Wednesday, September 30, 2009

με το πέρασμα του χρόνου


Oι δημοσιογραφικές ερωτήσεις δεν στροβιλίζουν πιά το μυαλό μου.

Πως, γιατί, τί, πότε, που.. τέλος. Έχω διαγράψει λέξεις όπως πχ ''ανάλυση'', ''προσπάθεια'' και ναι, βουλιάζω στο άγνωστο μέγεθος ενός χρόνου όπου ''δεν μ ενδιαφέρει να γίνομαι καλύτερη''.



η φωτό από το deviantart

34 comments:

  1. Μια χαρά μου ακούγεται όλο αυτό. Για την ακρίβεια, πολύ καλό!...

    ReplyDelete
  2. Και που προχωρήσαμε με αυτά μας βγήκε πάντα σε καλό; Ήρθε ο Αριστοτέλης να μας εξηγήσει, όταν τα έθετε ως κατηγορίες, τι γίνεται, αν μένουν συνεχώς αναπάντητα;

    Φιλιά πολλά, γλυκιά μου!

    ReplyDelete
  3. Μα... γίνεσαι καλύτερη...! και το γνωρίζεις..

    ..με τρόπους αλλιώτικους...

    ..όχι μόνο μέσα από που, πότε, γιατί και τα συναφή...

    Τιγροφιλιά ..καλύτερα!

    ReplyDelete
  4. "Στο μέγεθος ενός ά-γνωστου χρόνου"

    τι ωραία έκ-φραση..

    θα σταθώ στην καταπληκτική φωτογραφία..

    ερωτηματικό, πάνω στην πρώτη "φωλιά" του ανθρώπου..

    ερωτηματικό, πάνω στην όμορφη κοιλίτσα που γίνεται εργαστήριο παραγωγής νέων Ιδεών, νέων όντων, σε random φάση μέσα στο Όλον..

    καλησπέρα και ασπασμοί :)

    ReplyDelete
  5. μαλλον οταν εχεις κατανοησει καποια πραγματα στο περασμα των χρονων...γινεσαι καλυτερος χωρις προσπαθεια...πια...

    η φωτο ειναι καταπληκτικη!

    νεραιδενια φιλακια φεγγαρενια μου!!!

    ReplyDelete
  6. Οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις δεν παύουν ποτέ. Πάντα έρχονται, ακόμα και ως φαντάσματα, για ότι μας άγγιξε.

    ReplyDelete
  7. να βουλιάζεις πετώντας στο άγνωστο γνωστό ενός χρόνου που τόσο απέραντος και τόσο οριοθετημένος μοιάζει.

    ReplyDelete
  8. @..loulita..

    καλο ακουγεται και σε μενα, τοσο cool συναισθηματα δε βιωσα ποτε..

    *ειπα ομως πως δεν ανησυχω δεν ειπα;)

    ReplyDelete
  9. @..aa..

    σε κακο θα ελεγα.. σε κακο..
    κοιταξαμε το δεντρο και χασαμε το δασος.. ειδικα σε καποια ιδιαιτερα κομματια ζωης.. !

    ReplyDelete
  10. @..tiger_lilious..

    με τροπους αλλιωτικους ναι..
    χωρις πολλες ερωτησεις..

    μονο να ρεει, απαλα!

    ReplyDelete
  11. .ισως και γι΄αυτό να γίνεσαι
    επειδή δεν προσπαθείς
    απλά έρχεται από μόνο του...

    ReplyDelete
  12. @..ευρυνοε..

    τι ομορφα που περιεγραψες την φωτογραφια και ποσο θα ηθελα να ηταν δικα μου

    *η φωτο οχι η κοιλιτσα.. αυτο το ζησαμε και μας τελειωσε..

    φιλια παντα

    ReplyDelete
  13. @..ναιαδα..

    αχ αυτο το περασμα του ανελεητου χρονου αχ..
    ναι μας μαθαινει πολλα..
    και κυριως το οτι οτι ειναι να ερθει θα ερθει..

    ReplyDelete
  14. @..george..

    δε θυμαμαι πια τι με αγγιξε.. το πιστευεις;)

    φιλια
    χαμογελα μου βρε :)))

    ReplyDelete
  15. @..basnia..

    υποχρεωση ζωης ο χρονος και το βουλιαγμα μου σ αυτον αναγκαιο κακο..

    πασα αντισταση αυτοαποκαλειται γελοια!

    ReplyDelete
  16. @..ανιμα..

    μπααα δε γινομαι, οχι πια και για κανεναν..
    ειμαι εγω.. αυτο το τοσο δα..

    *χαιρομαι που εισαι εδω

    ReplyDelete
  17. πάντα είμαι μάτια μου
    ακόμη κι όταν δεν "είμαι"

    .................

    ReplyDelete
  18. Μια χαρά σε βρίσκω.. και νομίζω πως ακολουθώ..

    ReplyDelete
  19. πέροχα λυτρωτικό αυτό το ...δεν με μοιάζει να γίνομαι καλύτερη!!Και με ποιανού κριτήριο άλλωστε....Πολύ-πολύ καληνύχτα σου.Να είσαι καλά.

    ReplyDelete
  20. Μα το καλύτερος και το χειρότερος δεν υπάρχει. Είναι λέξεις που από μόνες τους υπαινίσονται την ύπαρξη κάποιου εξωτερικού κριτή. Χαρίζοντας του μάλιστα και τη στόφα μιας πνευματικής ασπροδόντικης πανευδαιμονίας.

    Όχι καλή μου, μην τους ακούς. Ούτε ανάλυση υπάρχει, ούτε καλυτερος, ούτε χειρότερος. Όλα είναι δρόμος. Άγνωστος δρόμος. Και εμείς τον περπατάμε...

    Καληνύχτα!

    ReplyDelete
  21. όλα χρειάζονται
    ανάλυση
    παράλυση
    διάλυση
    και ο καθένας βρίσκει τη λύση που του πρέπει ;-)

    ReplyDelete
  22. Ρεαλιστικό; ... Το καλύτερη δεν μπορεί να είναι πάντα εξωτερικό. Και μετά τι; αναρωτιέμαι; Μετά τί; Απλά επιβιώνω ή ΖΩ;

    ReplyDelete
  23. Kαλύτερη αλλά και καλύτεροι σε αρμονία με τον εαυτό μας & με τον μικρόκοσμό μας....
    καλημέρα!

    ReplyDelete
  24. Δύναμη.. Αυτό διαβάζω σε σένα.

    Και είναι ωραίο.

    Να συνεχίσεις έτσι.

    Καλές νύχτες.

    ReplyDelete
  25. @..πηνελοπη..

    κι αν ετσι ειναι καλυτερα;)

    ReplyDelete
  26. @..roadartist..

    μμμ.. να τολμησω να πω πως ωριμασαμε επιτελους ;)

    ReplyDelete
  27. @..carpe diem..

    και με ποιανου κρητηριο..
    με ολων και του καθενος ξεχωριστα..

    ο καθενας εναποθετει τον εγωισμο του και οχι μονο επανω σε ενιοτε αδυναμους χαρακτηρες..

    ReplyDelete
  28. @..kioy..

    αυτο ακριβως ειπα πριν, κι επειδη το εζησα σε ολο του το μεγαλειο, προερχομενο απο διαφορες πηγες..

    ειμαι αυτη που ειμαι λεω.. τελος!

    ReplyDelete
  29. @..tovene..

    εμεις τα κανουμε να χρειαζονται..εμεις..

    ReplyDelete
  30. @..οδοιπορος..

    ΖΩ..με ολες μου τις αισθησεις, αν μη τι αλλο ουσιαστικοτερα απο πριν..

    ReplyDelete
  31. @..caesar..

    ετσιιιι.. !!!

    ReplyDelete
  32. @..jacki..

    κι ενας αμυδρος ζαμανφουτισμος για πραγματα που εκ των πραγματων απλα σε αποροφουν και σε ρουφουν, μεχρι που σε τελειωνουν..

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...