Thursday, January 08, 2009

η ομπρέλλα

Tην πρόσεξε μέσα από το τζάμι, την ώρα που περνούσε την λεωφόρο, προσπαθώντας να καλύψει το κεφάλι της όπως όπως με μιά εσάρπα, συγχρόνως και τον λαιμό, όσο γυμνό κομμάτι απέμενε από το πρώτο κούμπωμα του παλτού, ως το πηγούνι της.
Έτρεξε και χώθηκε στην πρώτη εσοχή, στην προκειμένη περίπτωση είσοδο κτιρίου, ώστε να προφυλαχθεί από την βροχή, που έπεφτε ραγδαία.

Είχε επισκεφθεί ένα δικηγορικό γραφείο λίγο πρωτύτερα. Ευτυχώς η υπόθεση που τον βασάνιζε θα τέλειωνε υπέρ του, ελαφρώνοντας την τσέπη του στο ελάχιστο.
Όταν άνοιξε την πόρτα της εισόδου, αυτή ήταν ήδη ακουμπισμένη στον τοίχο με την σειρά των κουδουνιών να φιγουράρει από πάνω της.
-Γιάννα!
-Πέτρο!
Σχεδόν κύλησαν στο διπλανό καφέ.
Οι λέξεις της βρεγμένες με χυμό πορτοκαλιού, οι λέξεις του βουτηγμένες σε δυό τζούρες κονιάκ και τρία στριφτά!

Πως είναι η ζωή σου τώρα, καριέρα, σπουδές, γιά την υγεία των γονιών. Τσιγαροκουβέντες τις ονόμαζε στο μυαλό του, κι ήταν καθορισμένες σε κάθε συνάντηση, με γνωστό, με φίλο.
Να σκαλίξει τα άλλα τα ακόμη πιό προσωπικά, το απέφυγε.
Αφέθηκε μόνο να χαζεύει τον τρόπο που σκούπισε τις σταγόνες από το μέτωπο της, ή την αφέλεια με την οποία ρουφούσε την μύτη της, ή το πως έτριβε τα δυό της χέρια μεταξύ τους γιά να ζεσταθούν.
Αυτή απαντούσε μαλακά, μ ένα ναι ή μ ένα όχι, τέλειωσε το ρόφημα της και κοίταξε το ρολόι της. Είχε ένα σημαντικό ραντεβού.
Της χάρισε την ομπρέλλα του. Απέρριψε οποιοδήποτε ενδοιασμό ή αντίρρηση.

Λίγη ώρα μετά, θυμόταν την εικόνα της να φεύγει, ψηλή, λυγερή, καλίγραμμη, με το γκρίζο παλτό κουμπωμένο ως το πηγούνι σχεδόν, την εσάρπα μουσκεμμένη στο χέρι και τα ψηλοτάκουνα να κάνουν τρύπες στην βροχή. Στο δεξί χέρι, το δώρο του, στράγγιζε νερά.
Έτσι ήταν καλύτερα..
Μόνο να..
Αν μπορούσε να φανταστεί, όταν την αγόραζε, θα διάλεγε αλλιώς..

19 comments:

  1. Μ αυτά και μ αυτά γεμίζουμε την ζωή μας σκέψεις και προβληματισμούς .

    Αν ...

    Παράδοση άνευ όρων σε μια εικόνα ...σε παλιές μνήμες που είναι μόνο δικές μας .... πολλές φορές υποθηκεύουμε το μέλλον μας σε τέτοιες.

    Όμως η ζωή συνεχίζεται και ενίοτε μας προσπερνάει .

    Φιλιά Στέλλα μου !!!

    Ένα υπέροχο βράδυ σου εύχομαι !!!

    ReplyDelete
  2. Αυτες οι δευτερες σκέψεις όταν βλέπουμε μια εικόνα να μακραίνει....
    Καλησπέρα είπα;;

    ReplyDelete
  3. @..ηλια μου..

    αναποφευκτες στιγμες..
    μια συναντηση τυχαια
    λεξεις που δεν ειπωθηκαν
    αγγιγματα που δεν πραγματοποιηθηκαν

    κι ενα δωρο στα χερια του ανθρωπου που θα ηθελες να ηταν κατι αλλο για σενα..
    μια ομπρελλα..εστω κι αυτο..
    σ υ μ β ο λ ι κ α!!!

    κι εγω σε φιλω
    καλο βραδυ

    ReplyDelete
  4. @..δημητρα..

    ουτοπια..εχει χαθει ηδη το αντικειμενο, παραμενει μια φωτεινη σκια, η αναμνηση!!

    φιλι

    ReplyDelete
  5. Καλή χρονιά αγαπημένη. Τα λατρεύω τα κείμενα σου, όπως κι αν είναι, μελαγχολικά ή αισιόδοξα. Ολα έχουν μια όμορφη τρυφερή μελαγχολία, που είναι γοητευτική.

    Σε φιλώ και μακάρι να έχουμε πάντα τον τρόπο και την διαίσθηση, να διαλέγουμε το σωστό δώρο-δρόμο.

    ReplyDelete
  6. @..freedula..

    αισιοδοξα,μελαγχολικα, μα ολα βγαζουν μια μελαγχολια;

    χμ χμ χμ
    μ αρεσει αυτο
    μ αρεσει!!!

    καλο βραδυ αγαπημενη μου

    ReplyDelete
  7. Όχι,Όχι, όχι!!! Αυτή η ομορφιά του απρόβλεπτου, του μη προμελετημένου είναι ό,τι αξίζει!!!

    Άκου θα διάλεγε αλλιώς, αν ήξερε!...

    φιλάκι απόλυτο:)))

    ReplyDelete
  8. @..ψυχη μου..

    μ αρεσε το σχολιο σου, χαμογελασα.. πολυ!!!

    φιλι

    ReplyDelete
  9. Μα ακόμη κι αν ήξερε

    ίσως κάτι άλλο θα τον έκανε να μετανιώσει για τούτη την επιλογή

    Το απρόσμενο.Αυτό είναι το πιο όμορφο

    Και τελικά το πιό γοητευτικό

    Φιλί
    και φιλί
    και φιλί

    ReplyDelete
  10. οτι καλυτερο

    καλημερα , καλη χρονια σου ευχομαι... με πολλα καλα απροσμενα :)

    ReplyDelete
  11. Είναι φορές που ζητάμε την παρέα κάποιου όχι για να τον ακούσουμε να μας λέει τα νέα του αλλά για να απορροφήσουμε τις εικόνες του, τις κινήσεις του, το άρωμα του.
    Τις αποθηκεύουμε στην μνήμη και τις συντηρούμε εκεί για να τις κρατάμε σφιχτά βραδιές που η μοναξιά μας χτυπά ξανά την πόρτα.
    Κάθε κίνηση….μόνο που…θα θέλαμε να μπορούσαμε να κρατήσουμε στην αφή και αγγίγματα …..

    Μόνο που αν μπορούσε να φανταστεί όταν την αγόραζε, θα διάλεγε αλλιώς…..

    ReplyDelete
  12. Kι όμως μερικές φορές η 1η αυθόρμητη επιλογή ειναι η καλύτερη... όταν μπαίνει το Αν, προβληματίζει καιδυσκολεύει σε επιλογές που έτσι και αλλιώς δεν μπορούμε πλέον να αλλάξουμε...

    Αν; Τι θα έκανα τότε; Πως θα λειτουργούσα; Πως θα ήταν η ζωή μου τώρα; Αν; Αν; Αν;

    Καλημέρα

    ReplyDelete
  13. @..ανιμα..

    το απροσμενο..κι οτι το ακολουθει..ΟΤΙ, ΑΝ, ΟΣΟ..
    σωστα;;;

    φιλι, φ ι λ ί

    ReplyDelete
  14. @..korinoskylo..

    χρονια πολλα και καλα γλυκια μου..

    την καλησπερα μου!!!

    ReplyDelete
  15. @..αναστασια..

    ειναι στιγμες που θελουμε μια συναντηση, θελοντας τα ΟΛΑ, ομως παιρνουμε οτι ερθει, οτι μας δινουν, οτι μπορουμε..

    τουτη δω ηταν μια τυχαια, απροσμενη συναντηση δυο ανθρωπων που ισως καποτε να ειχαν καποιο κοινο, κατι να τους ενωνε..
    εστω κι ενα ''κλικ''

    καλο σ/κ αναστασια μου

    ReplyDelete
  16. @..οδοιπορε μου..

    εε τωρα ο ανθρωπος για την ομπρελλα αναρωτηθηκε..
    τα υπολοιπα ποιος ξερει;
    τον απασχολησαν αραγε;

    ισως αργοτερα, στο σπιτι του, μετα απο ενα ζεστο μπανιο κλπ κλπ

    καλο σαββατοκυριακο να εχεις!!!
    :)))

    ReplyDelete
  17. θα μπορούσε να της χάριζε την διαδρομή. μαζί με την ομπρέλα του. μα νομίζω της είχε χαρίσει ήδη πολλές. και του είχε χαρίσει. διαδρομές.
    καλώς (με) σε βρήκ(ες)α :))

    ReplyDelete
  18. @..basnia..

    ναι, πολλες διαδρομες προυπηρξαν, τοσες που τωρα πια αυτο το Τ Ο Σ Ο ηταν αρκετο!!

    χαιρομαι που περασες

    καλο βραδυ!!!

    ReplyDelete
  19. αν ήξερε θα την αγόραζε αλλιώς!!!!!

    Και τί άλλο θα ήταν αλλιώς ΑΝ ηξερε........

    Καλό Σ/Κυριακο

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...