Tuesday, January 06, 2009

Βιρτζίνια Γουλφ, αγαπημένη

Γιά να διαβάσει, χρησιμοποιούσε ένα ζευγάρι σε βαθύ κόκκινο γυαλιά, που έδειχναν μεγαλύτερες τις λεπτομέρειες. Μόνο στην ανάγνωση τα φόραγε. Να φαίνονται τα ''α'' και τα ''ο'' ολοστρόγγυλα, κι οι λέξεις με βαθύτερες έννοιες.
Στα άλλα, τα καθημερινά, ούτε που την ένοιαζε. Αρκετά είχε ασχοληθεί με δαύτα. Μιά μικρή κλωστή που είχε ξηλωθεί, οι λεπτές άβγαλτες τριχούλες των φρυδιών της, ένας υποκίτρινος λεκές σε κάποια πετσέτα, όλα περνούσαν απαρατήρητα!
Η ανάγνωση την ταξίδευε, ζούσε χίλιες ζωές συνάμα, δίχως να κουνήσει ρούπι.
Δυό, τρεις σελίδες κι έφευγε, στις δέκα, είκοσι το πολύ, κουραζόταν. Έκλεινε τότε τα διαβασμένα φύλλα στο αριστερό ''αυτί'' του πρωτόφυλλου, από χοντρύτερο, απαλό χαρτί, και το κρατούσε γιά ώρα ακόμη, έτσι κλειστό στο χέρι.
Ώσπου να ταυτίσει τις αράδες με το πρόσωπο της φωτογραφίας που διακοσμούσε το εξώφυλλο. Ένα πρόσωπο όμορφο με χαρακτηριστικά λεπτά, μέτωπο μικρό. Μάτια που δηλώνουν συνεχείς ελλείψεις. Μύτη σμιλεμένη από αρχαίο έλληνα γλύπτη. Μάγουλα στεγνά, σα μικρά, ωχρά γιασεμάκια στο φως του φεγγαριού.


Και τότε έγιναν ορατά γιά πρώτη φορά τα συμπτώματα της μετέπειτα ψυχικής της ασθένειας:
μιά υπερβολικά έντονη ευερεθιστότητα, που φυσικά τότε ερμηνευόταν ως εφηβική επιθετικότητα, αυπνία, υψηλή πίεση, μία αισθητά κακή σχέση με το φαγητό.
Αλλά και στην σχέση της με την αδερφή της Βανέσσα προέκυψαν προβλήματα, παρόλο που καταλάβαιναν η μία την άλλη και ποτέ δεν υπήρξαν πραγματικές προστριβές μεταξύ τους. Κι όμως η Βιρτζίνια έβλεπε τον εαυτό της μέσα από τον καθρέφτη που αποτελούσε η αδερφή της, κι αυτό θα πρέπει να της προκαλούσε αγωνία, αφού η Βανέσσα ήταν όλα όσα η Βιρτζίνια θα ήθελε να είναι: η Βανέσσα ήταν μεγαλύτερη, πιό πραγματίστρια, καθόλου κλεισμένη στον εαυτό της, καθόλου πολύπλοκη, ένας άνθρωπος, που εκ των προτέρων προσέλκυε τους άλλους.

υ.γ. η παράγραφος ή σημειωμένη με πράσινο από το βιβλίο ''ιδιοφυής και μόνη'', εκδόσεις Μελάνι.

18 comments:

  1. Με κάνεις να χαμογελάω φεγγαροαγκαλιές, να χαμογελάω πολύ.
    Γι' αυτό είναι τα βιβλία, για να ταξιδεύουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, από σκέψη σε σκέψη, να γεννιούνται ξανά σε κάθε ανάγνωση. Να παίρνουν μορφές πολλές όσες και οι άνθρωποι.
    Γι' αυτό είναι οι αναγνώστες, για να επισημαίνουν τα σημεία εκείνα που οι άλλοι προσπέρασαν χωρίς να προσέξουν.
    Γι' αυτό είναι οι συγγραφείς, για να δημιουργούν κουβέντες και σκέψεις.
    Εξαιρετική περιγραφή του εξωφύλλου.

    ReplyDelete
  2. @..librarian..

    ειμαι πολυ στην αρχη, παλευω ακομη ενα βιβλιο συγχρονως, για αυτο και διαλεξα το συγκεκριμενο κομματι..
    μ αρεσει ομως
    κι ειναι κ αυτη η ολοδικη μου οπτικη γωνια, που με παιδευει, αυτη η εμμονη με την λεπτομερεια..που πολλες φορες φοβαμαι πως βλεπω το δεντρο και χανω το δασος..
    :)))

    και γιατι παρακαλω γελατε αγαπητη μου;;;
    εξηγηθειτε αμεσως!!!
    :)))

    καλο βραδυ καλη μου κ σ ευχαριστω που εψαξες για μενα..
    η επομενη αγορα θα ειναι το ''γραμματα σε ενα ποιητη'';(σωστα το θυμαμαι;)

    ReplyDelete
  3. Ο καθένας έχει τον τρόπο του όταν διαβάζει.

    Μα δε γελάω, χαμογελάω από χαρά, γιατί μου αρέσει αυτή η κουβέντα για βιβλία μέσω blogs. :)

    Αυτός είναι ο τίτλος, ιδιαίτερο δοκίμιο. Αν σου αρέσουν τέτοιου είδους βιβλία έχω να προτείνω κι άλλα.
    Καλό βράδυ!

    ReplyDelete
  4. Υπέροχη η Βιρτζίνια Γουλφ... Υπέροχη... Ήρωας με τον τρόπο της...

    Δεν μπορώ να ξεχάσω "Τις ώρες"...

    ReplyDelete
  5. @..librarian..

    θα το διαβασω, αφου πρωτα το αγορασω και θα σου πω..

    νομιζω πως εχω αναγκη να διαβασω και την κα Νταλογουαιη για πολλοστη φορα, αλλα με διαφορετικο ματι εκαστη.. ;)

    μ αρεσουν κι εμενα αυτες οι αναφορες..
    :)))

    φιλια πολλα!!!

    ReplyDelete
  6. @..οδοιπορε..

    μια εποχη, ενα σκεπτικο, ενας ανατρεπτικος νους..

    οι ωρες;
    πολυ πολυ πολυ αγαπημενη(και χιλιοπαιγμενη ταινια)

    καλο βραδυ να εχεις
    φιλια!!!

    ReplyDelete
  7. Pραγματικά υπέροχη η Βιρτζίνια,όπως υπέροχη είναι και η βουτιά σου στη ζωή της...
    Καλησπέρα :)

    ReplyDelete
  8. @..δημητρα..

    κραταω το ''ρομαντικα'' και σκεφτομαι πως τελικα ισως αυτο με εξιταρει!!!

    ρομαντικα ανατρεπτικα!!!

    ReplyDelete
  9. Πολύ όμορφο post .. πολύ όμορφο blog!
    Όλα είνια πολύ όμορφα εδω μέσα!!

    ReplyDelete
  10. Η ανάγνωση με ταξιδεύει κι εμένα.
    Λατρεύω το διάβασμα και μάλιστα όταν είναι τόσο καλογραμμένο!!!

    Να βλέπεις τα πιο σημαντικά τα «α» και τα «ο»,
    Τα άλλα είναι απλά λεπτομέρειες…..

    ReplyDelete
  11. "Ώσπου να ταυτίσει τις αράδες με το πρόσωπο της φωτογραφίας που διακοσμούσε το εξώφυλλο".

    Είναι κάτι που κάνω κι' εγώ συχνά :).
    Ίσως είναι η ανάγκη μας να φτιάξουμε όσο καλύτερα μπορούμε τις εικόνες που συνοδεύουν τα πρόσωπα στο βιβλίο.
    Όταν διαβάζω ένα βιβλίο, δημιουργώ στο μυαλό μου τους χώρους που περιγράφει ο συγγραφέας και που τοποθετεί τους ήρωές του.
    Αυτό που μ' αρέσει είναι ότι αρκετό καιρό μετά, όταν ξανασκέφτομαι το βιβλίο, θυμάμαι και τους χώρους ακριβώς όπως τους είχα φτιάξει! Σαν να ήμουνα εκεί!

    ReplyDelete
  12. Αυτη ειναι η μαγεια του βιβλιου,οι εικονες που φτιαχνει το μυαλο και το ταξιδι που σε παει.

    ReplyDelete
  13. Λατρεύω τα βιβλία και όλες αυτές τις εικόνες που δημιουργεί η ανάγνωσή τους. Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν μου αρέσουν σχεδόν ποτέ οι τηλεοπτικες σειρές και οι ταινίες οι οποίες βασίζονται σε βιβλία που έχω διαβάσει: τις έχω ήδη σκηνοθετήσει την ώρα που διάβαζα!

    ReplyDelete
  14. @..olgathina..

    καλως ηρθες λοιπον!!!

    :)))

    ReplyDelete
  15. @..αναστασια..

    αρα εχουμε καποιο κοινο..
    ενα το κρατουμενο..

    :)))))

    ReplyDelete
  16. @..lilith..

    κι ομως..πολλες φορες οταν βλεπω την μεταφορα ενος βιβλιου σε ταινια, μενω εκπληκτη με την φαντασια του σκηνοθετη, η δικη μου δεν φτανει ως εκει!!

    φιλι

    ReplyDelete
  17. @..δημιουργια..

    και τι ταξιδι..!!!

    φιλι

    ReplyDelete
  18. @..dorothy..

    αα ολα κι ολα, ειναι κατι τηλεοπτικες σειρες και κατι ταινιες, ο λ α τ α λ ε φ τ α!!!

    :)))

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...