Thursday, September 17, 2009

170909

Aγαπημένη μου,

Το ξέρω πως γνωρίζεις από προηγούμενες ζωές. Τούτη, όμως, είναι άλλου είδους ιστορία, πίστεψε με. Είναι πιο εύκολο να διαβάζει κανείς το παρελθόν:
γυρίζεις προς τα πίσω και, εφόσον μπορείς, ρίχνεις μιά ματιά. 'Αλλωστε. όποιο κι αν είναι αυτό, το παρελθόν βρίσκεται πάντα μπλεγμένο κάπου, έστω και κουρελιασμένο.

Μερικές φορές -είναι πασίγνωστο- αρκούν η όσφρηση και οι γλωσσικές θηλές: το γνωρίζουμε από ορισμένα, ενίοτε καλοφτιαγμένα, μυθιστορήματα. Ή μία ανάμνηση, όποια κι αν είναι αυτή: κάποιο αντικείμενο που είδαμε στα παιδικά μας χρόνια, ένα κουμπί που ξαναβρήκαμε σ' ένα συρτάρι, ένα πρόσωπο που σου θυμίζει μονίμως κάποιο άλλο πρόσωπο, ένα παλιό εισιτήριο του τραμ.

Και ξαφνικά βρίσκεσαι εκεί...

Αntonio Tabucchi
To ποτάμι

19 comments:

  1. Αχ αυτές οι ματιές στο… πίσω…

    Άλλοτε να χαμογελάς σε κάνουν..
    …και άλλοτε …..

    Φρέσκο το χθεσινοβραδινό παράδειγμά μου, όπου σε συρτάρι ξεχασμένο βρήκα ένα δισκάκι.. Με το που το έβαλα και πάτησα το πλέι, ξεχύθηκαν οι μελωδίες και πάει… αυτό ήταν…! Με παρέσυραν όλα σαν χείμαρρος ορμητικός… εικόνες… στιγμές…. μυρωδιές… τα πάντα…

    Οοοφοουυυ… Φιλί τιγρένιο νοσταλγικό…

    ReplyDelete
  2. Και ξαφνικά βρίσκεσαι εκεί!!Με ταξίδεψες..

    ReplyDelete
  3. Τι όμορφο απόσπασμα επέλεξες να μας χαρίσεις! Εύχομαι όλα τα βιβλία που κρατάς να έχουν τέτοιες σκέψεις και λόγια.
    Καλό σου βράδυ!

    ReplyDelete
  4. To παρελθόν είναι οικείο ή έστω αινιγματικό... το παρόν απόβλεπτο και το μέλλον ανύπαρκτό...

    Φιλί στα αναγνώσματα σου

    ReplyDelete
  5. Αγαπημένη μου
    ...........
    το παρελθόν ανήκει πια στις αναμνήσεις. Ο ήλιος όμως εξακολουθεί να βγαίνει κάθε πρωί απο το ίδιο πάντα σημείο. Και στο παρόν και στο παρελθόν μα και στο μελλον.
    Το παρόν είναι όμορφο με ποικιλία χρωμάτων και αισθήσεων. Όταν γίνονται παρελθόν κρατάνε μόνο τα απαλά χρώματα του δειλινού.
    Το μέλλον όμως είναι ακόμα ομορφότερο. Άγνωστο. Ευκαιρία για εξερεύνηση. Τι χρώμα να έχει αύριο η μέρα? Ποιό άρωμα θα μυρίζει??
    Τι νέο θα φέρει? Καθόλου όμοιο με το χθες. Άλλωστε δεν είμαστε το ίδιο όμοιοι και εμείς.

    ReplyDelete
  6. @..tiger lilious..

    οσο για τις μουσικες, κρυβουν το μεγαλυτερο παρελθον..

    νοσταλγια..
    εχει ομως μια γλυκα κι αυτη.. μια γλυκα που σε κανει να βυθιζεσαι διχως περιττες κουβεντες μεσα της..

    ReplyDelete
  7. @..carpe diem..

    ειναι ομορφα τα λογια, ταξιδιαρικα γι αυτο..

    ReplyDelete
  8. @..librarian..

    μη νομιζεις πως διαβαζω πια οπως παλια..
    θελω ομως και παλι, για αυτο λεω μολις τελειωσω την αγκαθα κριστυ που την σερνω απο τον αυγουστο, να πιασω τουτον εδω τον ιταλο..

    κι αμα βρω κι αλλες ομορφες κουβεντες θα τις φερω εδω.. να εχουμε να λεμε..

    ReplyDelete
  9. @..οδοιπορε..


    ισως για αυτο, επιφανειακα να δειχνει πως βασανιζομαστε, κατα βαθος ομως, νοιωθουμε πως βουλιαζουμε σε ζεστους και ασφαλεις τοπους;)

    ReplyDelete
  10. @..george..

    καλε μου συζητητη..
    μ αρεσει να σε διαβαζω, ειναι τοσο ζεστα αυτα που γραφεις..

    και παντα τοσο σοφα..

    ReplyDelete
  11. και ξαφνικα βρισκεσαι εκει...
    μπορει να φυλακιστεις για παντα στο εκει...ισως να χασεις και τα λογικα σου...
    οι πιο τυχεροι απλα αποτυπωνουν μεσα τους εκεινο το πισωγυρισμα...και συνεχιζουν...

    νεραιδενια φιλακια φεγγαρενια μου!!!

    ReplyDelete
  12. Όλα είναι "εκεί" και περιμένουν υπομονετικά αυτό το κάτι που θα τα ξυπνήσει για να μας θυμίσουν πως κάποτε ζήσαμε...ό'τι ζήσαμε όμορφο άσχημο!
    Οι μνήμες των αισθήσεων!

    φιλί γλυκό,φεγγαρένια μου:)

    ReplyDelete
  13. Λατρεμένη πένα...

    κάθε μας χτες είναι μια μικρή μας αναπνοή στο τώρα.

    Οτι θυμόμαστε είμαστε, έτσι δεν είναι;

    Καλό χειμώνα, γεμάτο άρωμα βροχής

    ReplyDelete
  14. Μπα ο χρόνος είναι λίγος και τα βιβλία πολλά αν κάποιος βιβλίο δε τραβιέται δε φταίω εγώ, φταιει εκείνο, οπότε το βάζω στην άκρη και πάω στο επόμενο... Εκεί θα είναι ίσως κάποια στιγμή να επιστρέψω!
    ;)

    ReplyDelete
  15. @..ναιαδα..

    οχι οχι, οτιδηποτε αλλο εκτος απο φυλακη..
    ελευθερια θα ελεγα!

    ReplyDelete
  16. @..ψυχη..

    αν μη τι αλλο, το παρελθον ειναι ΕΚΕΙ..

    τα ειπε ολα ο οδοιπορος νομιζω..

    ReplyDelete
  17. @..freedula..

    ειμαστε λεει αυτο που ζησαμε, με τις χιλιαδες επιροες που δεχτηκαμε..

    ετσι..

    ReplyDelete
  18. @..librarian..

    το αφησα ;)

    ReplyDelete
  19. Μυρωδιές... Εκεί κρύβονται όλα.
    ..και τσουουουούπ! Να' σου η νοσταλγία στα μάτια με το παράξενο χαμόγελο του "τι να σου λέω τώρα" παρών..

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...