Δεν μ' ενδιέφερε ποτέ να γράψω κάτι που να γίνει κατανοητό από τους άλλους, ίσα ίσα τα μπερδεμένα και τα ακατανόητα έδιωχναν το κοκκίνισμα από τα μάγουλα μου κι έβγαιναν αβίαστα μέσα από την καρδιά μου. Στην Άννα, στο μικρό δωμάτιο με το άνετο καναπεδάκι και το πλαστικό μπουκάλι γεμάτο κρύο νερό ακουμπισμένο επάνω σε ένα κεραμικό, λευκό λουλούδι, οι έγνοιες μου μικραίνουν και γίνονται τόσες δα. Είναι σαν να εισχωρώ στο χώρο ως ηφαίστειο και σαν να αποχωρώ με συγκατάβαση, με συμβατικότητα, με πραότητα, με γέλιο κι ένα δε βαριέσαι ''τελικά εγώ το μόνο που οφείλω είναι τον εαυτό μου να κοιτάξω''. Μάζεψα τα μαλλιά μου με ένα χρυσαφένιο και γεμάτο στράς κοκαλάκι και κατέβηκα τις μαρμαρένιες σκάλες. Ανακουφισμένη, πήγα ως το βιβλιοπωλείο. Θέλω να το υποστηρίζω όποτε μπορώ αυτό το βιβλιοπωλείο, μικρό κι ασήμαντο σε μια όμορφη γειτονιά με πολύ συμπαθητικές επιλογές στην βιτρίνα. Ο ήλιος δυνατός, καταμεσήμερο κι οι σκιερές γωνιές στους δρόμους, ελάχιστες. Επέστρεψα στο σπίτι ηλιοταλαιπωρημένη, αλλά ανακουφισμένη, με ένα καινούργιο βιβλίο, μια μικρή ζυγαριά κι ένα πολύ νόστιμο freddo cappuccino από γνωστή κι αγαπημένη αλυσίδα καφέ. Το βιβλίο από τις πρώτες του σελίδες φαίνεται καλό, δεν έχω ξαναδιαβάσει Αραμπούρου, για τη ζυγαριά έχω μια επιφύλαξη.. αν θα καταφέρω ποτέ να οργανωθώ με τέτοιο τρόπο ώστε να μου φανεί χρήσιμη. Εύκολο για μένα όταν θέλω, αλλά πάρα πολύ δύσκολο όταν δεν θέλω.. κι εγώ τα τελευταία χρόνια δεν θέλω να μπω σε μετρημένα καλούπια.
Καλημέρα, τι καλή μέρα, εδώ καιγόμαστε από τη ζέστη, στη Χίο καίγονται κυριολεκτικά, τι όμορφη που ηχεί η απόδραση στο βιβλιοπωλείο... το μικρό κι ασήμαντο-ίσως για τα πλήθη, όχι για σένα όμως!! Έχω κι εγώ βάλει σκοπό να ψωνίζω όσο μπορώ από μικρά, ατομικά καταστήματα ή οικογενειακές επιχειρήσεις. Μπορώ να πω ότι τα καταφέρνω αρκετά καλά! Δεν θέλω την μαζικότητα και την ανωνυμία των πολυεθνικών που είσαι μόνο ένα στατιστικό στοιχείο/τόσο% των πωλήσεων ήταν το τάδε πουκάμισο ετσέτερα ετσέτερα... Στέλα μου, μη τη φοβάσαι τη ζυγαριά, δεν σε βάζει σε καλούπια. Απλά θα ξέρεις πόση ακριβώς ζάχαρη να βάλεις στη μαρμελάδα ροδάκινο, τώρα που έρχεται η εποχή τους 🤩👩🍳. Σε φιλώ από την τεχνητή δροσιά του κλιμαστιστικού που εννοείται πως μισώ!!
ReplyDeleteΝα σκεφτείς ότι εχθές καιγόμασταν και εμείς, από τρεις μεριές παρακαλώ. Τί να πει κανείς για τις φωτιές; Ένα λυπάμαι αρκεί άραγε;
ReplyDeleteΓια τη ζυγαριά, όχι, όπως με βολεύει δεν ζυγίζει, και δυσκολεύομαι να μπω σε καλούπια αν και το οφείλω στον εαυτό μου. Αγαπώ τις μαρμελάδες κι όλα τα ζαχαρένια καλούδια. Κλιματιστικά στο φουλ κι εμείς αλλιώς δεν επιβιώνουμε. Φιλιά Στέλλα