Wednesday, January 23, 2008

μιά Τετάρτη


Επιστρέφω με τον αβέβαιο βηματισμό του πουλιού. Τραβάω ως επάνω το φερμουάρ του μπουφάν μου και σκέφτομαι το κασκόλ που είναι κρυμμένο στο βάθος της τσάντας μου. Η γριά κυρία που πριν δύο χρόνια μου είχε ζητήσει με νεύματα να τη βοηθήσω στα ψώνια, είναι από καιρό σε αναπηρικό καροτσάκι. Είχα μεταφέρει, τότε, τις γεμάτες τσάντες της ως το χώρο του ασανσέρ, μιάς άγνωστης πολυκατοικίας και κοίταγα αριστερά και δεξιά, με το φόβο πως κάποιος θα χρησιμοποιήσει το νεφρό μου γιά δείπνο. Όχι, η γριά κυρία ήταν ειλικρινής κι έχει ακόμη εκείνο το βλέμμα που λέει, δεν έχω την ανάγκη κανενός σας.
Εχθές ακριβοπλήρωσα την κινηματογραφική προβολή μιάς επίπεδης ταινίας 12,5 ολόκληρα ευρώ. Με αλμυρά ποπ κορν στα χείλη. Με υποσχέσεις και γέλια που προσωπικά δεν επεδίωξα. Νοιώθω πως υποτιμούν την νοημοσύνη μου. Άλλωστε έχω κάθε κάθε δικαίωμα να λέω πως αυτή την εβδομάδα δεν είμαι καλά, δεν έχω;
Τελευταία φορά που έκλαψα, ήταν όταν εκείνος ο γιατρός μου είπε πως θα έπαιρνα γιά όλη την υπόλοιπη ζωή μου αυτό το χάπι γιά τον θυρεοειδή. Ούρλιαζα πανικόβλητη και κανείς δεν καταλάβαινε τι έλεγα. Είναι κληρονομικό μου είχαν πει. Νομίζω πως αυτό που με είχε πειράξει τόσο πολύ ήταν η συνειδητοποίηση του πόσο ίδια, σχεδόν καρμπόν, ήταν η ζωή μου με της μάνας μου. Ναι αυτό ήταν.. ό,τι μισούσα χρόνια σ αυτήν τώρα πιά το είχα κι εγώ!
Η βροχή με βρήκε με μιά αγκαλιά ασπρόρουχα. Αλήθεια, που κρύβονται όταν βρέχει οι πεταλούδες;
Πίνω γαλλικό, παραγγέλνω κρύσταλλα, βάφω κουτιά, παιδεύομαι με ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια και δεν έχω διάθεση, αυτό κι αν είναι μία αλήθεια, δεν έχω καθόλου διάθεση.. κι αυτό το βιβλίο του Κρισναμούρτη δεν το ξεκίνησα ακόμη.. γιά το ξύπνημα της νοημοσύνης λέω.. τι λέει; είναι καλό;

56 comments:

  1. Τι να σε πω; Από διάθεση κι εγώ μηδέν, από νοημοσύνη ...pause, βιβλιά βαριέμαι να διαβάσω αυτό τον καιρό εκτός από ποίηση, κινηματογράφο έχω να πάω από την πρεμιέρα του braveheart!!!! Άσε, καλύτερα να συμβουλευτείς άλλους.

    Φιλιά και φαλκονιού σιωπή

    ReplyDelete
  2. ειναι καποιες μερες αστα να πανε...
    καταστασεις και σκεψεις με γκρι φοντο...

    ReplyDelete
  3. @..ωσηε..γιατι;;ξερεις εγω να ειμαι οσο νταουν,δε με νοιαζει..αλλα μην ακουσω για αλλον ετσι..στεναχωριεμαι..

    μουσικουλα γρηγορα να φτιαξει το κεφι!!
    φιλια πολλα

    ReplyDelete
  4. @..mama..μπααα κι εγω που νομιζα πως ολα ειναι ροζ..
    :)))
    φιλια πολλα

    ReplyDelete
  5. Γειάσου Φεγγαρένια μας...καλά από γκρί,μάυρο και ξανά γκρί...όλοι αυτή τη περίοδο έτσι είμαστε...διάθεση υπό το μηδέν που λέει και ο αγαπηττός ωσηέ....εγώ πρωσοπικά αυτό που δεν αντέχω αυτό το καιρό είναι οι συνεχείς ακυρώσεις σε συναισθήματα,σχέδια,όνειρα,επυθυμίες....αυτό δεν το αντέχω με τίποτε να αναγκάζομαι να 'ακυρώσω'τα όνειρά μου,τις επυθυμίες,τα συναισθήματά μου...γιατί έτσι με αναγκάζουν να κάνω κάποιες απρόβλεπτες και ανεπυθύμητες καταστάσεις (αρνητικές συνήθως)..ή κάποια 'εμπόδια'ας το πώ έτσι..αυτό είναι κάτι που κυριολεκτικά με σκωτόνει...με δυαλύει.....μου κουρελιάζει τα νέυρα....αυτή η αναγκαστική ροπή σε επαναπροσδιορισμό των πραγμάτων και των καταστάσεων...και σε αποδοχή μη επιθυμητών καταστάσεων και συνθηκών επειδή έτσι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει....άσχετα με το αν εγώ το θέλω αυτό ή αν όχι...και το ότι θα πρέπει να το θέλω ντέ και καλά....ούφ ελπίζω να πάψει πολύ γρήγορα αυτή η κατάσταση γιατί αλλιώς....δε ξέρω κι εγώ τι θα κάνω......Με αγάπη,Αθανασία.

    ReplyDelete
  6. @..αθανασια..θα παψει και βεβαια θα παψει..ενα συναισθημα ειναι απλα!!
    φιλια

    ReplyDelete
  7. Οταν βρεχει οι πεταλουδες σκαλωνουν κατω απο τα φυλλα των λουλουδιων με τα ποδαρακια τους και περιμενουν τον ηλιο.Αλλωστε οι περισσοτερες ζουν μονο για μια μερα.Εσυ ομως φεγγαρενια?Ελπιζω ναχεις μια αγκαλια να μπεις.Κι αν οχι, νοερα εστω εχεις ολων οσων σε διαβαζουν.Και γραφεις τοσο ωραια!Σε φιλω.

    ReplyDelete
  8. ότι καλύτερο διάβασα σε ποστ τελευταία.
    νοιώθω έτσι ακριβώς...και τότε που και μένα μου ανακοίνωσε ο γιατρός για τον θυρεοειδή ούρλιαζα...και κανείς δεν καταλάβαινε
    Και τώρα πάλι κανείς δεν καταλαβαίνει.


    Υπέροχη είσαι

    ReplyDelete
  9. @..faraona..μπορει να μπαινουν κι αναμεσα απο τα πεταλα των λουλουδιων κι εκεινα να κλεινουν πανω τους προστατευτικα;
    και δε θελω να πεθαινουν σε μια μερα..μπορω;
    αγκαλιες υπαρχουν παντα..παντου..πολλες..για την Μια και Μοναδικη δε ξερω..
    :)))
    φιλια πολλα

    ReplyDelete
  10. @..candy blue..αινεται πως οι γιατρι ελεγαν θυρεοειδης κι εμεις ακουγαμε θηριο..το σκεφτομαι κι ετσι κ γελαω..τελικα ομως;ολα μια χαρα εε;;προς το παρον τουλαχιστον..
    για το μελλον αλλωστε ποιος νοιαζεται;
    κι εσυ μ αρεσει οπως γραφεις..πολυ!!
    φιλια

    ReplyDelete
  11. Δε βαριέσαι...εγώ δε θα έχω περίοδο ποτέ ξανά και αντί να έχω πρόβλημα εγώ έχει η μάνα μου! Παλιοζωή...

    ReplyDelete
  12. Όπως βλέπω σε πολλά ποστ η διάθεσή μας ...δεν πάει καλά...μήπως κάτι με τα άστρα εκεί ψηλά στέκεται στραβά και μας κάνει την ψυχή έτσι?

    Όποιος γνωρίζει κάτι ας μας πει...

    Για το βιβλίο που λες δεν ξέρω δεν το διάβασα ...όταν το κάνεις πες μας κι εμάς.

    Καλό σου βράδυ

    ReplyDelete
  13. Αχ Φεγγαρένια μου κι εγώ μ αυτό το χάπι επιβιώνω αλλιώς ποιος ξέρει που θα μουνα.Εστω κι ετσι καλά είμαστε.Δόξα τον Θεό.

    ReplyDelete
  14. Καλημέρα

    Και ας μην είναι σήμερα ηλιόλουστη
    η ημέρα, ο ήλιος έτσι και αλλιώς
    θα ξαναβγεί και θα ξαναφτιάξει
    και η διάθεση και η ημέρα
    Τώρα για την ζωή δεν ξέρω, αυτό
    κανείς μας δεν το ξέρει και ίσως
    να είναι καλύτερα έτσι γιατί έχει
    πιο ενδιαφέρον η ζωή και οι άνθρωποι μαζί της.

    Καλό πρωινό λοιπόν
    φιλιά θαλασσινά

    ReplyDelete
  15. ...Να φταίει το ολόγιομο φεγγάρι για τη διάθεσή σου;...
    Σ' άλλους αρκεί να το πάρουν αγκαλιά και... όλα τους περνούν!
    Σ' εσένα ίσως να πρέπει να σου κάνουμε μια αγκαλίτσα, για να σου περάσει!... :-)

    ReplyDelete
  16. "Ίσως φταίνε τα φεγγάρια..."
    Αυτή την εβδομάδα τελικά δεν ξέρω αν κάποιος ήταν καλά...

    ReplyDelete
  17. Εγώ πάλι την βρόχη την ευχαριστιέμαι τόσο που σου πλένω και δέκα αγγαλιές ασπρόρουχα.
    Να σήμερα που βρέχει... χαρά Θεού!
    Α, και να σου πω, γράφεις όμορφα με τον αβέβαιο βηματισμό του πουλιού!
    Θα έπρεπε να υπογράψω ως Thyrormone 0,1 αυτό το σχόλιο μάλλον!
    :-)

    ReplyDelete
  18. Τα πουλιά γεννήθηκαν για να πετάνε... σαν τα όνειρά μας, τα ταξίδια του μυαλού. Αυτά που δεν κληρονομούνται αλλά τα διαμορφώνουμε εμείς τόσο όμορφα, για να ελαφραίνει η βαριά ατμόσφαιρα της σκληρής πολλές φορές αλήθειας της ζωής. Καλημέρα φεγγάρι μου

    ReplyDelete
  19. Η συγκίνηση και η μελαγχολία
    είναι κάποια απο τα ευγενικά
    πάθη τις ψυχής...
    Και τα ευγενικά πάθη, είναι
    απολύτως σεβαστά!!
    Αλλωστε έτσι διατηρείται και
    η ψυχική μας ισσοροπία..
    ζεστό φιλί φεγγαρένια μου *

    ReplyDelete
  20. Μια καλημερα θα αφησω. Μολις τελειωσα ενα βιβλιο που με ρουφηξε. Απο αυτα που απο την αρχη σε βαζει μεσα του και στο τελος σε βγαζει διαφορετικη. Κλεινεις την τελευταια σελιδα και ανοιγεις μια τεραστια μεσα σου με λεξεις ανακατωμενες να περιμενουν να τις βαλεις σε ταξη. Εγω ζω απεναντι απο αυτο που ζεις :)

    Σε φιλω!!!

    ReplyDelete
  21. Έχεις δικαίωμα να μην είσαι καλά όπως έχεις δικαίωμα και να είσαι καλά.Για σένα.
    Κρισναμούρτη?????? Και μόνο από το όνομα θα δυσκολευόμουν να το αρχίσω :-)

    ReplyDelete
  22. μουσικούλα φεγγαρένια μου; ακούω συνεχώς. Ξέρεις τι παθαίνω με τη μουσικούλα;
    κάθε άλλο παρά κέφι...

    φιλιά

    ReplyDelete
  23. Φεγγαρενια μην στεναχωριεσαι.Παρε μονη σου αυτα που θελεις.Οι αλλοι δεν προκειται ποτε να καταλαβουν τι νιωθουμε.Ζησε την αγκαλια μεσα απο τα διηγηματα σου.θα ειναι πιο τρυφερη και ζεστη.Ειμαι σιγουρη για αυτο.Θα την εχεις δημιουργησει εσυ.
    Σημερα πηρα το βιβλιο σας.Η βιβλιοπωλισσα δεν ηξερε τι ειναι οι μπλογκερς.Το παραγγειλε απο Αθηνα.Εκανα και δωρο σε φιλες.Θα το διαβασω και θα σου πω .Αποκλειεται να μην εχετε κανει καλη προσπαθεια.
    Εγω σου στελνω μια θαλασσινη αγκαλια.Μυριζει πολυ αλμυρα αυτες τις ημερες λογω θαλασσοταραχης.

    ReplyDelete
  24. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  25. Ωωω μα γραφεις επισης πολυ ωραια!!

    Τα χαπακια τι ειναι? Τ3? Τ4? Δεν θα περασει καιρος μεχρι τη μερα που θα τα αρχισω κι εγω... και οι δυο γονεις μου εχουν θυροειδη... Μην σε νταουνιαζουν! Δεν ειναι τιποτα! Ιωδιακι! Καληνυχτα!

    ReplyDelete
  26. αχ βρε φεγγαρενια μου
    μην νοιωθεις ασχημα οταν εισαι down γιατι νομιζω ολοι εχουμε τα up (καθε ποτε αληθεια?) και τα down (συχνα-πυκνα) μας.
    φταιει και το καλλιτεχνικο σου = περισσοτερο ευαισθητη...
    εμμμ τι να λεμε τωρα. ετσι ειναι.

    αγκαλιες και θετικα ρευστα

    ReplyDelete
  27. Πολύ λυπάμαι που σε ακούω έτσι, αλλά τι να πω που να μη φαντάζει τυπικό. Όλοι έχουμε απ'ότι διαβάζω κάποια μελαγχολία που μας ταλανίζει. Και δεν πιστεύω ότι είναι στ' αστρα και τα φεγγάρια, αλλά περισσότερο το προσδιορίζω σε όσους τώρα βρίσκονατια γύρω στα 40. Τέλος πάντων και η μελαγχολία μέσα στη ζωή είναι, αλλά ως πότε.
    Τώρα για το θυρεοειδή τι να πω. Κουράγιο.

    ReplyDelete
  28. ΕΕΕΕΕ!!!!!
    Τί είναι αυτά τώρα????????
    Γιά σας παρακαλώ ανεβείτε λίγο.
    Αντε, ταιριαστείτε πάρτε ρυθμό, βήμα και πάμε....
    τατατουμ.... ταρατατάμ....στροοοοφήηηηηη, και πάμεεεεε πάλι....

    http://www.youtube.com/watch?v=2neDHVwYJOY&feature=related

    ReplyDelete
  29. cheer up!
    -άρχισε να μεγαλώνει η μέρα ή μου φαίνεται;;-

    Φιλιά*

    ReplyDelete
  30. "i vrohi me vrike me mia agalia asprorouha". enas sinirmos apiastos... ta rouxa pou epitrepoun se kathe atelia na anadithi otan to nero kilisi pano tous... kai einai mesa stin katastrofikotita tou ena diafano xroma, ena toso athoo xroma!!!

    tin kalispera mou...
    (exeis ena kapoio dikio... kai xarika tin episkepsi sou)

    ReplyDelete
  31. Ένα παρόμοιο τρόμο / απογοήτευση ένιωσα όταν –πηγαίνοντας σε οφθαλμίατρο για αλλαγή γυλιών- μου ανακοίνωσαν ότι κάποιο κληρονομικό γονίδιο που εξελίχθηκε μέσα σε τρία χρόνια, μείωσε την όρασή μου, κατά 30-40% και με τα γυαλιά η βελτίωση θα ‘τανε το πολύ μέχρι 80%.... εγώ δεν ούρλιαξα, λυπήθηκα μονάχα για μένα, λυπήθηκα βαθιά… πάγωσα… κυριολεκτικά…

    Σαββατιάτικο γλυκό φιλι

    ReplyDelete
  32. Την σαββατιάτικη καλημέρα μου.

    ReplyDelete
  33. Μια κυριακάτικη καλημέρα φεγγαρένια

    ReplyDelete
  34. @..patsiouri..ο καθενας πορευεται με τις προσωπικες του δυσκολιες..
    :)))
    φιλια

    ReplyDelete
  35. @..trelofantasmeni..ισως ηταν η πανσεληνος,παει κι αυτο περασε!
    το βιβλιο ακομη δεν..την αλλη εβδομαδα μαλλον..
    φιλια

    ReplyDelete
  36. @..χελωνα..εε ναι ειμαστε πολλοι!!
    αλλα ενταξει δεν ειναι και τρομερο..ε;
    φιλια

    ReplyDelete
  37. @..sailor μου..παντα με την αισιοδοξια για πανι..
    σε φιλω..
    ξεκιναει νεα εβδομαδα απο αυριο!!

    ReplyDelete
  38. @..seagull..εχω κι εγω τις μεταπτωσεις μου και τις αναγκες μου οπως ολοι μας αλλωστε..
    ευχαριστω κι ανταποδιδω την αγκαλια!!

    ReplyDelete
  39. @..αμαλθεια..μα ναι μολις ειδα κι εγω πως ειχαμε πανσεληνο..
    τωρα ομως!!
    φιλια

    ReplyDelete
  40. @..δημητρη ρ..θυροορμονη ο,1;τι ειναι αυτο;κωδικος;συνθηματικο;χημικη ενωση;
    δεν το γνωριζω..
    :)))
    η βροχη μ αρεσει..άλλα Δεν..!!

    ReplyDelete
  41. @..βασιλη..καθε μερα προσπαθουμε να δωσουμε χρωμα στην καθημερινοτητα μας!
    αλλωστε τι ειναι τουτα δω τα μπλογκς ε;
    φιλια

    ReplyDelete
  42. @..μαργαριτα..των παθων κι εγω λοιπον..
    ανταποδιδω τα φιλια

    ReplyDelete
  43. @..dee dee..οταν διαβαζεις κατι καλο να μας το λες..χαιρομαι που εισαι οπως εισαι!!

    ReplyDelete
  44. @..despoinak..αχ κι εγω μαλλον το μετανοιωσα αλλα τι να κανω θα τον καταπιω..ουφ..τις ανησυχιες μου..

    ReplyDelete
  45. @..ωσηε..ακουω μουσικη..και μαλιστα σκεφτομουν να παρω το soundrack της ταινιας που ειδα χθες βραδυ..
    αλλα εσυ τι παθαινεις με τη μουσικη;

    ReplyDelete
  46. @..prasino liker..ολοι εχουμε τις καλες κ τις κακες μας μερες!!

    για πες μας εντυπωσεις απο το βιβλιο!
    φιλια

    ReplyDelete
  47. @..eximnos..ισως και να μην..

    θυροορμονη 0,1

    φιλακια

    ReplyDelete
  48. @..αλικη..τα θετικα σου εφτασαν ως εδω και μ ακουμπησαν..ειπαμε ποτε ετσι κ ποτε αλλοιως..
    φιλια πολλα

    ReplyDelete
  49. @..pussy galore..αυτη τη φαση που λες των 40 και πανω,την περασα..ασε ουτε να το θυμαμαι δε θελω!!
    φιλια

    ReplyDelete
  50. @..alexi ..η μουσικουλα σου οπως παντα τελεια..
    μ αρεσε πολυ η μουσικη της ταινιας που ειδα εχθες..οι νυχτες μου μακρια σου!!
    φιλια

    ReplyDelete
  51. @..ευη..δε σου φαινεται καθολου..βεβαιως και μεγαλωνει και ειναι υπεροχο αυτο..φιλια πολλα

    ReplyDelete
  52. @..χασαπη γραμματα..δεν το ειπα εγω,φιλη το ειπε..για να συμφωνεις κι εσυ ισως να ειναι ετσι..
    καλως ηρθες..
    φιλια

    ReplyDelete
  53. @..γιαννη φιλιππιδη μου..να μη λυπασαι για σενα..εισαι σπουδαιος..εχεις τοσες κ τοσες ικανοτητες..οσο για την οραση..ας ειναι κι ετσι..απλα ζεις μ αυτο..το παλευεις..οσο μπορεις!!

    ReplyDelete
  54. @..κιτσοςμητσος..επισης μια κυριακατικη καλησπερα κι απο μενα

    ReplyDelete
  55. @..βασιλη..
    σ ευχαριστω
    φιλια!!

    ReplyDelete
  56. Αφιερωμένο και εμπνευσμένο…

    Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα, που ζούσε σε ένα πολύ όμορφο κάστρο, σε μια πανέμορφη χώρα.
    Το δωμάτιο της ήταν στον ψηλότερο πύργο, στολισμένο με χρυσάφια και πολύτιμα πετράδια.
    Κάθε μέρα ξυπνούσε με συντροφιά το γλυκό φώς του ήλιου. Άλλωστε εκεί δεν έβρεχε ποτέ!

    Κάπως έτσι είχε ξεκινήσει το παραμύθι και τελείωσε με το κλασικό «και έζησαν αυτοί καλά και μείς καλύτερα». Σίγουρα καλύτερα.
    Κανείς δεν μας έγραψε ποτέ λεπτομέρειες γι’ αυτό το «έζησαν αυτοί καλά». Τι έγινε άραγε μετά; Μήπως ο πρίγκιπας ήταν καλός για περιπέτειες, αλλά τελικά όχι τόσο καλός σύζυγος; Μήπως την απατούσε με τις υπηρέτριες του κάστρου; Μήπως αυτή τον απατούσε με άλλο Βασιλόπουλο (και του πουλιού το γάλα); Μήπως αυτός δεν ήθελε παιδιά; Μήπως αυτή όταν έκανε τα παιδιά ξέχασε να είναι γυναίκα;
    Σε όλα αυτά και πολλά περισσότερα ερωτήματα δε μας απάντησε κανείς.

    Τη δικιά της απάντηση δίνει η ίδια η, γερασμένη πλέον, βασίλισσα (πρώην πριγκίπισσα).
    Δήλωσε ότι ποτέ δε διάλεξε αυτό το ρόλο, όπως και ότι άλλο συνέβη στα τόσα παραμύθια.
    Ποτέ δεν ήθελε, κάποιος σεξουαλικά ανικανοποίητος και φαλλοκράτης ψευτοσυγγραφέας, να την περιγράφει σαν πεντάμορφη, αγνοώντας τον ψυχικό της κόσμο και τις σκέψεις τις.
    Σκέφτεται επίσης ότι, αν δεν αποτελούσε μέρος ενός παραμυθιού, θα είχε τη δυνατότητα να διαλέξει τον τρόπο ζωής της.
    Θα ήθελε να βγει έξω από τα κάγκελα και τα πέτρινα μουχλιασμένα ντουβάρια του κάστρου.
    Θα ήθελε να δει μικρά ζεστά ανθρώπινα σπίτια, με χαρές και στεναχώριες.
    Θα ήθελε να γνωρίσει πραγματικούς ανθρώπους που δεν βρίσκονται εκεί για ντεκόρ.
    Θα ήθελε να ζήσει και τη νύχτα.
    Θα ήθελε να νιώσει το κλάμα του ουρανού στο δέρμα της, κάποιο χάραμα γυρνώντας στο σπίτι.

    Θα ήθελε να πάρει αυτή της αποφάσεις και όταν μεγάλωνε να είχε πραγματικές αναμνήσεις και όχι ξεθωριασμένες σελίδες από ανακυκλωμένο χαρτί. Τώρα όμως είναι πλέον αργά, για τη βασίλισσα…
    όχι όμως και για σένα.

    «Σβήσε όλα τα παραμύθια που έχουν γράψει οι άλλοι για σένα, και γράψε την ιστορία της δικιάς σου ζωής, όπως την θες»
    Aυτά ήταν τα τελευταία λόγια της βασίλισσας, και ζήσαμε εμείς…

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...