Saturday, August 15, 2009

d90 nikon

Tο καλοκαίρι έχει δεθεί σα κλωστή γύρω από τα δάχτυλα μου. Παίζουμε εκείνο το παιχνίδι με το λάστιχο που έπερνε διάφορα σχήματα όταν βαριόμασταν παιδιά, τα καυτά μεσημέρια.
Κυλάει από τον αντίχειρα σε ξύλινη γέφυρα, κι από εκεί πηδάει στη θάλασσα. Κλέβει το πορτοκαλί μιάς σημαδούρας.

Μιά σκουριασμένη άγκυρα. Το λαχανί σωσίβιο ενός μικρού παιδιού. Ένα ζευγάρι σαγιονάρες στολισμένες με κίτρινες μαργαρίτες. Ένα τραπέζι μπλε ίδιο με την θάλασσα και η πλάτης της καρέκλας πλοίο στο πρώτο του ταξίδι. Ένα βρέξιμο ούζο, σταγόνες λεμονιού να στάζουν από τα δάχτυλα, καρπούζι.

Οι λιγοστές σου κουβέντες. Ο ανύπαρκτος διάλογος, τα όχι σου, το ναι σου. Κι ένα πακέτο με κάτι άγνωστο. Περιτύλιγμα, κορδέλλες. Μουσική τζαζ. Ο ήχος μιάς κιθάρας. Μιά αλογοουρά. Γένια τριών ημερών. Μάτια στο χρώμα της ελιάς.

Βήματα στο ξύλινο δάπεδο μιάς πόλης έρημης μεσ το δεκαπενταύγουστο. Μυρωδιά από ψημένο καλαμπόκι. Μαλλί της γριάς σε χρώμα ροζ καραμελέ και κιτς καραβάκια λουσμένα στο χρώμα. Ελάχιστη προσφορά ευχαρίστησης, ένα πεντάλεπτο ταξιδιού.

Ένα, δυό, τρία, άπειρα ''κλικ'' στο δάσος. Οικογένεια μανιταριών. Ό,τι καινούργιο με εξιτάρει, μου δίνει ζωή. Να μόνο που κάποια πράγματα νοιώθω πως ήρθαν αργά, Ή μήπως στην σωστή τους στιγμή; Ποιός μπορεί να καθορίσει τα όρια του χρόνου;

υ.γ. η φωτογραφία από το devianart

20 comments:

  1. Υπέροχο! Οι εικόνες σου με λόγια.. όμορφο ξεκίνημα μιας γιορτινής ημέρας.

    Καλορίζικη η d90 nikon:-)

    ReplyDelete
  2. Την μια μονότονην ημέραν άλλη
    μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
    τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι —
    η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

    Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
    Aυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
    είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
    Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει
    Κ.Π. Καβάφης
    Καλημέρα Στέλλα,
    Η πόλη έρημη σήμερα, ο καιρός μουντός, έχει μια άλλη ομορφιά, πρωτόγνωρη.

    ReplyDelete
  3. Τόσα οπτικά σπαράγματα δεν μπορούν μάλλον να προσυπογράψουν και να διατηρήσουν ημερομηνίες λήξης. Ούτε καν έναρξης. Αλλά μιας αδυσώπητης αθανασίας, που κάποιες φορές, πίστεψέ με, είναι πιο επιθετική και από την προσωρινότητα του ευ και του ζην.

    Φιλιά πολλά!

    ReplyDelete
  4. σαν φωτογραφίες και οι προτάσεις.
    σύντομες αλλά εικονούχες!
    λέξη και κλικ.
    ντι σαράντα εδώ ;-)

    ReplyDelete
  5. όμοιες καλοκαιρινές εικόνες
    μα όμορφες
    σαν το χαρούμενο ξύπνημα μετά από έναν ύπνο γεμάτο καλοκαιρινά όνειρα
    γιατί είμαστε ακόμη εδώ
    εν ζωή

    ReplyDelete
  6. Απόλαυσε τις εικόνες, τα ερεθίσματα και όσα καλώς ήρθαν και μη ρωτάς για χρονικές στιγμές

    Ααααα...."το παιχνίδι με το λάστιχο" και τα περίπλοκα σχήματα που φτιάχναμε.
    Μήπως κάπως έτσι είναι και η ζωή μας

    Να περνάς καλά,

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  7. τα κιτς καραβάκια λουσμένα στο χρώμα αποτυπώνονται εκπληκτικά σε μία εικόνα σαν κουνάς το χρώμα που βλέπεις με το χέρι που κρατάς την μηχανή. και ας είναι μία απλή. :)
    γιατί δεν έχει τόση σημασία τι βλέπεις μα πώς το βλέπεις.
    και αυτή η πεντάλεπτη ευχαρίστηση απωθημένο έμεινε. ανάσαινε ο αέρας απαγορευτικό το είπανε.
    σε πολλά κλικ. που μοιάζουν να οριοθετούν τις εικόνες στο πέρασμα του χρόνου.

    ReplyDelete
  8. Είδες; Πάντα βρίσκεις κάτι καινούργιο να δεις και να πεις. Και σου 'χω πει, μ' αρέσει πολύ έτσι που γράφεις, όπως βλέπεις τα πράγματα.
    Καλησπέρα Στέλλα.

    ReplyDelete
  9. Πολύ όμορφη ανάρτηση. Ελπίζω να μας χαρίσεις μερικές υπέροχες εικόνες από τη νέα σου μηχανή. Μέρα καλή

    ReplyDelete
  10. @..margo..

    σ ευχαριστω.. καλη εβδομαδα.. !!!

    ReplyDelete
  11. @..ανδρεα..

    ο καβαφης ειναι ο αγαπημενος μου, τα λογια του ειναι εκπληκτικα..

    δευτερα σημερα.. ξεκινα σιγα σιγα η επελαση των βαρβαρων.. ;)

    αλλα μπαινουν αραγε ποτε τα συναισθηματα στην θεση τους;

    ReplyDelete
  12. @..αα..

    αυτα τα οπτικα σπαραγματα που λες, ειναι της ιδιας της ψυχης.. κι αυτη οχι δεν ξερει απο ημερομηνιες ληξης..

    ReplyDelete
  13. @..tovene592..

    ααα nikoniatis κι εσυ;;;
    να σε παρουμε στην παρεα μας; θες;

    παντως δυσκολο να τραβηξεις με μια μηχανη που ακομη δεν την νιωθεις προεκταση του χεριου σου..

    ReplyDelete
  14. @..logia..

    ομορφες γιατι ειναι το καλοκαιρι πολυ πολυ ομορφο.. !!!

    ReplyDelete
  15. @..φυρδην-μιγδην..

    ναι ηταν για τις πιο βαρετες ωρες.. και τις πιο μελαγχολικες.. αμεσως εφτιαχνε το κεφι, και τα γελια ακουγονταν ως εξω στο δρομο.. :)))

    ReplyDelete
  16. @..basnia..

    καθε φορα που κανω βολτα στην παραλια, καθε βραδυ σχεδον, αναπολω το τοτε που ελειπαν ολα αυτα τα χρωματα τα κιτς αυτο που σε κανει να νιωθεις πως εισαι σε καποια αγοραπωλησια στην λαικη..

    δε μ αρεσουν καθολου αυτα τα καραβακια, ειναι τοσο κακογουστα και τοσο εμετικα να τα περπατας καθε μερα..

    ReplyDelete
  17. @..γιαννη μου..

    μου το λενε συχνα αυτο.. ''ετσι οπως βλεπω τα πραγματα''

    φοβαμαι πως αν δεν τα εβλεπα ετσι ή καπως ετσι, ή τελος παντων ετσι σαν εναλλακτικη, θα πεθαινα απο θλιψη και μελαγχολια..

    ή παλι μπορει να ηταν καλυτερα.. ποιος ξερει..

    ReplyDelete
  18. @..λακη φουρουκλα..

    ελπιζω κι εγω, μολις αρχισω να την μαθαινω και να με μαθαινει..

    σιγα σιγα..
    καλη εβδομαδα

    ReplyDelete
  19. Να εχεις εμπιστοσυνη στον χρονο φεγγαρενια μου

    ειναι πιο συνεπης και συνετος απο οσο φανταζομαστε.

    Ολα ερχονατι οταν εισαι ετοιμη να τα δεχτεις!

    Εκλεισες σε λιγες λεξεις χιλιες φωτογραφιες :)

    Καλη εβδομαδα!!

    xxx

    ReplyDelete
  20. @..dee dee..

    εχεις δικιο.. απολυτο δικιο, κι εγω ετσι ακριβως σκεφτομαι..

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...