Friday, July 31, 2009

κι εδώ κι εκεί

Eίμαι κι εδώ κι εκεί..
Το ''εκεί'' είναι ένα σπίτι φωτεινό, γεμάτο χρώματα. Στο ''εδώ'' επικρατεί το απόλυτο μαύρο.
Κλειδώνω πίσω μου το φως και μπαίνω στο σκοτάδι. Γωνιές μελαγχολικές αλλά δροσερές. Το απόλυτο ''εγώ''. Ανάγκη. Απλή συναισθηματική ανάγκη.

Στο ''εδώ'' βάζω ακουστικά και φέρνω μέσα μου όσους ήχους απόμειναν μετά την δική σου ''λεηλασία''. Αφήνομαι στην υπόσχεση της επιστροφής των λαφύρων.
''The Piano''. Aκούω την μουσική. Θυμάμαι την ταινία. Κάθε τι πιά, έρχεται κι ακουμπάει επάνω μου το ''τότε''. Πως ήμουν, ποιά ήμουν κι όλα αυτά τα απαίσια υπαρξιακά που υπάρχουν μόνο γιά να σου γαμούν το μυαλό.

Το ''τώρα'', έχει γεύση θάλασσας, ήχο κύματος, χάδι αέρα, εικόνα νησιού, και την κίνηση μιάς φούξια μπουκαμβίλιας ερωτευμένης με τον ολόλευκο τοίχο πίσω από το κορμί και τα φύλλα της.
Το ''τώρα'', έχει σχήμα ακρογιαλιάς και χρώμα μπλε. Από εκείνο το λαμπερό που κρεμούν στα μωρουδιακά ζιπούνια ως το λουλακί εκείνου του φτηνού χαρτιού που ντύναμε παιδιά τα τετράδια.
Στη γλώσσα μου μιά σταγόνα πλωμάρι.
Η καρέκλα κάτω μου σε σκληρό ψαθί και το φόρεμα να παίρνει την κάψα από το σώμα.
Κύμα κι αέρας κι ένας τρελλός χορός.


Μνήμες.
Μνήμες ξανά.

7 comments:

  1. Όμορφες μνήμες, δύσκολες μνήμες, ζωντανές μνήμες... αλλά αυτό σημαίνει να ζεις και να συνεχίζεις...

    Καλή συνέχεια λοιπόν σε όλες τις αποχρώσεις του μπλε... που σε αγγίζουν...

    Φιλί

    ReplyDelete
  2. Αυτά τα υπαρξιακά..

    και νόμιζα θα είναι περαστικά!

    θα ξανάρθουν;

    μην τους επιτρέπεις τέτοιες επι-στροφές..

    είτε "εδώ", είτε "εκεί", είτε "τώρα", είτε "μετά"..

    α-μνησία τώρα!

    ReplyDelete
  3. Μετα τα υπαρξιακα μας ομως, οταν ξαναανοιγουμε την πορτα στο φως, μετα το πρωτο τυφλωμα δεν ειναι σαν μετα απο βροχη που εχει καθησει η σκονη και φαινονται ολα κρυσταλλινα;;;...... εστω για λιγο :)

    Καλο απογευματακι φεγγαρενια μου!

    ReplyDelete
  4. Όλοι ένα μίγμα είμαστε. Από άσπρο και μαύρο. Από χαρά και μελαγχολία. Και είναι η πλευρά από την οποία γέρνει ο ζυγός που προσδιορίζει το εκάστοτε "τώρα" μας.

    Μ' αρέσει το γαλάζιο της ακρογιαλιάς σου, η αλμύρα του και τα μυστικά που σου φέρνει ο άνεμος.
    Κράτα αυτά τα μικρά "τώρα", πολύτιμες μνήμες του αύριο.

    ReplyDelete
  5. Φεγγαρένια μου… μνήμες ξανά και ξανά…

    Έτσι πάει…
    Αιώνες τώρα…

    Τροφή και δηλητήριο συνάμα, του μυαλού…

    Επιτακτική ανάγκη φορές-φορές….

    Τι να κάνουμε…

    Απλά το αντέχουμε και….

    ΧΑΜΟΓΕΛΟ!!

    Και… τιγροφιλί…!

    ReplyDelete
  6. Συντονίζεσαι τόσο όμορφα φεγγαρένια μου με το τώρα όταν μπορείς να το βλέπεις ... το "τότε" πάντα ήταν διαφορετικό από αυτά τα αποσπάσματα που ανακαλούν οι μνήμες μας .... και οι διαθέσεις μας είναι σαν τον καιρό που αλλάζει συνεχώς ... αποδοχή .

    Να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι θα σου ευχηθώ !!!

    Φιλιά !!!

    ReplyDelete
  7. Προτεραιότητα στο "τώρα" !

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...