Friday, January 23, 2009

tea or chocco-coffe time?

Ψαχουλεύω, το συρτάρι του κομοδίνου, εκείνο με τις αμέτρητες παγωμένες στιγμές σε τόνους
ασπρόμαυρους. Πρόσωπα πολύ πολύ αγαπημένα. Παρελθόντος χρόνου. Δαντελένιες ακμές γλυκαίνουν την αφή μου.
Ελάτε να τις δούμε παρέα. Να τις πιάσουμε μία μία και να θυμηθούμε την ιστορία της.
Μικρή, σε όλες τις φωτογραφίες ήμουν κλαμμένη. ''Δεν θέλω σας λέω''.
''Ντύσου παιδί μου να πάμε βόλτα''.. ''δεν θέλω''.. ''ντύσου και θα βγούμε και φωτογραφίες''..
έλα όμως που ή μαμάκα μου με ήθελε και με το παλτουδάκι μου, και το γιακαδάκι μου, και το σκουφάκι μου και τις φουντίτσες μου.. ''δε θέλωωω'' ούρλιαζα αλλά ποιός με άκουγε;
Έτσι, όταν ερχόταν η ώρα της φωτογράφισης, του έδινα να καταλάβει, σιγά μη τους της χάριζα. Όχι που θα περνούσε το δικό τους!!!

Γαλλικό πίνω σήμερα. Γαλλικό με λίγο γάλα.
Αλλά φτιάχνω και ωραίο καπουτσίνο, με κρέμα να ξεχειλίζει από το ποτήρι. Κανέλλα και τρίμματα σοκολάτας.
Ελληνικό μέτριο σπέσιαλ. Με ένα ''αχ'' και με δύο αν θέλετε να κρύβει μέσα του. Στον γλυκό θα τα χαλάσουμε. Δεν τα καταφέρνω.
Φραπεδάκι ή νες; Με σφιχτοδεμένο αφρό κτυπημένο με το κουτάλι;
Γιά γλυκά μόνο μη μου μιλάτε. Γιατί είναι μεγάλος πειρασμός και δε βρίσκομαι στην σωστή φάση.

Μιά Παρασκευή, βροχερή. Και με έναν αέρα που θα μας πάρει και θα μας σηκώσει.
Τσιγάρο άναψα μα δε το έφτασα στο τέλος. Έτσι είμαι εγώ. Ή όλα μαζί ή... Δυσκολεύομαι στα γκρί. Ίσως και γι αυτό να παλεύω τόσο με το τίποτα.
Ξαναδιαβάζω την ''πρόβα του νυφικού''.. παρωχημένα πράγματα θα μου πείτε. 1994, έτσι σημειώνω στην πρώτη σελίδα του βιβλίου.

Έπαιξα γιά χάρη της θαλασσινής ..
Όσοι θέλετε να παίξετε, απλά πιείτε καφέ μαζί μας όπως εσείς το αισθάνεστε.
Εγώ καλώ τους..
2loveme
naiada
aggelos
amo
εις επήκοον

10 comments:

  1. Το ξαναείπα, εδώ είναι θαύμα.
    Αγαπημένη ατμόσφαιρα με τα όλα της.
    Αλλα χωρίς γλυκό :-(

    Ευχαριστώ για την πρόσκληση.
    Βεβαια θα προσπαθήσω να καταλάβω τι ακριβώς κάνουμε, γιατί οπως ξέρεις δεν είμαι και "σπίρτο" και σύντομα θα γράψω.
    Φιλιά.

    ΥΓ: Υπέροχη καταιγίδα σήμερα ε;

    ReplyDelete
  2. @..δεσποινα κ.

    να σου πω τι ακριβως κανουμε, βεβαια οπως το καταλαβα εγω ;)

    οργανωνουμε ενα τσαγιου, σοκολατας ή καφε παρτυ, οπου ή οπως εμεις το φανταζομαστε και μας αρεσει..

    αρα, εχεις να επιστρατευσεις ολη σου την φαντασια, ολη σου την φωτογραφικη ικανοτητα..κι εμεις απλα θα το απολαυσουμε.. :)))

    ReplyDelete
  3. ομορφο πολυ. και μονο η περιγραφη του καφε μου θυμισε κατι μοναχικες μελαγχολικες κυριακες στο σπιτι..

    ReplyDelete
  4. Κατι Τετοιες Συννεφιασμενες Παρασκευες ειναι που αγαπαω τη Θεσσ/νικη πιο πολυ μαζι με αρωμα γαλλικου καραμελα
    "Η Πολη Των Φαντασματων"με βαζει οικιοθελως στο παιχνιδι των χαμενων σκιων^
    Καλησπερες^

    ReplyDelete
  5. Φτιάξε καφέ.Άναψε και τσιγάρο.Για να τα πούμε.Όπως τότε

    θυμάσαι;...

    Φιλί αστέρι μου
    [να ήμουν εκεί...]

    ReplyDelete
  6. τι νοσταλγικη ατμοσφαιρα..
    πολυ ομορφα επαιξες..
    τωρα ειδα οτι με εχει προσκαλέσει η Θαλασσινη,οποτε θα προσπαθησω να παίξω και οτι προκύψει..
    φιλια καρυστινά καικαλο σαβατοκύριακο

    ReplyDelete
  7. Ηρθα να κεραστώ καφέ και χρώματα δικά σου! Και μ'αρεσαν.... μμμμ!
    Σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη στιγμή που μας χάρισες!
    Φιλιά πολλά να έχεις ένα όμορφο σκ!
    και φρέσκα πατουσοφιλιά μόλις κάναμε πλιτσ !!

    ReplyDelete
  8. αυτές οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες! με το περίγραμμα το άσπρο σαν κέντημα. το σκληρό χαρτόνι. τι θύμησες!

    ReplyDelete
  9. @..lifewhispers..

    @..oδος ονειρων..

    @..anima..

    @..venceremos..

    @..θαλασσινη..

    @..basnia..

    ευχομαι καποια στιγμη, να πιουμε ενα καφεδακι ολοι μαζι..

    αλλωστε τα καλυτεροτερα του διαδικτυου ειναι ακριβως αυτα..

    ευχαριστω παντα για την παρεα που μου κρατατε..

    ReplyDelete
  10. Ε ναι... χμμμ πολύ ωραία περάσαμε εδώ.
    Πειράζει να μείνουμε και για τον επόμενο;
    Πού να τρέχει ο κόσμος στο δικό μου το "σπιτικό";
    :)
    Σε ευχαριστώ πάντως για την πρόσκληση, και να ξέρεις, έκανα ό,τι μπορούσα!!!!
    :))))))

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...