σεΠΤέμβΡης

Θέλω έναν Σεπτέμβρη να πλέει σε έναν ουρανό οινοπνευματί. Πεντακάθαρο. Ακόμη και στην πιό βροχερή του μέρα. Στην πιό μεγάλη ψύχρα. Στον χειρότερο καύσωνα.
Άδολο σαν την ψυχή σου. Ζεστό τόσο όσο η ανάσα σου, δροσερό σαν τις κουβέντες σου.
Θέλω ένα Σεπτέμβρη με φύλλα χάλκινα να λυγίζουν στις πρώτες σταγόνες. Με βήματα βέβαια σε δρόμους αγαπημένους. Εκεί που τις ρόδινες ώρες αγγίζει η νύχτα απαλά από το χεράκι και οδηγεί στην πρώτη τους επίσημη βόλτα.
Θέλω αυτό το Σεπτέμβρη να λουφάξω στην αγκαλιά του. Να νιώσω την μυρωδιά του, το βάρος του σώματος του, το μέγεθος της πατημασιάς του. Την φωνή του να μου ψυθιρίζει ''σ αγαπάω''.
Αυτός ο Σεπτέμβρης θέλω να είναι ολοδικός μου, παιχνιδιάρης εραστής και φίλος παιδικός. Ένας ενδιαφέρον άγνωστος που ανακαλύπτω γιά πρώτη φορά. Μία εξομολόγηση, ένα γράμμα, ένα φλογερό φιλί.
Ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, δυό ροζ γλυφιτζούρια, ένα βάζο λαστιχωτές καραμέλες, ένα κουτάκι βόλους, κι εκείνη η όμορφη κούκλα που λαχτάρησα χρόνια πριν.
Θέλω ένα Σεπτέμβρη ίδιο με μουσικό κουτί. Με κρύπτες, κρυμμένα μυστικά και μία ροζ μπαλαρίνα να χορεύει μόνο γιά μένα.
Θέλω ένα Σεπτέμβρη μονάχα γιά πάρτυ μου.