω κ το οριο της ηλικιας..χε χε
    ενας λογος που χαιρομαι που μεγαλωνω ειναι κι αυτος..ΠΕΤΡΑ..
    :)))

    ReplyDelete
  68. όμορφα γραμμένη η ιστορία σου. Μεγαλόψυχη η Λίνα αν και συνήθως άν υπάρχει μεγάλο πάθος τέτοιες συμπεριφορές είναι μάλλον ασυνήθιστες!

    ReplyDelete
  69. όμορφα γραμμένη η ιστορία σου. Μεγαλόψυχη η Λίνα αν και συνήθως άν υπάρχει μεγάλο πάθος τέτοιες συμπεριφορές είναι μάλλον ασυνήθιστες!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...