Έπιασα και φωτιά και σιγοκάηκα.
Και δεν μου ‘λειψε ούτε των φεγγαριών η πείρα.
Η χάση τους πάνω από θάλασσες κι από μάτια,σκοτεινή,
με ακόνισε.
Κική Δημουλά
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Η Κάρι μας
Η απειρία της την έκανε να αφήνει ελεύθερη την φαντασία της, που οργίαζε πάντα, ζωγραφίζοντας κάθε ευκαιρία σαν το χρυσό αγκίστρι που θ...
Τούτη η φωτιά σαν πιάσει κανείς δε τη γλυτώνει!
ReplyDeleteΜοναδική η Κική Δημουλά!
Υ.Γ
Φεγγαραγκαλιά μου ήσουν υπέροχη στη προηγούμενη ανάρτηση,τώρα τη διάβασα και πραγματικά για άλλη μια φορά συγκλονίστηκα από τη δύναμη των λέξεων και της γραφής σου!
Καλό σου βράδυ!
καλημερα..τα εβαλε κανεις με τη φωτια ποτε και βγηκε αλωβητος??
ReplyDeleteφιλια καρυστινα
ΠΥΡ γυνή και θάλασσα...
ReplyDeleteΚαλημέρα :))
"Όσες φωτιές κι αν κάψουν την καρδιά μου
ReplyDeleteΤόσες θ’ανάψουν μες στα όνειρά μου
Τόσες θ’ανάψουν σαν κεριά – αχ Παναγιά μου"
(Δ.Γαλάνη:Όσες φωτιές)
Εδώ λοιπόν.Για να καιγόμαστε από και με τις φωτιές.Και να γεννιόμαστε.Απ΄τις στάχτες μας.Ξανά και ξανά...
Φιλί ζεστό