Sunday, May 17, 2009

εν ολύμπω ''μπουρανί''

Η βόλτα στον Όλυμπο ήταν ένα όνειρο.
Η θάλασσα κάτω χαμηλά, χαμένη σε μιά όμορφη ομίχλη. Το βουνό λουσμένο στον ήλιο και καταπράσινο. Οι πιό ψηλές κορυφές του σκεπασμένες με χιόνι.

Που θα φάμε; πάμε στο φαράγγι του Ενιπέα;
Η ταβέρνα του συνεταιρισμού των γυναικών ήταν γεμάτη κόσμο. Τραπέζι πουθενά. Μήπως μέσα; Στο εσωτερικό του μαγαζιού όλα ανάστατα, αφού τα περισσότερα τραπέζια κι οι καρέκλες είχαν μεταφερθεί έξω.
Που θα φάμε;

Με βαριά καρδιά, πήγαμε στο γνωστό, χρόνια τώρα, μα αρκετά τουριστικό πλέον γιά τα γούστα μας εξ ου και ο όρκος πως δεν θα ξαναπηγαίναμε ποτέ. Στην κεντρική πλατεία του κατά τα άλλα πανέμορφου Λιτόχωρου.

Καθόμαστε με όλη την καλή διάθεση και μάλιστα σε τραπεζάκι με εξαιρετική θέα τουλάχιστον από την δική μου πλευρά.

Τι θα πάρουμε; χαζεύουμε τον κατάλογο. Ο σερβιτόρος ευγενικότατος.
Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τα κρεατικά, προβληματίζομαι, σκέφτομαι, θυμάμαι.
-Μπουρανί, του λέω, έχετε μπουρανί;
-Βεβαίως και έχουμε μου απαντά.
-Ναι, μόνο να, ξέρετε, την προηγούμενη φορά που το έφαγα εδώ, ήταν νόστιμο μεν, αλλά ένα κάτι σαν κρούτσου κρούτσου με συνόδευε στην κάθε μπουκιά.
-Βεβαίως, με κοίταξε συνωμοτικά, ο ευγενικότατος σερβιτόρος, βεβαίως και εντοπίσαμε το πρόβλημα μας και τώρα πιά το σερβίρουμε άψογο.

Ήρθαν οι κόκα κόλες, η σαλάτα μιά απλή ντοματοσαλάτα, ένα πιάτο ιδιαίτερο αν και λίγο βαρύ, με ρεβύθια, μανιτάρια και μία σως σαν βελούδινη σούπα και ένα τεράστιο πιάτο, με ένα κατασκεύασμα αγνώστου όψεως κατ αρχήν, ωστόσο γνωστής ονομασίας μετέπειτα.

Ήταν το ''μπουρανί''.
Κοιτάω τον σερβιτόρο, ο οποίος κοιτά ευγενικά τον ουρανό.
Δεν θέλω να το πιστέψω, επαναλαμβάνω επίσης ευγενικά κι εγώ.
-Μα δεν είναι ''μπουρανί'' αυτό, του λέω, δεν είναι αυτό που είχα φάει την προηγούμενη φορά, αυτό είναι μανιταρόσουπα και μάλιστα μου προκαλούσε απέχθεια και μόνο με την μυρωδιά.
-Όχι κυρία, είναι ''μπουρανί'', ή τέλος πάντων αυτό ονομάζουμε εμείς ''μπουρανί'', αυτό ζητήσατε, οφείλετε να το φάτε.

Δεν είναι που είμαι ευγενικό άτομο, είναι που όταν δεν είμαι απόλυτα σίγουρη, δεν μιλάω, δεν επιμένω, οπότε είπα μέσα μου, Στέλλα δικό σου το λάθος, εκεί που έχεις φτύσει εδώ και καιρό, δεν ξαναπατάς, δεν θα το φας, θα μείνεις νηστική, θα το πληρώσεις, αλλά σ αυτό το μαγαζί δεν θα ξαναέρθεις.

Ένα χαρακτηριστικό αυτού του νόστιμου πιάτου, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, (μόλις επέστρεψα στο σπίτι, έψαξα την συνταγή στο διαδίκτυο) είναι η μπόλικη ντομάτα, ίσως ενισχυμένη και με λίγο ντοματοπελτέ.
Καμμία σχέση.
Το πιάτο που είχα μπροστά μου ήταν ολόλευκο, ωσάν νυφούλα και μέσα από την σχεδόν σαν σούπα λευκή σάλτσα του, ψάρευες μανιτάρια, ρύζι επίσης λευκό και μυρωδικά, υπέρ του δέοντος βαριά.
Το πιάτο έμεινε ανέγγιχτο, και το πληρώσαμε 13,5 ολόκληρα ευρώ. Ναι, την μανιταρόσουπα παρακαλώ.
Τώρα εγώ πως να το εξηγήσω;
Μάλλον δεν θα είχε κίνηση σήμερα το μαγαζί, και σου λέει, ''μπουρανί'' ζητήσατε κυρία μου, θα σας φτιάξουμε ένα πιάτο με ότι μας βρίσκεται στο πι και φι και θα το ονομάσουμε ''μπουρανί''. Αν μπορείτε κάνετε κι αλλιώς.
50 ευρώ ολόκληρα ο λογαριασμός, γιά δύο άτομα, γιατί ναι, πήραμε κι ένα μπιφτέκι, πεινούσαμε οι άνθρωποι.

Συμπέρασμα;
Αν ποτέ, που σας το εύχομαι γιατί αξίζει τον κόπο, βρεθείτε προς το Λιτόχωρο, ανεβείτε στον Όλυμπο, αλλά μη φάτε στο χωριό.

Αν θέλετε, μπορείτε να μου στείλετε e-mail, γιά να σας πω το όνομα του συγκεκριμένου εστιατορίου προς αποφυγή λανθασμένων κινήσεων.

την συνταγή, μπορείτε να την βρείτε εδώ, ίσως την δει και ο υπεύθυνος του μαγαζιού.. ποιός ξέρει..

10 comments:

  1. Ε,βρε αστέρι μου...Αυτό ήξεραν να κάνουν,αυτό έκαναν.Και το ονόμασαν έτσι.Κι αν πιάσει,έπιασε!!!!!!!!
    Αλλά δεν σε υπολόγισαν....

    Φιλί καληνύχτας
    μετά από πολύ καιρό "απουσίας"

    Μου ΄χεις λείψει.Αφάνταστα....

    ReplyDelete
  2. To μυαλό μου ακούγοντας μπουρανί, πήγε στο πονηρό. Κάτι το πικάντικο έχει το φαγητο αυτο, που σίγουρα μια μανιταρόσουπα δεν του μοιάζει... Φιλιά Στέλλα

    ReplyDelete
  3. κατ' αρχάς η ευχή.
    Να περνάς πάντα όμορφα/
    Δεύτερον η ... παρατήρηση.
    Είναι φανερό. Το λάθος το έκανες εσύ.
    Που ήξερες τι είναι το μπουρανί!!
    :)
    Καλό ξημέρωμα

    ReplyDelete
  4. μπουρανί ή όχι το τραγικό είναι ότι έχει 13,5 ευρώ το ένα μόνο πιάτο. έχουμε παντελώς ξεφύγει!!

    ReplyDelete
  5. Τσαντίστηκα κι εγώ...

    Να του το φέρεις στο κεφάλι έπρεπε!

    Να μη σου τύχει ποτέ ξανά σου εύχομαι.

    Καλημέρα.

    ReplyDelete
  6. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν Στέλλα μου σε τόπους όπου οι τουρίστες περιμένουν στη σειρά.
    Γιατί δεν το φτιάχνεις κι εμείς να το *τιμήσομε*?
    Όποια βοήθεια την έχεις.Οι Maasai είναι στη διάθεσή σου!
    filos ton Maasai

    ReplyDelete
  7. Τι να πει κανείς; Όσο δεν τους βάζει κάποιος στη θέση τους θα συνεχίσουν να κάνουν αυτά που κάνουν και θ' απαιτούν και το ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  8. Καλά η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη.
    Για ένα πιάτο των 13 ευρώ έχασε έναν πελάτη και όχι μόνο σίγουρα ούτε εγώ θα πάω ποτέ.
    Μερικοί άνθρωποι λυπούνται το καρφί και χάνουν και το πέταλο.
    Τι να πω πάντως έπρεπε να κάνεις φασαρία κακώς το πέρασες έτσι.
    Αυτά συμβαίνουν συχνά στις Ελληνικές ταβέρνες οι περισσότεροι είναι ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο αποτέτοιος μας : )))

    Σε φιλώ φεγγαρένια Στέλλα

    ReplyDelete
  9. Καλησπέρα σας..

    πρώτη φορά γράφω εδώ και διαπιστώνω οτι έχετε την λέξη μπουρανί..
    περάστε εδώ..

    βέβαια είναι άλλη συνταγή..
    πολίτικη.. οικογενειακή θα έλεγα και λέγεται Μπορανί..

    θα ξανάρθω.. χαιρετώ σας..

    ReplyDelete
  10. Πολυ συγχιζομαι με τετοιες καταστασεις. Και μετα παραπονιουνται που δεν εχουν κοσμο!!!

    Εγω μπορει και να ζητουσα αλλαγη επειδη μπουρανι ειναι κατι εντελως αλλο απο αυτο που σου φερανε. Βεβαια δεν ησουν σιγουρη, οποτε δικαιολογημενα ησουν και συγκρατημενη!

    Ελπιζω η υπολοιπη εκδρομη να επισκιασε το γεγονος :)

    Καλη εβδομαδα!!!!

    xxx

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...