Δυό νότες υγρές και συννεφιασμένες τρυπώνουν σε μία κόκκινη και μία άσπρη κλωστή που μπλέκονται στον καρπό μου.Πάει καιρός που πέταξα σε ένα κάδο αχρήστων τα συναισθήματα μου.
Από τότε γυμνή, απέκτησα την συνήθεια να σκαλίζω τα σκουπίδια των δρόμων, όποτε με κρύβει το σκοτάδι.
Ανακαλύπτω ερωτηματικά. Κολλούν επάνω μου, γλύφουν και φεύγουν.
Το κοντέρ, ξεκουράζεται στην πλαγιά ενός τεράστιου ''Ο''.
Άραγε αυτό ήταν η λύτρωση γιά την οποία τόσος λόγος έγινε;
Θέλω απελπισμένα δυό γουλιές καφέ, κι ένα τσιγάρο. Δυό γουλιές χειμωνιάτικες, ζεστές!!!
Πολλές μορφές έχει η λύτρωση. Ίσως είναι αυτό το "0", ίσως και όχι. Μέρα καλή
ReplyDeleteΒρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
ReplyDeleteσ' αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά
Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
Ψάχνουμε άραγε τη λύτρωση πραγματικά ή μήπως αρεσκόμαστε σε ότι μας βασανίζει?
ReplyDeleteΤη χαμογελαστή μου καλημέρα
Μακάρι να μπορούσα να πετάξω κι εγώ όλα μου τα άχρηστα συναισθήματα σε έναν κάδο, ίσως να είχα λυτρωθεί.
ReplyDeleteΟι εικόνες που επιλέγεις κάθε φορά είναι σαν δικές σου.
Την καλημέρα μου με μια μεγάλη αγκαλιά.
Σου εύχομαι ολόψυχα να ζήσεις "κάτι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο..." και βύσσινο γλυκό...
ReplyDeleteΤην καλημέρα μου!!!
Πολλα ξωτικά φιλιάαα
Δυο γουλιές από αχνιστό καφέ και σκέψεις ποτισμένες απο την νικοτίνη.Μια ανύπαρκτη σκια νοερά να σου χαμογελάει κι εσύ να λες για τα συναισθήματά σου
ReplyDeleteΚαλημέρα σας.Ωραίες σκέψεις σε όμορφο χώρο
Πιότερο λείπει η αγκαλιά
ReplyDeleteαπ' το τσιγάρο και τη ζεστή γουλιά.
Καλή μου και παλιά e-φίλη αλλά και νονά της "Γλαρένιας".
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
περπάτα στην βροχή. είναι ωραία η βροχή του μάρτη. και ακόμα ομορφότερα τώρα. που είναι το χώμα ακόμα υγρο και ευωδιαστό και βγαίνει ήλιος. και έλα να καπνίσουμε ένα τσιγάρο. και να πιούμε έναν καφέ. περπάτα. με ένα χαμόγελο στην άνοιξη που έρχεται.
ReplyDeleteΕυχη δενω στην κλωστη
ReplyDeleteτηβανω να γυρισει
ασπρη να βαφει τη ψυχη
και χρονια να χαριζει
Μαρτη μυρισε βροχή
γεννεθλια προικιζει
κοκκινη κραταει τη ζωη
ψιχαλα λαμπυριζει
Ασφοδελα και ναρκισσοι
ανθη και παπαρουνες
ναναι οι χρονοι σου πολλοι
μ' ανεπαισθητες μπουτζουρες
Ευχη δενω στη κλωστη
φυσαω να στην στειλω
ασπρη να βαφει τη ψυχη
μ' ανατολη και ηλιο ._
φιλιά...
:))
Πέταξα κι εγω μια φορά κάτι συναισθήματα σ' έναν σκουπιδοτενεκέ.
ReplyDeleteΔεν τα ξαναβρήκα.
Τα είχε περιμαζέψει ένας συλλέκτης συναισθημάτων και εξ αιτίας τους έγινε ....ράκος.
Από τότε είναι που τον λένε...
...ρακοσυλλέκτη!
:)
Φιλιά!